Περίπου οι μισοί δανειολήπτες που μέχρι στιγμής δέχθηκαν πρόταση από τις τράπεζες για αλλαγή του στεγαστικού τους δανείου τύπου step up σε συμβατικό τοκοχρεωλυτικό, απάντησαν θετικά. Ωστόσο, είναι ακόμη νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, καθώς η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη και το ζήτημα πρέπει να έχει διευθετηθεί υποχρεωτικά έως το 2026, σύμφωνα με τις οδηγίες του επόπτη.

Τα συγκεκριμένα προϊόντα δημιουργήθηκαν την περίοδο της κρίσης, ώστε να δοθεί ανάσα στους δανειολήπτες. Η λογική τους ήταν απλή: χαμηλές δόσεις στην αρχή, οι οποίες αυξάνονταν σταδιακά ανά τακτά χρονικά διαστήματα με προσυμφωνημένο ποσοστό. Με αυτόν τον τρόπο, οι δανειολήπτες διατηρούσαν ενήμερη τη σχέση τους με την τράπεζα σε μια περίοδο οικονομικής ασφυξίας.

Σήμερα, περίπου 50.000 πελάτες έχουν τη δυνατότητα να επωφεληθούν από νέες ρυθμίσεις που περιλαμβάνουν χαμηλότερα επιτόκια. Οι επιλογές που προτείνουν οι τράπεζες είναι δύο:

σταθερό χαμηλό επιτόκιο για όλη τη διάρκεια του δανείου, ή

κυμαινόμενο επιτόκιο με ανώτατο όριο (πλαφόν).

Η κεντρική επιδίωξη είναι να αποφευχθούν αιφνίδιες, υπέρογκες επιβαρύνσεις στο τέλος της αποπληρωμής, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα πιο προβλέψιμο κόστος για τον δανειολήπτη.

Ο ευρωπαϊκός επόπτης (SSM) τηρεί ιδιαίτερα αυστηρή στάση έναντι αυτών των δανείων, καθώς θεωρεί ότι η αποπληρωμή τους κρύβει κινδύνους για την πιστοληπτική ικανότητα των δανειοληπτών. Για τον λόγο αυτό ζητά από τις τράπεζες να σχηματίζουν υψηλές προβλέψεις, γεγονός που επιβαρύνει τους ισολογισμούς τους.

Ήδη έχουν καταγραφεί παραδείγματα: η Τράπεζα Πειραιώς έχει σχηματίσει επιπλέον προβλέψεις ύψους 45 εκατ. ευρώ, ενώ η Alpha Bank περίπου 90 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, οι ίδιες οι τράπεζες επωμίζονται το κόστος από τη μείωση επιτοκίων και τη μετατροπή των δανείων, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι οι πελάτες θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται ομαλά και θα καταβάλουν λιγότερους τόκους συνολικά.

Ιδιαίτερο πρόβλημα δημιουργεί η κατηγορία των δανείων σε ελβετικό φράγκο, πολλά από τα οποία έχουν επίσης διαμορφωθεί ως step up. Οι τράπεζες εκτιμούν ότι εκεί οι δανειολήπτες θα είναι πιο διστακτικοί να προχωρήσουν σε αλλαγές, καθώς το επιτόκιο του ελβετικού είναι αυτή τη στιγμή μηδενικό. Εάν, ωστόσο, το υπουργείο δεν δώσει λύση, οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες από τον επόπτη να προχωρήσουν σε προτάσεις. 

Καλοδεχούμενη η τελευταία τριήμερη αντίδραση της μετοχής της Eurobank, με κλείσιμο χθες στα 3,50 ευρώ, +1,07%. Υπάρχει ανάγκη παραμονής υψηλότερα μιας σειράς στηρίξεων που δοκιμάστηκαν τις τελευταίες ημέρες. Συγκεκριμένα, οι πρώτες ισχυρές στηρίξεις βρίσκονται στα επίπεδα των 3,40 – 3,30 ευρώ, μια ζώνη κομβικής σημασίας για την αποφυγή επιδείνωσης της τάσης. Χαμηλότερα, το ενδιαφέρον στρέφεται στις επόμενες κρίσιμες στηρίξεις στα 3,05 – 3,00 ευρώ. Αν χαθούν και αυτές οι στηρίξεις, θα βρεθούμε στη «μητέρα των μαχών» στις πλέον κρίσιμες στηρίξεις για την κεντρική τάση, στα επίπεδα των 2,90 – 2,85 ευρώ.

Όπως συμβαίνει και σε αρκετές μετοχές του FTSE 25, η μετοχή της ΑΡΑΙΓ κινείται σε σχετικά στενό εύρος τιμών, προσπαθώντας από τη μία να διατηρήσει συγκεκριμένα τεχνικά επίπεδα και από την άλλη αδυνατώντας να πραγματοποιήσει την υπέρβαση που θα οδηγούσε σε πλήρως θετική τάση μετά από περίπου 2–3 μήνες. Η μετοχή έκλεισε χθες στα 13,44 ευρώ, -0,59%, με μεγάλο στόχο να στηρίξει τα επίπεδα στη ζώνη των 13,50 – 13,70 ευρώ. 

Οριστική διάσπαση αυτών των αντιστάσεων θα ήταν μια πολύ θετική εξέλιξη, οδηγώντας σε πλήρως θετική τάση. Σε αυτό το σενάριο, οι επόμενοι στόχοι βρίσκονται στα 14,00 ευρώ και υψηλότερα στα 14,20 – 14,30 και 14,90 – 15,00 ευρώ, στα οποία και τερματίστηκε το ράλι της μετοχής στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Έχουμε πει πολλές φορές στο GFF — ήδη από την εποχή που η ισοτιμία βρισκόταν κοντά στο 1 και όλοι προέβλεπαν περαιτέρω υποχώρηση του ευρώ — πως ανησυχούμε ιδιαίτερα για την αμερικανική οικονομία, δίνοντας αυξημένες πιθανότητες να δούμε πολύ χαμηλότερες ισοτιμίες τα επόμενα χρόνια.

Είναι χαρακτηριστικό λοιπόν ότι το δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών ξεπέρασε για πρώτη φορά το ορόσημο των 38 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία έως τις 21 Οκτωβρίου 2025. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια ακόμη ιστορική κορύφωση στο διαρκώς αυξανόμενο βάρος του αμερικανικού χρέους — το οποίο έχει διπλασιαστεί μέσα σε μόλις δέκα χρόνια, από τα 18 τρισ. δολάρια του 2015 στα σημερινά επίπεδα.