Πέμπτη, 02/09/2021

  Tweet

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν αυξανόμενη ευαισθητοποίηση για την κλιματική αλλαγή, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Η πλειοψηφία των ανθρώπων το θεωρεί παγκόσμια έκτακτη ανάγκη-πολύ πάνω από το μισό σε χώρες μεσαίου εισοδήματος και λιγότερο ανεπτυγμένες και σχεδόν τα τρία τέταρτα μεταξύ των ανθρώπων σε μικρά νησιωτικά κράτη και χώρες υψηλού εισοδήματος. Η πανδημία COVID-19 έχει αυξήσει τις ανησυχίες: το 43 % ανησυχεί περισσότερο για την κλιματική αλλαγή τώρα.

Ωστόσο, όπως είπε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, «Η γνώση δεν είναι αρκετή, πρέπει να την εφαρμόζουμε. Η θέληση δε φτάνει. Πρέπει να πράττουμε».

Πώς μεταφράζουμε την ανησυχία σε δράση; Οι εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία έδωσαν τα εμβόλια COVID-19 σε χρόνο ρεκόρ, ένα ελπιδοφόρο μοντέλο για την καινοτομία και τη δράση που απαιτείται για την ανάπτυξη και εμπορευματοποίηση τεχνολογιών χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Οι πολιτικές απαντήσεις στην πανδημία καταδεικνύουν ότι οι κυβερνήσεις μπορούν επίσης να λάβουν πρωτοφανή δράση όταν χρειάζεται.

Είναι κρίσιμο να ενεργήσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και να εφαρμόσουμε γρήγορα πολιτικές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Πρώτον, χρειαζόμαστε αγορές που λειτουργούν για τη νέα κλιματική οικονομία και όχι εναντίον της. Όσο πολιτικά προκλητικό κι αν είναι, ο κόσμος πρέπει να απαλλαγεί από όλες τις επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων – που ισοδυναμούν με περισσότερα από 5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, αλλά πολύ πιο δαπανηρά για το μέλλον μας. Η ισχυρή τιμολόγηση του άνθρακα θα βοηθήσει στην ανακατεύθυνση των ιδιωτικών επενδύσεων και της καινοτομίας σε καθαρές τεχνολογίες και θα ενθαρρύνει την ενεργειακή απόδοση. Χωρίς αυτό, απλά δεν μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού. Αυτό το σήμα τιμών πρέπει να γίνει προβλέψιμα ισχυρότερο – φτάνοντας μια μέση παγκόσμια τιμή άνθρακα 75 $ ανά τόνο έως το 2030, πολύ υψηλότερα από τα σημερινά 3 $ ανά τόνο. Οι κύριοι εκπομποί που συμφωνούν σε ένα διεθνές κατώτατο όριο τιμών άνθρακα θα ήταν μια καλή αρχή.

Δεύτερον, πρέπει να κλιμακώσουμε τις πράσινες επενδύσεις. Τα ερευνητικά προγράμματα του προσωπικού του ΔΝΤ ότι οι πράσινες πολιτικές εφοδιασμού θα μπορούσαν να αυξήσουν το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά περίπου 2 % αυτήν τη δεκαετία και να δημιουργήσουν εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Κατά μέσο όρο, περίπου το 30 % των νέων επενδύσεων αναμένεται από δημόσιες πηγές, καθιστώντας ζωτικής σημασίας την κινητοποίηση ιδιωτικής χρηματοδότησης για το υπόλοιπο.

Τρίτον, πρέπει να εργαστούμε για μια «δίκαιη μετάβαση» σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα-εντός και μεταξύ των χωρών.

Για παράδειγμα, τα έσοδα από την τιμολόγηση του άνθρακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μεταφορές μετρητών, δίκτυα κοινωνικής ασφάλισης, επανεκπαίδευση και ούτω καθεξής για αποζημίωση εργαζομένων και επιχειρήσεων σε επηρεαζόμενους τομείς υψηλών εκπομπών. Τέτοιες προσεγγίσεις αποτελούν όλο και περισσότερο μέρος των μεταρρυθμίσεων στην τιμολόγηση του άνθρακα, όπως στο εθνικό σύστημα εμπορίας εκπομπών της Γερμανίας και στον προγραμματισμένο μηχανισμό δίκαιης μετάβασης της ΕΕ .

Σε όλες τις χώρες, θα απαιτηθεί οικονομική υποστήριξη και μεταφορά πράσινων τεχνολογιών. Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου έχουν συμβάλει το λιγότερο στην κλιματική αλλαγή, αλλά είναι πιο ευάλωτες στις επιπτώσεις της και λιγότερο ικανές να καλύψουν το κόστος της προσαρμογής. Με πολλές από τις ευκαιρίες μετριασμού του χαμηλότερου κόστους στις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, είναι προς το παγκόσμιο συμφέρον οι ανεπτυγμένες οικονομίες να εκπληρώσουν τη δέσμευσή τους να παρέχουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε χρηματοδότηση του κλίματος για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Καθώς κοιτάμε μπροστά για το COP26, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κινηθούμε αποφασιστικά – μαζί. Γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει. Τώρα πρέπει να δράσουμε.

Άρθρο της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα στο νέο τεύχος του περιοδικού του ΔΝΤ