|
Και
υπερβαίνοντας το θεμιτό όριο της αυτοάμυνας
(αφού οι πολεμικές επιχειρήσεις είχαν ξεκινήσει
από τις θηριωδίες που είχε διαπράξει η
τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς η οποία είχε
σκοτώσει στις 23 Οκτωβρίου 2023 με απεχθή τρόπο
1200 Ισραηλινούς και είχε απαγάγει άλλους 250);
Και θα
ήθελα να διευκρινίσω επίσης και τα ακόλουθα
πράγματα:
Οι
παραδοχές που όλοι δεχόμαστε για το Ισραήλ και
τη Χαμάς
Δηλαδή, ότι
το Ισραήλ είναι ο σοβαρός σύμμαχος της Ελλάδας
έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Επίσης, ότι
το Ισμαήλ είναι το μόνο δημοκρατικά οργανωμένο
κράτος στην ευρύτερη περιοχή .
Τέλος, όλοι
αποδεχόμαστε ότι η Χαμάς έχει κηρυχθεί και από
την Ευρωπαϊκή ένωση ως τρομοκρατική οργάνωση, η
οποία με το αναθεωρημένο μανιφέστο της του 2017
δεν αναγνωρίζει ουδόλως το κράτος του Ισραήλ,
ενώ επιθυμεί ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος
με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ (!!) (Doctrine Of
Hamas, Wilson Center).
Παρόλα αυτά
το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής: Μπορούμε, με
άλλα λόγια, να σιωπούμε ως ανθρώπινα όντα
απέναντι στη λιμοκτονία των αμάχων που έχει
μεταβληθεί σε βασική μεθοδολογία πολέμου από το
σημερινό Ισραηλινό Πρωθυπουργό Νετανιάχου;
Ο οποίος
κατά τη γνώμη μου έχει συνδέσει λίγο έως πολύ το
πολιτικό του μέλλον με τον πόλεμο τούτο (αφού
διαφορετικά ίσως να ήταν και στην φυλακή λόγω
των ποινικών διώξεων , οι οποίες είχαν από καιρό
ασκηθεί εναντίον του για διαφθορά από τις
Εισαγγελικές αρχές του Ισραήλ);
Και
περαιτέρω: Μπορούμε να σιωπούμε απέναντι στον
ολοκληρωτικό πόλεμο του ανωτέρω πρωθυπουργού,
οποίος απέκλεισε παντελώς από τις 2 Μάιου τη
διανομή τροφής και νερού στους αμάχους της
Γάζας, μέχρι να εξαλειφθεί από προσώπου γης η
τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς; (New Yorker,
The situation now is so beyond Imagination )
Και ο
οποίος τελικά επέτρεψε , μετά από 20 ημέρες, και
λόγω της παγκόσμιας κατακραυγής τη διέλευση μιας
πολύ περιορισμένης ποσότητας τροφίμων ;
Και μέχρι
ποιο σημείο είναι δυνατό να φθάσει η μεθοδολογία
τούτη , όταν σήμερα υπολογίζεται ότι 500.000
άτομα στη Γάζα απειλούνται άμεσα με λιμοκτονία;
(The world does not care if we all die : hunger
and despair in the ruins of Gaza City, Guardian
25/5).
Το ένταλμα
σύλληψης εναντίον του Ισραηλινού πρωθυπουργού
από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης
Στο σημείο
αυτό υπενθυμίζω , ότι το προδικαστικό Συμβούλιο
του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης (
Court’s Pre-Trial Chamber) στις 21 Νοεμβρίου του
2024 είχε εκδώσει εναντίον του πρωθυπουργού
Νετανιάχου ένα ένταλμα σύλληψης ( arrest
warrant).
Ποια ήταν η
αιτιολογία για την ενεργοποίηση ενός τέτοιου
δραστικού μέτρου (που λαμβάνονταν για πρώτη φορά
εναντίον ενός αξιωματούχου μιας κοινωνίας η
οποία διαθέτει τα χαρακτηριστικά των δυτικών
δημοκρατιών);
Το ότι ήταν
ποινικά υπεύθυνος (μαζί με τον Υπουργό Άμυνας
Gallant) για το έγκλημα πολέμου της λιμοκτονίας
των αμάχων, την οποία είχε προωθήσει ως βασικό
τρόπο διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων
εναντίον των ηγετών της Χαμάς (The Hague-based
court said Netanyahu and Gallant each bear the
criminal responsibility for the war crime of
starvation as a method of warfare, Politico,
21/11/2024)
Οι δηλώσεις
του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Ehud Olmert
Επίσης
είναι απαραίτητο να μην λησμονούμε και τις
αποδοκιμαστικές δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού
του Ισραήλ Ehud Olmert οι οποίες είχαν
διατυπωθεί πριν από λίγες ημέρες. Tι είχε
υποστηρίξει ο Olmert; Ότι «η δραστηριότητα την
οποία αναπτύσσει αυτή τη στιγμή το Ισραήλ στη
Γάζα «βρίσκεται» πολύ κοντά στη διάπραξη
εγκλημάτων πολέμου («what Israel is doing now in
Gaza is very close to a war crime”, Guardian ,
21/5).
