Την ίδια ώρα, στην Ιαπωνία ο κορωνοϊός υποχώρησε. Τα περιστατικά Covid είναι ελάχιστα, και ο μέσος όρος νεκρών μονοψήφιος. Στο Τόκιο ανακοινώθηκε για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα μηδενικός αριθμός νεκρών. Το ποσοστό εμβολιασμού στη χώρα είναι της τάξης του 75%. Αρκετό, αλλά όχι και θεαματικά υψηλό. Άρα κάποιοι άλλοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο. Οι Ιάπωνες είχαν υιοθετήσει τη μάσκα εδώ και δεκαετίες. Στην Ιαπωνία δεν υφίσταται η έννοια της χειραψίας, του αγκαλιάσματος και της ανταλλαγής φιλιών εν είδει χαιρετισμού. Στην Ιαπωνία επιβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή της κοινωνίας σε θέματα καθαριότητας, ατομικής και συλλογικής. Όλα τα παραπάνω έπαιξαν τον ρόλο τους. Στην Ιαπωνία, εδώ και πολλά εικοσιτετράωρα, δεν ανιχνεύεται πλέον η μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ. Οι ειδικοί μιλούν για διαδικασία «αυτοκαταστροφής» του ιού. Οι γενετιστές απορούν και ερευνούν.

Στο Ισραήλ ανακοινώνονται μηδενικά ποσοστά νεκρών και περιστατικών μετά τη θερινή έκρηξη. Εκεί, ως φαίνεται, την παρτίδα την κέρδισε ο μαζικός εμβολιασμός των νέων ανθρώπων και η τρίτη δόση στους άνω των 60 παρά την επιμονή των ορθοδόξων Χασιδιστών, οι οποίοι προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα την αντιεμβολιαστική τους εμμονή.

Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει κανένα μυστήριο και κανένα μυστικό. Τα εμβόλια, σε συνδυασμό με τη μάσκα, τη συστηματική διατήρηση αποστάσεων, χωρίς διαχύσεις και υπερβολές, μακριά από συνωστισμούς και με σεβασμό στα μέτρα συλλογικής και ατομικής προστασίας, όλα αυτά μαζί και καθένα τους ξεχωριστά, εγγυώνται την αποτελεσματική άμυνα κατά της πανδημίας.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ενδεχομένως στην Πορτογαλία, στη Νορβηγία, στη Δανία και στην Ιρλανδία, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες απέτυχαν στη διαχείριση της πανδημίας με όρους ενεργούς αντεπίθεσης κατά της Covid-19. Η αμυντική διάταξη των μηχανισμών και η σχεδόν μοιρολατρική όσο και θλιβερή αντιμετώπιση του κινήματος των αρνητών συνέβαλαν αποφασιστικά στην αναπαραγωγή της πανδημικής δυναμικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κατά τον ΠΟΥ, η κατάσταση στην Ευρώπη είναι ανεπίτρεπτα σοβαρή. Σε σύγκριση δε με τις ΗΠΑ ή τον Καναδά και την Αυστραλία, η πορεία της πανδημίας στην Ευρώπη και στη Μεγάλη Βρετανία προσβάλλει κάθε έννοια ορθολογισμού. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με τις εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν απέτυχαν να διαχειριστούν το φαινόμενο. Δεν είναι τεχνικό το ζήτημα. Είναι πολιτικό.

