Η Γαλλία φαίνεται πως αντάλλαξε τον άμεσο κίνδυνο πολιτικού χάους με την προοπτική μιας μακράς δημοσιονομικής κρίσης. Ο πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνί παρέδωσε ουσιαστικά τη διαχείριση των δημοσιονομικών αποφάσεων στο έντονα διχασμένο κοινοβούλιο, ενώ ανακοίνωσε και την αναστολή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, ενός από τα βασικά εγχειρήματα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Με τις χρηματοπιστωτικές αγορές να διατηρούνται ήρεμες και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να τηρούν στάση αναμονής, η Γαλλία δέχεται ελάχιστη πίεση για να περιορίσει το αυξανόμενο δημόσιο χρέος της.

Ο Λεκορνί ίσως κατάφερε, έστω προσωρινά, να βρει τρόπο να περάσει έναν προϋπολογισμό από το κοινοβούλιο. Ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας, δήλωσε πως οι βουλευτές μπορούν να τροποποιήσουν τον προϋπολογισμό όπως επιθυμούν. Το σχέδιό του προβλέπει περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων ύψους περίπου 30 δισ. ευρώ, με στόχο τη μείωση του ελλείμματος στο 4,7% το 2026 — στόχος που στηρίζεται, ωστόσο, σε ιδιαίτερα αισιόδοξες παραδοχές. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι θα θεωρούσε επιτυχία ακόμη και ένα έλλειμμα 5%. Παράλληλα, η πολιτική ισορροπία μεταξύ της Ακροδεξιάς, της Αριστεράς και του κόμματος του Μακρόν καθιστά δύσκολη οποιαδήποτε συμφωνία πέραν της αύξησης των δαπανών ή της μείωσης των φόρων. Η απόφαση για αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης καθιστά ακόμη πιο αβέβαιη την εφαρμογή της.

Παρότι οι πιθανότητες να ανατραπεί ο Λεκορνί από το κοινοβούλιο έχουν μειωθεί, η Γαλλία φαίνεται καταδικασμένη να παραμείνει σε ένα καθεστώς δημοσιονομικής στασιμότητας μέχρι και τις εκλογές του 2027. Οι αγορές, πάντως, υποδέχθηκαν θετικά τη μείωση του πολιτικού κινδύνου, με τις αποδόσεις των 10ετών ομολόγων να υποχωρούν μετά την ομιλία του πρωθυπουργού. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την πλευρά της, δύσκολα θα θελήσει να συγκρουστεί με τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας. Όσο το Παρίσι διατηρεί τη δέσμευση ότι το δημοσιονομικό του έλλειμμα θα μειωθεί στο 3% έως το 2029, οι Βρυξέλλες μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν ότι πιστεύουν πως ο στόχος αυτός είναι εφικτός.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θεωρητικά, διαθέτει δύο μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων χρέους: τις άμεσες νομισματικές συναλλαγές και το εργαλείο προστασίας της μετάδοσης. Ωστόσο, η ενεργοποίησή τους θα προϋπέθετε σκληρούς δημοσιονομικούς όρους, τους οποίους το Παρίσι δύσκολα θα αποδεχθεί. Επιπλέον, η ΕΚΤ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν προτίθεται να χρησιμοποιήσει αυτά τα μέσα για να στηρίξει μια χώρα που βρίσκεται σε κρίση λόγω εσωτερικών πολιτικών επιλογών, εκτός αν οι επιπτώσεις απειλήσουν και άλλες αγορές κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης.

Το βασικό πρόβλημα για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς είναι πως, τους επόμενους 18 μήνες, δεν θα υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση στο Παρίσι ικανή να διαμορφώσει αξιόπιστη δημοσιονομική πολιτική. Ο Λεκορνί έχει ουσιαστικά αποσυρθεί από τον ενεργό έλεγχο των δημόσιων οικονομικών, ενώ τα κόμματα επικεντρώνονται ήδη στην προεκλογική τους στρατηγική. Ο νέος προϋπολογισμός μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο μιας άμεσης κρίσης, αλλά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας παρατεταμένης δημοσιονομικής αντιπαράθεσης.