Η στάση της
Ισραηλινής κοινωνίας
Μέσα σε
αυτό το πλαίσιο κάποιοι ισχυρίζονται , ότι η
Ισραηλινή κοινωνία των πολιτών δεν αντιδρά
έναντι των ανωτέρω απάνθρωπων πολεμικών
επιχειρήσεων κατά των αμάχων της Γάζας , λόγω
και της ιδιόμορφης αντίληψης για την
«εθνική αυτοσυνειδησία» με την οποία έχει
διαπαιδαγωγηθεί , ιδίως μετά τον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο ( Εάν κάποιος ασπασθεί τον
Ιουδαϊσμό , είναι σαν να ασπάζεται την ανθρώπινη
οντότητα έλεγε ο Λεβινάς).
Αυτό μπορεί
να ισχύει σε κάποιο βαθμό, αλλά πιστεύω ότι η
Ισραηλινή κοινωνία επιθυμεί βασικά την επιστροφή
όλων των ομήρων που είχε πάρει η Χαμάς μετά τις
θηριωδίες του Οκτωβρίου του 2023. Μάλιστα,
σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση το 55% των
Ισραηλινών πιστεύουν, ότι ο στόχος του
Νετανιάχου σε αυτόν τον πόλεμο είναι να
διατηρηθεί ο ίδιος στην εξουσία. Μια ισχυρή
επίσης πλειοψηφία πιστεύει , ότι ο πόλεμος
συνεχίζεται γιατί μόνο έτσι δεν θα προκηρυχθούν
εθνικές εκλογές στο Ισραήλ (τις οποίες είναι
σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει ο Νετανιάχου , πράγμα
το οποίο θα σηματοδοτεί και τη συνέχιση των
δικαστικών του περιπετειών).
Τα ηθικά
διλήμματα και η στάση της Ελλάδας
Ενόψει όλων
αυτών πίστευα πάντοτε , ότι η «ηθική» πρέπει να
διασταυρώνεται σε κάποια σημεία με την πολιτική.
Διαφορετικά θα νομιμοποιούσαμε και τα
βασανιστήρια ως μεθοδολογία , αν μας οδηγούσαν
στην αποκάλυψη κάποιων πληροφοριών σε σχέση με
τα σχέδια ορισμένων τρομοκρατών.
Το αναφέρω
αυτό, γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα
είναι απαραίτητο να τηρήσει στάση σιωπής έναντι
της λιμοκτονίας των αμάχων στη Γάζα, γιατί
προέχει η ισχυρή συμμαχία την οποία έχουμε με το
Ισραήλ .
Διαφωνώ
πλήρως με αυτή την προσέγγιση. Βεβαίως, κανείς
δεν θέλει να καταστρέψουμε τους ισχυρούς
συμμαχικούς δεσμούς τους οποίους έχουμε με το
κράτος του Ισραήλ (εδώ και πολλές δεκαετίες).
Ούτε
ισχυρίζεται κανείς , ότι η Ελλάδα (ως μικρή
χώρα) είναι επιβεβλημένο να καταγγέλλει μόνη της
τον Νετανιάχου. Θεωρώ, ωστόσο, εντελώς
λανθασμένο η σημερινή ελληνική κυβέρνηση να μην
υπογράφει -με τη Γαλλία και άλλες χώρες- την
ολλανδική πρόταση για αναστολή της συμφωνίας
σύνδεσης Ισραήλ- Ευρώπης (προφανώς ως μέσο
πίεσης μέχρι να σταματήσει η λιμοκτονία των
αμάχων στη Γάζα).
Το
συμπέρασμα; Η σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης δεν
είναι η καλύτερη λύση , όταν εμφανίζεται μια
ανθρωπιστική καταστροφή. Και όταν μάλιστα μια
ισχυρή πλειοψηφία των Ισραηλινών πολιτών
πιστεύει , ότι ο πόλεμος συνεχίζεται για να
διατηρηθεί στην εξουσία ο Νετανιάχου.
Διαφορετικά
θα πρέπει να αναφωνήσουμε μαζί με τον Σαίξπηρ
ότι η «ζωή έχει καταλυθεί» ( The time is out of
joint).
* Ο
Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής
Σχολής του Α.Π.Θ
Πρώτη
δημοσίευση στο Βήμα
|
