Το θετικό είναι ότι το υπουργείο Εξωτερικών αναλαμβάνει η επικεφαλής των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ. Η νέα ΥΠΕΞ θα επιχειρήσει να προσδώσει ηθικότερο περιεχόμενο (όσο τούτο είναι δυνατό) στην εξωτερική πολιτική, με έμφαση στα ατομικά δικαιώματα, σεβασμό κράτους δικαίου και διεθνούς δικαίου, και ταυτόχρονα ένα περισσότερο φιλοευρωπαϊκό χρώμα, με έμφαση στη βαθύτερη ενοποίηση σε πολλούς τομείς (άμυνα κ.λπ.). Στη λογική αυτή βάση η Μπέρμποκ θα είναι πολύ περισσότερο «αυστηρή» με την Τουρκία και τον πρόεδρο Ερντογάν και για τις εσωτερικές πτυχές της πολιτικής του (συρρίκνωση δημοκρατίας, κ.λπ.) και για τις εξωτερικές (παραβίαση διεθνούς δικαίου, κ.ά.). Αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει θεαματική αλλαγή πολιτικής που να οδηγεί σε πλήρη ρήξη. Και πιθανότατα δεν θα ματαιώσει το συμβόλαιο για την παράδοση των υποβρυχίων (αν και στο παρελθόν οι Πράσινοι είχαν υποστηρίξει κάτι τέτοιο). Αλλά πάντως κάτι θα αλλάξει στις σχέσεις Γερμανίας – Τουρκίας.

Το μάλλον αρνητικό είναι ότι το υπουργείο Οικονομικών αναλαμβάνει ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος θεωρείται ως νέος και περισσότερο τοξικός Σόιμπλε. Με ιδιαίτερα αυστηρές θέσεις υπέρ της δημοσιονομικής σταθερότητας και πειθαρχίας εντός και εκτός Γερμανίας και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επομένως ας μην περιμένουμε ριζοσπαστικές αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Αν και ο νέος υπουργός θα πρέπει να λειτουργεί κάτω από τον καγκελάριο Ολαφ Σολτς, ο οποίος έχει περισσότερο ευέλικτες προσεγγίσεις στο θέμα (υποστήριξε ένθερμα τη σύσταση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας π.χ.). Και το γεγονός ότι ο Σολτς είναι ο διάδοχος της Ανγκελα Μέρκελ ως καγκελάριος μπορεί να θεωρηθεί ως το τρίτο θετικό για την Ελλάδα.

Αλλά αρχή άνδρα δείκνυσι…

Π.Κ. Ιωακείμιδης (in.gr)