‘Όπως γράφει η Ναυτεμπορική:

Την παραπάνω αδυναμία το Συμβούλιο τη χαρακτηρίζει ως παθογένεια την οποία αποδίδει κυρίως στα κατάλοιπα της μνημονιακής περιόδου που συνοψίζονται :

Στην πολυφωνία των θεσμών που ουσιαστικά θέτουν διαρκή εμπόδια στις τράπεζες

Στον τρόπο με τον οποίον ορίζεται η εταιρική διακυβέρνηση

Στην ανατροπή του κανόνα λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία από τις συνελεύσεις των τραπεζών προς όφελος μειοψηφιών οι οποίες μπορεί να διοικούν τις τράπεζες.

Από την άλλη πλευρά η έκθεση ελέγχου είναι καταγγελτική  για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και για το αν θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται.

Η έκθεση προτείνει να γίνει μια ειδική μελέτη κόστους οφέλους προς αυτήν την κατεύθυνση επισημαίνοντας τις ελάχιστες αρμοδιότητες του Ταμείου που συνοψίζονται στη διαφύλαξη της περιουσίας του Δημοσίου.

Δεδομένου ωστόσο της σκληρής απομείωσης της περιουσίας αυτής το θέμα συνέχισης της λειτουργίας του Ταμείου είναι πλέον υπαρκτό.

Όπως αναφέρει η έκθεση ελέγχου: Η μνημονιακή περίοδος άφησε στην ελληνική έννομη τάξη ένα εξαιρετικό νομικό καθεστώς εταιρικής διακυβέρνησης και διοίκησης των τραπεζών. Οι κυριότερες ρυθμίσεις αφορούν (α) τα ειδικά προσόντα που απαιτείται να συγκεντρώνουν οι διοικητές των τραπεζών και τα μέλη των διοικητικών τους συμβουλίων  καθώς και η ειδική διαδικασία επιλογής με την ανάμειξη ή τη συμμετοχή υπηρεσιακών παραγόντων ενωσιακών οργάνων  και (β) την ανατροπή στον κανόνα της λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία από τις συνελεύσεις μετόχων προς όφελος ορισμένης κατηγορίας εξ αυτών που ως μειοψηφίες μπορεί να διοικούν τις τράπεζες.

Η εταιρική διακυβέρνηση θα  πρέπει να ευθυγραμμιστεί με όσα ισχύουν στην Ε.Ε. και να αποβληθεί η μνημονιακή κηδεμονία

Ο έλεγχος αυτός εντάσσεται στην κατηγορία των ελέγχων εντοπισμού συστημικής παθογένειας, αναζήτησης των αιτίων της και αξιολόγησης των μέσων θεραπείας της. 

Απάντηση σε 4 ερωτήσεις:

Ι. Διαπιστώνονται αποκλίσεις από τη χρηματοπιστωτική κανονικότητα ικανές να χαρακτηρισθούν ως συστημική παθογένεια δικαιολογούσα την επέμβαση του Κράτους;

ΙΙ. Ποια είναι τα αίτια των αποκλίσεων;

ΙΙΙ. Ελήφθησαν μέτρα από την Πολιτεία σε συνάρτηση με τη διαπιστωθείσα συστημική παθογένεια, με ποια στόχευση και ποιο περιεχόμενο;

IV. Τα ληφθέντα μέτρα υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας μπορεί να χαρακτηρισθούν ως πρόσφορα, αναγκαία και επαρκή;