Αρχική | Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | Marx - Soros | Contact

   

 

Από το Marx ως το Soros

Καθημερινή Στήλη με άρθρα για την παγκόσμια οικονομία και όχι μόνο

Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της Φόρμας Επικοινωνίας του GFF

 

 

H ψηφιακή οικονομία & Οι ανισότητες

00:01 - 21/12/18

 
 

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο έγραψαν στο Social Europe, ο Christian Kastrop και τον Dominic Ponattu*, στο οποίο τονίζουνε πως η Ευρωζώνη, όπως και πολλές άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες ανά τον κόσμο, βιώνει περίοδο επιβράδυνσης της παραγωγικότητας. Τα στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν πως ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας έχει πρακτικά μειωθεί στο μισό την τελευταία εικοσαετία. Ορισμένοι οικονομολόγοι έχουν προτείνει πως ο χαμηλός ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας αποτελεί ένδειξη «μόνιμης οικονομικής στασιμότητας», μιας κατάστασης όπου περαιτέρω αύξηση της παραγωγικότητας θα είναι αμελητέα και η οποία προκαλείται από την επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού και από τη μικρή τεχνολογική πρόοδο.

Και ορισμένοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, δεδομένου πως συνδέονται η παραγωγικότητα και η γενική αύξηση των μισθών, η στασιμότητα στην παραγωγικότητα υπονομεύει την προσπάθεια για μείωση της εισοδηματικής ανισότητας. Ωστόσο, μία πιο προσεκτική ματιά σε οικονομίες ανά την υφήλιο αποκαλύπτει ένα εντυπωσιακό φαινόμενο: ορισμένες εταιρείες δεν εμφανίζουν αναιμική αύξηση της παραγωγικότητας. Πρόκειται για μια ομάδα επίλεκτων εταιρειών που έχουν καταφέρει να εμφανίσουν αξιομνημόνευτη αύξηση της παραγωγικότητας. Το χάσμα μεταξύ αυτών των επίλεκτων εταιρειών και των υπολοίπων διευρύνεται. Στον κλάδο των Υπηρεσιών, το 5% των κορυφαίων εταιρειών κατάφερε να αυξήσει την παραγωγικότητά του κατά 40% μεταξύ 2001 και 2013, ενώ το υπόλοιπο 95% των εταιρειών κατέγραψε αύξηση γύρω στο 10%. Αυτή η τάση ενδέχεται να οδηγήσει και σε ενίσχυση της εισοδηματικής ανισότητας: οι υπάλληλοι των κορυφαίων εταιρειών είναι πιθανό να απολαύσουν μεγαλύτερη αύξηση μισθών απ’ όσους εργάζονται σε μια συνηθισμένη εταιρεία. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι η διευρυνόμενη ανισότητα μεταξύ εταιρειών αυξάνει την ανισότητα.

Σε πολλούς τομείς της οικονομίας, οι αποκαλούμενες «εταιρείες σούπερ σταρ» αυξάνουν το μερίδιο αγοράς που κατέχουν. Πρόκειται για εταιρείες με υψηλή παραγωγικότητα και καινοτομία – σκεφθείτε γίγαντες όπως οι Apple, Google, Walmart και Starbucks. Αυτές οι εταιρείες καταβάλλουν υψηλούς μισθούς, οι οποίοι πάντως είναι χαμηλότεροι απ’ όσο θα έπρεπε με βάση την αύξηση της παραγωγικότητάς τους. Συνεπώς, οι μισθοί αποτελούν μικρό μερίδιο της προστιθέμενης αξίας των κορυφαίων εταιρειών. Το αποτέλεσμα είναι πως η μεγέθυνση αυτών των εταιρειών περιορίζει το μερίδιο του εισοδήματος που προέρχεται από εργασία, δηλαδή τη μερίδα της «οικονομικής πίτας» που καταλήγει στους εργαζομένους. Αντιθέτως, αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό το μερίδιο του εισοδήματος που προέρχεται από το κεφάλαιο και, επειδή το κεφάλαιο τείνει να συγκεντρώνεται στην κορυφή της εισοδηματικής πυραμίδας, το χαμηλότερο μερίδιο εισοδήματος από εργασία τείνει να έχει ως αποτέλεσμα εντονότερη εισοδηματική ανισότητα. Το ερώτημα είναι πώς καταφέρνουν να αναπτυχθούν αρχικά οι εταιρείες σούπερ σταρ. Ενας πιθανός παράγοντας είναι η ψηφιακή οικονομία.

Ανέκαθεν υπήρχαν εταιρείες που είχαν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ωστόσο η ψηφιακή οικονομία επιτρέπει στους πελάτες να εντοπίσουν ευκολότερα μια εξαιρετική υπηρεσία ή προϊόν – αναλογιστείτε τις διαδικτυακές υπηρεσίες σύγκρισης τιμών. Μάλιστα, βρίσκουμε ότι όσο πιο πολύ στρέφεται ένας κλάδος προς την ψηφιακή οικονομία, τόσο περισσότερο μειώνεται σε αυτόν τον κλάδο το μερίδιο εισοδήματος από εργασία. Ωστόσο, τα στοιχεία υποδηλώνουν πως αυτές οι επίλεκτες εταιρείες δεν γίνονται κυρίαρχες μέσω αθέμιτου ανταγωνισμού. Αντιθέτως, οι τομείς της οικονομίας όπου παρατηρείται συγκέντρωση των πωλήσεων τείνουν να έχουν υψηλότερη μέση παραγωγικότητα, δηλαδή οι επίλεκτες εταιρείες είναι όντως πιο αποδοτικές και πιο καινοτόμες από τις υπόλοιπες. Τι μπορούν να κάνουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί; Αφενός, πρέπει να φροντίσουν η ενίσχυση της καινοτομίας μέσω της εκπαίδευσης και της διαρκούς βελτίωσης των δεξιοτήτων να έχει ως στόχο τη μέση εταιρεία, αφού οι επίλεκτες εταιρείες εύκολα μπορούν να υιοθετήσουν προηγμένες καινοτομίες. Αφετέρου, το κανονιστικό πλαίσιο πρέπει να προστατεύει τον ανταγωνισμό ώστε να μην αποτρέπεται η είσοδος μικρών καινοτόμων εταιρειών σε έναν νέο κλάδο όπου κυριαρχούν επίλεκτες εταιρείες. 

*Ο Christian Kastrop είναι Διευθυντής του Προγράμματος για το μέλλον της Ευρώπης στο Bertelsmann Stiftung. Διετέλεσε Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικών Μελετών του Οικονομικού Τμήματος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Πολιτικών των Υπουργών Οικονομικών (ECOFIN-EPC) στις Βρυξέλλες και στο Γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών στο Βερολίνο. Ο Dominic Ponattu είναι ερευνητής και διευθυντής έργου στο Bertelsmann Stiftung, υπεύθυνος για την εργασία για την παραγωγικότητα, την ανάπτυξη και την καινοτομία στην ενιαία αγορά της ΕΕ.

 

Παλαιότερα Σχόλια

Plus500

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....