Με τα βλέμματα των πάντων να είναι στραμμένα στις διεθνείς
αγορές και το παρατεταμένο sell – off των αγορών, το μεγάλο
ερώτημα που υπάρχει σε πολλούς αναλυτές είναι αν τα μέτρα
που λαμβάνονται θα αποδώσουνε. Και ανάμεσα σε άλλους,
απάντηση σε αυτό προσπαθούνε να δώσουνε και οι δύο αναλυτές
της Berenberg, Ηolger Schmieding και Kallum Pickering. Όπως
γράφουνε, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα και στις δύο πλευρές
του Ατλαντικού βαίνουν αυξανόμενα, με την Ευρώπη να έχει
άνοδο 82% σε 65.000 και σε 4.700 οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπερ
σημαίνει διόγκωση 178% από τις 14 Μαρτίου, σύμφωνα με τα
μέχρι χθες στοιχεία του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς. Η
κατάσταση στην Κίνα σταθεροποιείται με μόλις ένα κρούσμα τη
Δευτέρα.
Και τη στρατηγική της Κίνας με την επιβολή αυστηρότατης
καραντίνας ακολουθούν ολοένα και περισσότερες χώρες, με τους
Γάλλους να υποχρεώνονται να μην κυκλοφορούν για τουλάχιστον
15 ημέρες, παρεκτός για τα πολύ απαραίτητα. Οι αντιδράσεις
σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών στρέφονται ακόμη περισσότερο
στο να γίνει καθετί ανθρωπίνως δυνατόν να αντιμετωπισθεί η
πανδημία.
Οι υπουργοί Οικονομικών
των χωρών της Ευρωζώνης δεσμεύθηκαν για απεριόριστη
κινητοποίηση, ώστε να συγκρατήσουν την οικονομική βλάβη και
να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι οι
δημοσιονομικοί κανόνες ντε φάκτο αναστέλλονται, ενώ οι
Ευρωπαίοι πολιτικοί θα «κάνουν πλήρη χρήση όλων των
δυνατοτήτων, που τους δίνει το κανονιστικό πλαίσιο σε όλα τα
κράτη-μέλη». Εάν επιδεινωθεί η κατάσταση, θα θεωρήσουμε
φυσικό η Ευρωζώνη να επεκτείνει τις γραμμές πίστωσης του
Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας στα πιο αδύναμα
κράτη-μέλη της.
Εκτιμάμε ότι το 2020
υπάρχει ορατός ο κίνδυνος η πρόβλεψή μας για περιστολή 3,5%
και 2% αντίστοιχα στο ΑΕΠ της Ευρωζώνης και της Βρετανίας να
αναθεωρηθεί κι άλλο προς τα κάτω.
Η συνεχιζόμενη
αναταραχή στις κεφαλαιαγορές εγείρει ένα εύλογο ερώτημα: τι
θα βάλει φρένο στη διαδικασία αυτή; Δυστυχώς, η νομισματική
ή η δημοσιονομική πολιτική δεν είναι τόσο κατάλληλες για να
σπάσουν τον φαύλο κύκλο, όταν ξεσπάει κρίση στην πραγματική
οικονομία, η οποία εκπηγάζει από μια επείγουσα κατάσταση
δημόσιας υγείας όσο όταν πρόκειται για μια χρηματοπιστωτική
κρίση.
Δεδομένης της άγνωστης
εξέλιξης του ιού, με τον αριθμό των κρουσμάτων να αυξάνεται
και τις καραντίνες να σκληραίνουν, ίσως είναι δυσκολότερο
τώρα παρά σε μία χρηματοπιστωτική κρίση να ανακοινωθεί η
λήψη τέτοιων σαρωτικών μέτρων, που θα αποκαταστήσουν την
εμπιστοσύνη των αγορών και θα ανακόψουν τις μαζικές πωλήσεις
μετοχών. Φυσικά, εάν υποθέσουμε ότι μια κεντρική τράπεζα θα
υποσχόταν να αγοράσει απεριόριστο αριθμό μετοχών ίσως αυτό
να έδινε τέλος στις μαζικές πωλήσεις. Αλλά δεν πιστεύουμε
ότι οι αρμόδιοι αξιωματούχοι θα έφθαναν σε αυτήν την εκδοχή
της πολιτικής τού «θα κάνουμε το καθετί δυνατόν». Οσο
περισσότερο τεράστιες παρεμβάσεις γίνονται από τις ηγεσίες
σε όλο τον κόσμο, αυτό λειτουργεί σωρευτικά. Ολα τα μέτρα
λαμβάνουν τέτοιες διαστάσεις, που είναι τόσο πρωτόγνωρες εν
καιρώ ειρήνης, όσο πρωτόγνωρο είναι και το σοκ της πανδημίας.
Οπότε αυξάνονται οι πιθανότητες τελικά να εντυπωσιαστούν τα
χρηματιστήρια. |
