|
Ένα πολύ
ενδιαφέρον άρθρο έγραψε προσφάτως στη στήλη του στο
Bloomberg
o Mohamed A. El-Erian,
σχολιάζοντας τις κινήσεις της FED, προειδοποιώντας για τον
κίνδυνο ενός ατυχήματος.
Όπως λοιπόν έγραψε ο
γνωστός οικονομολόγος: Πραγματικά δεν θα έπρεπε να είναι
έτσι και δεν χρειάζεται να είναι. Ωστόσο, για άλλη μια φορά,
σχόλια του προέδρου της ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας των
ΗΠΑ (Federal Reserve Fq0CJNLXsAEOc0h), Jerome Powell,
τροφοδότησαν σημαντική μεταβλητότητα στις αγορές, η οποία θα
μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τόσο την οικονομική ευημερία
όσο και τη χρηματοοικονομική σταθερότητα. Είναι ένα
φαινόμενο το οποίο όχι μόνο υπογραμμίζει τα επαναλαμβανόμενα
ολισθήματα στο πεδίο της νομισματικής πολιτικής, αλλά και
την έλλειψη σημαντικών διαρθρωτικών και στρατηγικών βάσεων
στη Fed.
Αρκετές φορές τα
τελευταία χρόνια, σχόλια κατά τη συνέντευξη Τύπου η
οποία παραδοσιακά ακολουθεί την ολοκλήρωση των διήμερων
συνεδριάσεων της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς
(FOMC) προκάλεσαν σημαντικά μεγαλύτερη μεταβλητότητα από
τη δημοσίευση της απόφασης πολιτικής της κεντρικής τράπεζας
και των γραπτών παρατηρήσεων του Powell. Την Τρίτη, η αρχική
αστάθεια της αγοράς η οποία προκλήθηκε από την απελευθέρωση
της αρχικής δήλωσης του Powell πριν από την έναρξη της
εξαμηνιαίας κατάθεσής του ενώπιον του ομοσπονδιακού
Κογκρέσου των ΗΠΑ ενισχύθηκε σημαντικά από τις επακόλουθες
απαντήσεις του στις ερωτήσεις των γερουσιαστών.
Οι αντιδράσεις της
αγοράς περιελάμβαναν μια κλιμάκωση αποδόσεων στο "μπροστινό
άκρο" της αγοράς ομολόγων, με εκείνη
του 2ετούς κρατικού ομολόγου των ΗΠΑ να σπάει το φράγμα του
5% για πρώτη φορά από το 2007, ένα ευρύτατο sell-off στις
μετοχές, με τον δείκτη S&P 500 να καταγράφει απώλειες 1,5%
και μια εντατικοποίηση της αναστροφής της καμπύλης απόδοσης
των 2ετών έναντι των 10ετών ομολόγων, των οποίων το spread
ξεπέρασε τις μείον 100 μονάδες βάσης.
Και τα τρία
φαινόμενα συσχετίστηκαν με μια σημαντική ανατιμολόγηση από
πλευράς αγοράς ως προς το τι αναμένεται ότι θα κάνει η Fed
κατά τη συνεδρίασή της αργότερα μέσα στον Μάρτιο. Αντί να
τιμολογεί συντριπτικά μια αύξηση 25 μονάδων βάσης, όπως είχε
σηματοδοτήσει προηγουμένως η ίδια η Fed, η αγορά έγειρε την
πλάστιγγα των πιθανοτήτων υπέρ μιας αύξησης 50 μ.β., γεγονός
το οποίο θα αντέστρεφε τη μείωση της έντασης των αυξήσεων
στην οποία προχώρησε η κεντρική τράπεζα πρόωρα μόλις πριν
από έναν μήνα.
Κάτι δεν πάει καλά
Κάτι δεν πηγαίνει
καλά σε όλα αυτά. Το όλο νόημα της αυξημένης διαφάνειας το
οποίο έχει υιοθετήθεί από την Fed τις τελευταίες δεκαετίες
είναι να επιτρέπει τις ομαλές οικονομικές και
χρηματοοικονομικές προσαρμογές στα διαφορετικά κάθε φορά
καθεστώτα νομισματικής πολιτικής. Πράγματι, αυτό είναι το
νόημα της παροχής guidance για τη μελλοντική πολιτική από
πλευράς της Fed κι όχι το να υπονομεύει την αξιοπιστία της
πιο ισχυρής κεντρικής τράπεζας στον κόσμο.
