Το πρώτο αφορά στην υποχρεωτική ασφάλιση των ακινήτων που βρίσκονται σε περιοχές αυξημένου κινδύνου, είτε για πυρκαγιές, είτε για πλημμύρες, και το δεύτερο αφορά στην επαναφορά της έκπτωσης φόρου για την ασφάλιση ακινήτου προκειμένου ο κίνδυνος κατά της πυρκαγιάς, του σεισμού ή της πλημμύρας να αντιμετωπιστεί όχι μόνο με το… μαστίγιο αλλά και με το καρότο.

Όπως γράφει το Money Review, στις πρόσφατες πυρκαγιές του καλοκαιριού, το κόστος ανοικοδόμησης στα καμένα, το επωμίστηκε σε μεγάλο βαθμό ο κρατικός προϋπολογισμός με τους προς διάθεση πόρους να ανέρχονται στα 500 εκατ. ευρώ περίπου.

Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει ότι τα ασφαλισμένα ακίνητα δεν λαμβάνουν το σύνολο της κρατικής αρωγής.

Απλώς, ενώ στα ανασφάλιστα ακίνητα, η αποζημίωση του κράτους φτάνει στο 80% της δαπάνης, με τον συνδυασμό κρατικής αρωγής και ιδιωτικής ασφάλειας, ο πληγέντας ουσιαστικά αποζημιώνεται σε ποσοστό 100% από τον συνδυασμό των δύο πηγών χρηματοδότησης.

Με στόχο να μετριαστεί το δημοσιονομικό κόστος, προωθείται στο πλαίσιο του νέου περιβαλλοντικού νόμου, η υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτων σε πληγείσες περιοχές. Και από την άλλη, θα μπει η λογική της κινητροδότησης, ώστε να αυξηθεί η ασφαλιστική κάλυψη στην Ελλάδα η οποία κινείται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα κυρίως λόγω της υποχρέωσης ασφάλισης των ακινήτων που συνδέονται με στεγαστικό δάνειο.

Η λογική της κινητροδότησης, υπήρχε και στην χθεσινή ομιλία του υπουργού Οικονομικών στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης για την Παγκόσμια Ημέρα Ιδιωτικής Ασφάλειας.