Το κυβερνητικό τους σύμφωνο έχει εντυπωσιάσει τους αναλυτές με την εξειδίκευση και το εύρος του, κάνοντας την Τζούντι Ντέμπσεϊ, αρχισυντάκτρια στη δεξαμενή σκέψης Carnegie, να μιλάει για μία κυβέρνηση που ταράσσει το στάτους κβο. Οπως σημειώνει, ο συνασπισμός «έχει φιλόδοξα σχέδια να εκσυγχρονίσει μια χώρα που έχει παραδοθεί στον εφησυχασμό και την τάση αποφυγής κάθε κινδύνου». Ελπίζει μάλιστα ότι αυτή η νέα ενέργεια από τη Γερμανία θα μπορούσε να δώσει και στην Ε.Ε. χρήσιμη ώθηση.

Ως προς την εξωτερική πολιτική, τα πρώτα δείγματα δείχνουν διάθεση ισορροπίας μεταξύ διαλόγου και αντιπαράθεσης στη στάση της νέας κυβέρνησης έναντι της Κίνας και της Ρωσίας, στήριξης του ΝΑΤΟ και της διατλαντικής συμμαχίας και προσέγγισης με τη Γαλλία για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Προτού όμως δώσει ώθηση στην Ευρώπη, η νέα γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να κερδίσει το στοίχημα της κυβερνησιμότητας. Ο υποδιευθυντής του Europe Center του Atlantic Council. Γιορν Φλεκ. προβλέπει ότι η καθημερινή άσκηση πολιτικής και η διαχείριση κρίσεων είναι πιθανό να προκαλέσουν ρωγμές στον συνασπισμό, με αποτέλεσμα όλη η προσοχή τους επόμενους μήνες να στρέφεται στο πώς αυτός θα επιβιώσει. Ο ίδιος επισημαίνει ότι το κείμενο της κυβερνητικής συμφωνίας είναι μεν εντυπωσιακό στη λεπτομέρειά του, αλλά ότι έχει κυρίως στόχο την εσωτερική κατανάλωση και ότι δείχνει περισσότερο διάθεση για συνέχεια παρά για τομές – πέρα από τις αλλαγές στο μεταναστευτικό και κάποιες μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική προστασία.

Η μεγαλύτερη πρόκληση και για τη Γερμανία και για την Ευρώπη, όμως, θα είναι η χρηματοδότηση των γερμανικών φιλοδοξιών, ιδιαίτερα καθώς οι Φιλελεύθεροι του FDP φαίνεται ότι κέρδισαν σημαντικές υποχωρήσεις σε αυτό το πεδίο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, βέβαια, το μεγάλο ερώτημα είναι το πώς θα τοποθετηθεί η νέα γερμανική κυβέρνηση απέναντι σε μια ενδεχόμενη νέα οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη, εν μέσω συνεχιζόμενης αβεβαιότητας λόγω της πανδημίας, με δεδομένη τη δημοσιονομική ορθοδοξία που πρεσβεύει.

Οι New York Times διερωτώ-νται αν τα φιλόδοξα πράσινα σχέδια της νέας κυβέρνησης μπορεί να «παγώσουν» λόγω της επιστροφής του φρένου χρέους που ζήτησαν και πήραν οι Φιλελεύθεροι. Σημειώνουν ότι υπάρχει η δυνατότητα για κάποια… δημιουργική λογιστική, ώστε να συνεχίσει η χρηματοδότηση αυτών των έργων. Ισως η απάντηση να βρίσκεται στην αξία που προσδίδεται σε αυτά: εκτός από πράσινα, οι Σοσιαλδημοκράτες τα βλέπουν μέσα από το πρίσμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ οι Φιλελεύθεροι μέσα από τη σκοπιά της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας. Ετσι, όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι μπορούν να τα προωθήσουν στην εκλογική τους βάση. Είναι μία πολύπλευρη προσέγγιση που θα ήταν ίσως χρήσιμη και για την υπόλοιπη Ευρώπη.

* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι nonresident Senior Fellow, Atlantic Council.

Πρώτη δημοσίευση στην Καθημερινή