Πέμπτη, 00:01 - 06/08/2020

  Tweet

Υπό αυτό το πρίσμα, επιμένει στην διατήρηση της αριστερής «αγνότητας» του ΣΥΡΙΖΑ και αναπτύσσει μία δική του θεωρία (Αλήθεια, για ποιες μετατοπίσεις μιλάει; Από το ’10 και έπειτα, το ΠαΣοΚ μεταφέρθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνέβη κάτι άλλο). Αυτή η θέση εν πάση περιπτώσει, μπορεί να κριθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά πάντως η όποια συζήτηση γίνεται σε πολιτική βάση.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον, είναι η αντιπρόταση.

Καλώς ή κακώς, αυτή διατυπώθηκε από τον Πολάκη.

Ο οποίος δεν υπερασπίστηκε την εικαζόμενη κεντροαριστερή στροφή, αλλά παρέθεσε έναν νεφελώδη κατάλογο προτεραιοτήτων.

Με βάση αυτά ο Πολάκης θέλει (με τα δικά του λόγια):

– Ένα κράτος που θα είναι επιτελικό γιατί θα κάνει μόνο 4 δουλειές: θα παράγει το σχέδιο, θα μοιράζει τα χρήματα, θα θέτει τους κανόνες και θα εκτελεί ετήσιο τελικό κατασταλτικό έλεγχο όλων των αποκεντρωμένων του δομών και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όπως λέει «έτσι θα ελεγχθούν και θα σπάσουν οι αρμοί της εξουσίας»… Ο μεγάλος αυτός καημός του ΣΥΡΙΖΑ.

– Μια τράπεζα από τις τέσσερις να περάσει στον έλεγχο του δημοσίου και να φύγει ο Στουρνάρας από τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας «γιατί λειτούργησε ως πέμπτη φάλαγγα εναντίον μας τα προηγούμενα χρόνια». Αυτοί κυνηγούσαν ανελέητα τον Στουρνάρα, ο Πολάκης τον θεωρεί πέμπτη φάλαγγα…

– Να αντιστραφεί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων (πχ των αεροδρομίων). Ο ΣΥΡΙΖΑ το έτρεξε με ταχύτητες πρωτοφανείς, αλλά κατά τον Πολάκη «αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε» και «τώρα λόγω κορωναϊού μας ζητάνε και αποζημιώσεις από πάνω». Πώς θα αντιστραφεί αλήθεια; Δίχως κόστος; Θα πετάξουν τους Γερμανούς στη θάλασσα;

Θέλει και ένα άλλο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης τώρα «που με την προσπάθεια όλων μας βγήκαμε από τα μνημόνια, που να μην επαναλαμβάνει μόνο τη στήριξη των φτωχών», κλπ., κλπ., κλπ….

Ξέχασε βέβαια ο Πολάκης και την κατάργηση της υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας για τον επόμενο αιώνα. Ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος το είχαν υπογράψει και αυτό.

Και όπως είχε αναφέρει σε ανύποπτο χρόνο ο πρώην υπουργός Οικονομικών, «όλοι μαζί τα κάναμε».

Αν αυτή είναι η πολιτική αντιπαράθεση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν επί τέλους περί τίνος πρόκειται.

Το κόμμα υποτίθεται ότι εκφράζει ένα 20-30% των ψηφοφόρων, όμως αν αυτά έχει να τους προτείνει, μπορεί εύκολα να υποθέσει κανείς τι θα συνέβαινε στη χώρα αν κάποια στιγμή ο Τσίπρας ξαναγινόταν Πρωθυπουργός.

Μεταξύ όλων των άλλων, ένα από τα κορυφαία στελέχη του κόμματος θα τον θεωρεί «αδιάβαστο», οι ακόλουθοί του θα αναζητούν υποκατάστατα των εξαγγελιών για το σκίσιμο των μνημονίων (βλ. αντιστροφή των ιδιωτικοποιήσεων) και μία νέα, ωραία αναστάτωση θα ξεκινούσε.

Η εσωκομματική περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ έχει ομολογουμένως κάποιο ενδιαφέρον. Δεν είναι όμως και για να την παίρνει κανείς πολύ στα σοβαρά…

Κωβαίος Άγγελος (To Βήμα)