Από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει θέσει σε δοκιμασία την αντοχή της αμερικανικής οικονομίας, με τις πολιτικές του να οδηγούν σε ανησυχητικές ενδείξεις επιβράδυνσης της ανάπτυξης και επιτάχυνσης του πληθωρισμού — ένα μείγμα γνωστό ως στασιμοπληθωρισμός. Οι δασμοί που έχει επιβάλει συμβάλλουν εμφανώς στην άνοδο των τιμών, ιδίως σε βασικά αγαθά όπως οι οικιακές συσκευές, τα αυτοκίνητα και τα τρόφιμα. Στο πρώτο εξάμηνο του έτους, οι πραγματικές καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν μόλις κατά 3% σε σχέση με πέρυσι, ενώ η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ μειώθηκε στο 1,2% από 2,5% το προηγούμενο έτος. Η επιβράδυνση αυτή έχει ήδη επηρεάσει την αγορά εργασίας, με τη δημιουργία νέων θέσεων να περιορίζεται σε μέσο όρο 35.000 μηνιαίως μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου — επίπεδα που προσεγγίζουν τη στασιμότητα.

Παρότι συνήθως η σύνδεση των οικονομικών εξελίξεων με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι περίπλοκη, αυτή τη φορά η αιτιώδης σχέση είναι πιο ξεκάθαρη. Οι υψηλοί δασμοί και οι μαζικές απελάσεις, που απειλούν να περιορίσουν την προσφορά εργασίας, έχουν τροφοδοτήσει ένα κλίμα αβεβαιότητας παρόμοιο με εκείνο της πανδημίας. Το αποτέλεσμα είναι η συγκράτηση επενδύσεων, προσλήψεων και κατανάλωσης, ενώ οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1970, όπου ο στασιμοπληθωρισμός προκλήθηκε κυρίως από εξωτερικές κρίσεις και αργές αντιδράσεις της Fed, η τρέχουσα κατάσταση φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοπροκληθείσα. Η πίεση του Τραμπ προς τη Fed μπορεί να οδηγήσει τις επιχειρήσεις να αυξήσουν προληπτικά τις τιμές, αναμένοντας υψηλότερο μακροπρόθεσμο πληθωρισμό, γεγονός που θα αναγκάσει την κεντρική τράπεζα να ανεβάσει τα επιτόκια για να διαφυλάξει τον στόχο της. Ο συνδυασμός ακριβότερου δανεισμού —στεγαστικά, πιστωτικές κάρτες, δάνεια αυτοκινήτων— και υψηλών τιμών εντείνει το βασικό παράπονο των Αμερικανών: το διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής.