Η κυβέρνηση συνεχίζει να στοχοποιεί τον πρόεδρο της Fed, Τζερόμ Πάουελ, επιδιώκοντας να τον παρουσιάσει ως υπεύθυνο για σπατάλες λόγω του κόστους ανακαίνισης της έδρας της κεντρικής τράπεζας. Παρότι ο πρόεδρος έχει δηλώσει ότι δεν προτίθεται να τον απομακρύνει πριν από τη λήξη της θητείας του τον Μάιο, αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να το πράξει επικαλούμενος «δικαιολογημένη αιτία».

Η τακτική αυτή είναι ταυτόχρονα ανυπόστατη και αντιπαραγωγική, αφού αποδυναμώνει τον ίδιο στόχο που επιδιώκει ο Λευκός Οίκος: χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού.

Η νομισματική πολιτική ανέκαθεν αποτελούσε πεδίο πολιτικών συγκρούσεων, και δεν είναι η πρώτη φορά που ένας πρόεδρος επιχειρεί να πιέσει τη Fed. Ωστόσο, οι αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας είναι μέχρι στιγμής δικαιολογημένες: η ανεργία παραμένει χαμηλή, ο πληθωρισμός κινείται ελαφρώς πάνω από τον στόχο και οι δασμοί αυξάνουν τους κινδύνους νέων ανατιμήσεων. Η επιφυλακτική στάση ως προς τις μειώσεις επιτοκίων θεωρείται ορθή.

Εφόσον οι συνθήκες αλλάξουν –αν η αγορά εργασίας επιβραδυνθεί ή περιοριστούν οι πληθωριστικές πιέσεις από τους δασμούς– η Fed θα μπορούσε να προχωρήσει σε χαλάρωση. Όμως, η κατηγορία ότι ο Πάουελ διατηρεί εσκεμμένα υψηλά επιτόκια για να δυσκολέψει τις πολιτικές της κυβέρνησης είναι αβάσιμη.

Το ζήτημα της ανακαίνισης του κτιρίου της Fed είναι επίσης δευτερεύον. Οι ανακαινίσεις ιστορικών κτιρίων συχνά υπερβαίνουν τις αρχικές προϋπολογίσεις, ενώ οι αμοιβές των στελεχών της Fed είναι πολύ χαμηλότερες από εκείνες της ιδιωτικής αγοράς – δεν συνιστούν ένδειξη σπατάλης.

Η μεγαλύτερη απειλή προκύπτει από την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας. Οι αγορές διατηρούν χαμηλά τα μακροπρόθεσμα επιτόκια επειδή εμπιστεύονται ότι η Fed ενεργεί ανεξάρτητα. Αν χαθεί αυτή η εμπιστοσύνη, τα επιτόκια μπορεί να αυξηθούν, ακόμη και αν η Fed μειώσει το βασικό της επιτόκιο.

Παράλληλα, η πολιτική πίεση δυσκολεύει την ασφαλή μείωση επιτοκίων, καθώς μπορεί να διαβρώσει τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό. Σε ακραίο σενάριο, μια απόπειρα αποπομπής του Πάουελ θα μπορούσε να προκαλέσει φυγή επενδυτών από τα αμερικανικά ομόλογα και το δολάριο.

Ο ίδιος ο Πάουελ, ωστόσο, παραμένει ψύχραιμος, αποφεύγοντας δημόσιες αντιπαραθέσεις και συνεχίζοντας να επικεντρώνεται στη διπλή εντολή της Fed: σταθερότητα τιμών και μέγιστη απασχόληση. Επιπλέον, ζήτησε έλεγχο του κόστους ανακαίνισης από τον γενικό επιθεωρητή. Για το συμφέρον της οικονομίας –και της ίδιας της κυβέρνησης– θα ήταν φρόνιμο να επιτραπεί στην κεντρική τράπεζα να επιτελέσει το έργο της χωρίς παρεμβάσεις.