Στην Ελλάδα ο κόμπος έφθασε στο χτένι περίπου μιάμιση εβδομάδα νωρίτερα, από τότε που το ανέμεναν οι ειδικοί. Οι αριθμοί των νεκρών που ξεπέρασαν τους 100 τη Δευτέρα που μας πέρασε και των διασωληνωμένων που ξεπέρασαν τους 600 κατέδειξαν πως η δυναμική αυτού του κύματος της πανδημίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και πάλι δυστυχώς, έστω και εάν οριζοντιωθούν οι καμπύλες των περιστατικών ανά ημέρα και εβδομάδα, κάποια στιγμή στις αρχές Δεκεμβρίου, οι άλλες καμπύλες δεν πρόκειται να οριζοντιωθούν παρά μόνον προς τα τέλη Δεκεμβρίου με αρχές Ιανουαρίου. Υπάρχουν εκτιμήσεις των ειδικών για έναν αριθμό 4.000 νεκρών που ενδεχομένως θα προστεθεί στους υπάρχοντες από την πανδημία μέχρι να καταλαγιάσει αυτό το κύμα. Μιλάμε για πανωλεθρία. Οι επιστήμονες στα νοσοκομεία και στα πανεπιστήμια αδυνατούν να συλλάβουν την έκταση της συλλογικής τρέλας στη Βόρειο Ελλάδα, όπου το 40% των πολιτών άνω των 60 ετών εξακολουθεί να παραμένει ανεμβολίαστο. Πρόκειται για τις ηλικίες που εισέρχονται στις ΜΕΘ και πεθαίνουν. Ανεξήγητη συλλογική παράνοια ή δυστυχώς ανοχή στην αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων, λανθασμένων πληροφοριών, συνειδητά αντιεπιστημονικών θεωριών, και όλα αυτά υπό τον μανδύα μιας συλλογικής κοινωνικής αγανάκτησης κατά του συστήματος γενικώς και αορίστως. Αυτά ως προς τον μανδύα. Διότι, ως προς το αληθινό ιδεολογικό περιεχόμενο των επιχειρημάτων αυτής της συνομοταξίας πολιτών, τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται ξεκάθαρα. Από την ιδιότυπη αυτή αξονική τομογραφία, λοιπόν, προκύπτει πως το μεγαλύτερο ποσοστό των αρνητών «κολυμπά» στην παχύρευστη δεξαμενή που απλώνεται από τις παραθρησκευτικές οργανώσεις και τις ακροδεξιές ομάδες μέχρι τα εθνικιστικά συλλογικά μορφώματα, τους θολούς ιδεολογικούς σχηματισμούς που επαγγέλλονται τη μεταφυσική απελευθέρωση των πολιτών από διεθνείς και ντόπιους δυνάστες που δεν κατονομάζουν κ.λπ. Σε αυτόν τον χυλό ας προστεθούν και κάποιοι επαγγελματίες του νομικού κόσμου και παραϊατρικών συμφύσεων, άνθρωποι των media και περιπλανώμενοι λαϊκιστές. Όλοι αυτοί, ως φαίνεται, δοκιμάζουν με επιτυχία τις αντοχές του συστήματος, ξεφεύγουν από τις διατάξεις του και εκμεταλλεύονται τις αντιφάσεις του. Το αποτέλεσμα είναι εγκληματικό. Στην Ελλάδα πεθαίνουν και πάλι πάνω από 100 άνθρωποι την ημέρα από Covid-19.

Ο υπουργός Υγείας τη Γερμανίας, Γενς Σπαν, προέβη πριν από λίγα εικοσιτετράωρα σε μια δήλωση που κάποιοι θα χαρακτηρίσουν απόλυτα κυνική. «Οι Γερμανοί στο τέλος του χειμώνα είτε θα είναι εμβολιασμένοι, είτε θα έχουν αναρρώσει από Covid-19, είτε θα είναι νεκροί». Η δήλωση αυτή είναι απολύτως ειλικρινής, εντυπωσιακά ορθολογική και αποδεδειγμένα πραγματιστική. Το δραματικό στοιχείο που μια τέτοια δήλωση εμπεριέχει είναι πως, πέρα από τη Γερμανία, θα μπορούσε να ερμηνεύσει την υφιστάμενη κατάσταση σε σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνον. Μπορεί να ισχύσει και για την Ελλάδα, όπως και για τη Γαλλία ή τη Βρετανία.

Οι δημοσκοπήσεις από αυτήν την περίοδο και με την πάροδο του χρόνου θα αρχίσουν να καταγράφουν όλο και περισσότερο τον θυμό εκείνων των πολιτών που συμπεριφέρθηκαν με γνώμονα την ατομική ευθύνη αλλά και των συλλογικοτήτων που τάχθηκαν εξ αρχής υπέρ του ορθολογισμού. Αυτοί οι πολίτες θα ζητήσουν εξηγήσεις για τις πολιτικές που υιοθετήθηκαν, αλλά και την κατάθεση επιχειρημάτων από την πολιτική ηγεσία, και όχι μόνο την κυβερνητική, για πολιτικές που δεν εφαρμόστηκαν. Διότι θα πρέπει να καταστεί σαφές πως δεν μπορείς να θέτεις την υπευθυνότητα και την κοινωνικά αλληλέγγυα στάση των πολιτών στην ίδια μοίρα με την εγκληματική συμπεριφορά, την παράνοια και τον επικίνδυνο για τη συλλογική ασφάλεια παραλογισμό κάποιων ατόμων, ομάδων ή συλλογικοτήτων. Τελικά, ο κοινός παρανομαστής που θα έπρεπε να επιβληθεί για να μετρηθούμε δεν είναι η αόριστα γενική δεξαμενή ψηφοφόρων στην οποία προσβλέπουν συστηματικά τα κόμματα εξουσίας, αλλά το εάν ή όχι οι συμπεριφορές εξυπηρετούν το γενικό καλό.

Έφθασε η ώρα να αναλογιστούν οι πολιτικές ηγεσίες εάν θα πρέπει να επιβληθούν πολιτικές αδρανοποίησης εκείνων που οδηγούν την κοινωνία συνειδητά και μεθοδικά στο σκοτάδι του παραλογισμού. Αν δεν το επιχειρήσουν, τότε αυτές οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να προετοιμάζουν ήδη την επιχειρηματολογία τους για τους μελλοντικούς ιστορικούς που θα είναι αμείλικτοι. 

Νίκος Γεωργιάδης (Athens Voice)