|
Είσαι ο
τόπος εγγραφής του συστήματος. Δεν μπορείς να το
εντοπίσεις μέσα σου ακριβώς - δεν είναι μόνο
πελάτες, αφεντικά, πλατφόρμες- αλλά είναι
ολόκληρο το πληροφοριακό και το χρηματοπιστωτικό
σύστημα, σαν ένα application, που έχει
διεισδύσει στο νου και στο σώμα σου.
Σου έχει
εγκαταστήσει μάλιστα ένα νοητικό λογιστήριο και
ένα ATM ώστε να αντλείς ψυχική ρευστότητα
(απωθώντας την κανονική που σου λείπει στο βίο
σου) για να ξεχνάς τις ενδόμυχες συγκρούσεις σου
με τον έξω κόσμο.
Τα μέλη
μιας πολύ κλειστής καπιταλιστικής κυριαρχίας,
μιας αδιαφανούς εμπορικής μικρό κοινωνίας,
«συναλλάσσονται» μέσα στο δικό σου χρηματιστήριο
ψυχικών αξιών.
Είσαι
συνεχώς εκτεθειμένος σε τιμολόγηση και
αξιολόγηση, σε πιστοληπτικό έλεγχο και σε τεστ
φερεγγυότητας.
Το
κοινωνικό καταπιέζει το ψυχικό σου ίχνος στα
δίκτυα όπου γίνεσαι εκουσίως μια μετοχή: με βάση
πληροφορίες, ένστικτα, πάθη, με ψυχρά μηχανικά
συστήματα αλγοριθμικής διαχείρισης.
Με τον
τρόπο αυτό- και όχι πλέον μόνο με την διαφήμιση
και την καθοδήγηση της συμπεριφοράς σου ως
καταναλωτή- οι διεθνείς χρηματαγορές
«αναπαριστούν» εντός σου την οικονομική
πραγματικότητα και τις μελλοντικές τάσεις της.
Σου
φαίνεται παράξενο αλλά η κορδέλα των
χρηματιστηριακών τιμών και των αγορών είναι
«εγγεγραμμένη» στο ασυνείδητο σου. Δεν
χρειάζεται συμπεριφορική οικονομική και
χρηματοπιστωτική καινοτομία: αρκεί η έκσταση της
επικοινωνίας που απολαμβάνεις.
Προσαρμόζεται το μάτι σου στις ειδήσεις και στα
γεγονότα και αυτά κυριαρχούν στο μυαλό. Στα
υπόγεια του νου φυσικά, είναι εγκατεστημένη η
αλλοτρίωση, η ταξική σου νεύρωση, ο φετιχισμός,
οι παρωθήσεις της εξουσίας και η βιοπολιτική.
Δεν
είσαι όμως τελικά σε θέση να παρακολουθείς τον
εαυτό σου από τη σκοπιά του πραγματικού
κινδύνου: δηλαδή να επιλέγεις μία συγκεκριμένη
θέση στην αγορά και στα δίκτυα όπου
περιπλανιέσαι χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Εδώ
ακριβώς είναι που η κρίσιμη παράμετρος για την
διαρκή τιμολόγηση της εκθεσιακής σου αξίας,
αποσύρεται στα βάθη του συμβολικού και νοητικού
σου κόσμου.
Η
ενδοσκόπηση και η αυτοπαρατήρηση ανακαλύπτεις
ότι δεν ωφελούν πάντα, προκειμένου να βρεις το
καλά κρυμμένο μυστικό του καπιταλισμού: την
απόσπαση υπεραξίας από τον μόχθο και τον χρόνο
σου, το κρυφό μερίδιο κέρδους που σου παίρνει το
μικρό και μεγάλο κεφάλαιο και σε δένει με τις
χάρτινες αλυσίδες της άσκοπης υπερεργασίας και
του χρέους.
Είσαι ο
κόμβος, ο βρόγχος ανάδρασης του δικτύου σε ένα
χαώδες παίγνιο μεταξύ αυτών των λίγων που
παίζουν εκ του ασφαλούς στα στοιχήματα των
αγορών και μεταξύ του «αφηρημένου» και
αλλοτριωμένου εαυτού σου που αγνοεί ότι αυτός
είναι που παίζεται τελικά στα στοιχήματα.
Ο
παγκόσμιος ιστός του πλούτου, ο ιστός της
αράχνης, αυτό το πολυδαίδαλο, πολυπρόσωπο
διεθνές κεφάλαιο στις αχανείς επικράτειες
κερδοσκοπίας, δεν φαίνεται στον καθρέφτη σου,
ούτε στο προσωπείο που σου φόρεσε, για να
παίζεις τον ρόλο σου, το καπιταλιστικό σύστημα.
Δουλεύεις (για την ακρίβεια: σε απασχολεί ως
γρανάζι η μεγαμηχανή, με αντίτιμο την επιβίωση)
και δεν βλέπεις ότι μέσα σου, μαζί με τα ευρώ
που αναζητάς, στριφογυρνάνε σε μια ηδονική
περιδίνηση και τα χρηματιστήρια με τα
χαρτοφυλάκια των ισχυρών του κόσμου αυτού.
Ηλίας
Καραβόλιας – European Business Review |
