Σε μια εποχή που η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις διάφορες επιδημίες και τον κορωνοϊό να απειλούν εκατοντάδες χιλιάδες ζωές και με την έλλειψη φαρμάκων να πλήττει την Ευρώπη, δεν είναι δύσκολο να φαντασθεί κανείς την έκπληξη του κ. Μπορέλ.

Ή έστω να εικάσει την αντίδραση του ύπατου εκπροσώπου στην πρόταση του κ. Δένδια να εφαρμοσθεί πρόνοια του κοινοτικού κανονισμού που προβλέπει απαγόρευση πωλήσεως προϊόντων αλιείας στην αγορά της Ε.Ε. μιας χώρας που δεν συμμορφώνεται με την κοινοτική νομοθεσία. Εδώ με την Ευρώπη να πλήττεται ανηλεώς από την ενεργειακή κρίση είχαν απαιτηθεί αλλεπάλληλες συνεδριάσεις έως ότου επιτευχθεί μια κάποια συμφωνία για την επιβολή «πλαφόν».

Αλλά από μίαν άποψη ορθώς ενήργησε ο κ. Δένδιας, δεδομένου ότι η κυβέρνηση έχει χαράξει πολιτική αξιοποιήσεως των συμμαχιών της χώρας μας, για να ασκηθούν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερες πιέσεις εις την Αγκυρα, ώστε να εξαναγκασθεί να μεταβάλει την πολιτική της έναντι της Ελλάδος. Ιστορικώς βεβαίως είναι αμφίβολο εάν μια παρόμοια πολιτική υπήρξε επιτυχής ποτέ. Πέραν τούτου, η Τουρκία δεν είναι κράτος-παρίας ώστε να υποταχθεί στις εντολές τρίτων κρατών. Προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ υπάρχουν σοβαρότατα, αλλά δεν φαίνεται να είναι πιθανόν πως η Ουάσιγκτον θα διακινδυνεύσει ρήξη των σχέσεών της με την Αγκυρα.

Ούτε και η Ε.Ε. είναι διατεθειμένη να περιθωριοποιήσει την Τουρκία, όχι απλώς και μόνον για λόγους που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν στρατηγικοί, καθώς η χώρα αυτή εκ των πραγμάτων αποτελεί πολύτιμο ανάχωμα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Και επί πλέον η Τουρκία είναι μια ελκυστικότατη αγορά και χώρα επενδύσεων. Είναι και αυτές κάποιες παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, απλώς και μόνον για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις.

Κώστας Ιορδανίδης (Καθημερινή)