Τρεις παράγοντες
βοηθούν στην εξήγηση αυτής της ατυχούς κατάστασης.
Πρώτον, και όπως
είχε εκτεθεί λεπτομερώς σε προηγούμενο άρθρο μου με το οποίο
υποστήριζα ότι η Fed δεν έπρεπε να μετατοπιστεί από τις
αυξήσεις 50 σε εκείνες των 25 μονάδων βάσης την 1η
Φεβρουαρίου (όπως έκανε τελικά), η κεντρική τράπεζα φαίνεται
να στερείται ολοκληρωμένης αξιολόγησης των κινδύνων
πολιτικής στο σημερινό εγγενώς ρευστό εγχώριο και παγκόσμιο
οικονομικό σκηνικό.
Δεύτερον, η απουσία
μεσοπρόθεσμης στέρεης στρατηγικής σημαίνει πρακτικά ότι η
Fed έχει καταστεί υπερβολικά εξαρτώμενη από τα
μακροοικονομικά δεδομένα, οδηγούμενη έτσι σε υπερβολικές
ενέργειες προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Τρίτον, το "Νέο
Πλαίσιο Νομισματικής Πολιτικής" του Αυγούστου του 2020 είναι
πιο κατάλληλο για τον κόσμο όπως ήταν πριν από το 2020 και
όχι για εκείνον του σήμερα και του αύριο - δηλαδή έχει
σχεδιαστεί με βάση το προηγούμενο υπόδειγμα ανεπαρκούς
συνολικής ζήτησης και όχι για την πραγματικότητα μιας
ανεπαρκούς συνολικής προσφοράς.
Το χειρότερο πράγμα
που έχουν να κάνουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι να
απορρίψουν την αστάθεια της αγοράς της Τρίτης ως "θόρυβο".
Υπάρχει κάτι πιο απειλητικό ως διακύβευμα. Όσο περισσότερο
λαμβάνει χώρα αυτή η αδικαιολόγητη μεταβλητότητα, τόσο
μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος οικονομικών ατυχημάτων και
ατυχημάτων στην αγορά - δηλαδή μια ύφεση η οποία θα έχει
προκληθεί από τα τρία λάθη πολιτικής Fed κατά τα τελευταία
δύο χρόνια και μια καταπόνηση της ομαλής λειτουργίας της
χρηματοπιστωτικής αγοράς.
Δίλημμα
Αναλογιστείτε το
δίλημμα το οποίο αντιμετωπίζει τώρα η Fed: είτε να
επικυρώσει την κίνηση της αγοράς και, πρακτικά, να αρνηθεί
με εξευτελιστικό τρόπο το guidance μελλοντικής πολιτικής το
οποίο έδωσε η ίδια πριν από μόλις έναν μήνα ή να "κολλήσει"
σε αυτό το guidance και να μείνει ακόμη πιο πίσω στη μάχη
της ενάντια στον πληθωρισμό.
Και τα δύο
ενδεχόμενα περιλαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για τη
φήμη της Fed. Μαζί με τις διάφορες επαναλήψεις της
αδικαιολόγητης αυτής αστάθειας, καλούν επίσης τη Fed και
τους πολιτικούς ηγέτες να δαπανήσουν περισσότερο χρόνο σε
τρεις διαρθρωτικές διορθώσεις ως προς την κεντρική
τράπεζα οι οποίες περιλαμβάνουν, όπως υποστήριζα τον
περασμένο μήνα, "ενίσχυση της λογοδοσίας της Fed και
απαίτηση να επικαιροποιεί ταχύτερα το κάθε φορά πλαίσιο
πολιτικής της, καθώς και να ακολουθήσει το παράδειγμα της
Bank of England για τη διαρθρωτική εισαγωγή εξωτερικών
απόψεων στη διαδικασία διαμόρφωσης πολιτικής".
Η εναλλακτική λύση
της συνέχισης ως έχει, αυξάνει τις προκλήσεις σε μια
παγκόσμια οικονομία η οποία αντιμετωπίζει το φάσμα μιας
σημαντικής πράσινης μετάβασης, μιας αναμορφωμένης
παγκοσμιοποίησης και μιας διαφοροποιημένης πια εφοδιαστικής
αλυσίδας, γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων και μιας επιδείνωσης της
ανισότητας εισοδήματος, πλούτου και ευκαιριών. |
