Τι
φανερώνουν οι δείκτες της οικονομίας για το
άμεσο μέλλον
Ο
δείκτης κατανάλωσης είναι καθοδικός από τον
Απρίλιο που μας πέρασε, τα έσοδα από τον
Τουρισμό βαίνουν καθοδικά το πρώτο επτάμηνο, ο
δομικός πληθωρισμός επιμένει και αποσυνθέτει τις
εναπομείνασες αντοχές, τα παίγνια των
ολιγαρχικών ομίλων με την ενέργεια καθηλώνουν
τον καταναλωτή.
Στην
αγορά εργασίας η πραγματικότητα είναι αυστηρά
σκηνοθετημένη. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι
προτελευταία στην Ευρώπη ως προς την αγοραστική
ικανότητα των πολιτών της και εντός του 2025
αναμένεται δυστυχώς να περάσει τελευταία, αφού η
Βουλγαρία δείχνει να προοδεύει με εντονότερους
ρυθμούς από τους δικούς μας.
Ο
δείκτης της ανεργίας πέρασε μεν σε μονοψήφιο
ποσοστό, αλλά ως γνωστόν η αγορά εργασίας στη
χώρα είναι έντονα εποχικού χαρακτήρα. Αρχές
Νοεμβρίου θα τα ξαναπούμε.
Οι
προϋπολογισμοί εξακολουθούν να είναι παθολογικά
πιεστικοί. Οι αμυντικές δαπάνες,
μεταχρονολογημένες ή μη, προσθέτουν βάρος και
ανασφάλεια. Η αντιμετώπιση της δημόσιας υγείας
είναι εμμονικά ελλειμματική για τους πολίτες και
ως φαίνεται εξαιρετικά αποδοτική για τους
ιδιώτες. Για τους αμφισβητίες διοργανώνονται
ειδικές «εκδρομές» σε φαρμακεία ώστε να βρεθούν
κρυμμένοι θησαυροί με εξαφανισμένα φάρμακα, ενώ
αναζητείται ακόμη ο λόγος που επιβλήθηκαν
αυξήσεις σε φθηνά αλλά απαραίτητα για τη δημόσια
υγεία σκευάσματα τα οποία, όλως περιέργως,
παράγονται και διακινούνται από πολύ
συγκεκριμένες εταιρείες. Τίποτε προφανώς δεν
μένει κρυφό σε αυτή τη χώρα του μόνιμου σκηνικού
με τον μπερντέ.
Η πλέον
ανησυχητική ανωμαλία επικρατεί στις σχέσεις
πολίτη-καταναλωτή και σούπερ μάρκετ. Θα έπρεπε
ενδεχομένως να συσταθεί μία ειδική υπηρεσία
συνδρομής στους ταλαίπωρους αγοραστές, οι οποίοι
εκδράμουν σε πολυκαταστήματα προκειμένου να
εντοπίσουν προσφορές, που γίνονται ανάρπαστες,
αλλά δεν επαρκούν. Αν δεν υπάρχουν αξιόλογες
προσφορές, οι καταναλωτές καταφεύγουν στα
απαραίτητα της καθημερινής σίτισης. Προσέξτε
λίγο το περιεχόμενο της σακούλας στα ταμεία. Θα
εκπλαγείτε.
Πώς θα
είναι το πολιτικό σκηνικό την επόμενη τριετία
Όλα τα
παραπάνω αναφέρθηκαν ως αναγκαία συνθήκη για την
εξήγηση της πολιτικής εικόνας που επικρατεί από
τα τέλη Αυγούστου. Η κυβερνώσα παράταξη έχει
καθηλωθεί σε ένα 21-23% ως προς την πρόθεση
ψήφου χωρίς αναγωγές, ενώ η κεντροαριστερή
αντιπολίτευση, αν συναθροιστεί, με δυσκολία
ισοφαρίζει τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας. Η
ακροδεξιά επιλογή ξεπερνά πλέον το 16% με την
«εκπολιτισμένη-λαϊκίστικη» εκδοχή της, με
Βελόπουλο και Λατινοπούλου να ροκανίζουν τις
εκλογικές καβάτζες του κυβερνώντος κόμματος.
Σαν να
μην έφθαναν όλα αυτά και ενώ η κεντροαριστερή
πτέρυγα βρίσκεται σε πλήρη αναδιαμόρφωση με
εσωτερικές διεργασίες και μετωπικές συγκρούσεις,
η κεντροδεξιά όπως την διαμόρφωσε, και μάλλον
επιτυχώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άρχισε να
δείχνει τα σημάδια της έντονης κόπωσης. Η κίνηση
των «11» που είναι πλέον «10» είναι η πρώτη
εσωκομματική ντρίπλα της πλευράς Σαμαρά, ενώ η
κίνηση «Γκαζογιάννη» για τους νεκρούς του
Εμφυλίου, η οποία και έλαβε διαστάσεις με
συγκεκριμένα δημοσιεύματα θεσμικού εκδοτικού
φορέα που εκφράζει τη «Δεξιά παράταξη», φαίνεται
να διαθέτει τη στήριξη των παραδοσιακών
συντηρητικών στοιχείων της ΝΔ, που προήλθαν
άλλωστε από ακροδεξιά σχήματα του
μεταπολιτευτικού πολιτικού τσίρκου.
Με
δεδομένη τη δυσανεξία στην πολιτική του
μεγαλύτερου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που στη βάση
του τάσσεται υπέρ του κ. Κασσελάκη, οι
διεργασίες στην Κουμουνδούρου αναμένεται να
διατηρήσουν την αντιπολιτευτική δυνατότητα αυτής
της πρώην αριστερής παράταξης στην κατάψυξη για
αρκετό ακόμη χρονικό διάστημα. Αναγκαστικά
λοιπόν το πολιτικό ενδιαφέρον μονοπωλεί η εκλογή
νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, η οποία προσλαμβάνει
ελέω Ντόρας Μπακογιάννη και διαστάσεις
χιτσκοκικού δράματος, αφού πλανάται πλέον η φήμη
περί υφιστάμενης κινούμενης νάρκης στη Χαριλάου
Τρικούπη, που, αν εκλεγεί (ή αν εκραγεί), ο
Μητσοτάκης θα κάνει πάρτι. Όλα τα ’χει η
Μαριωρή, η νάρκη τής έλειπε τώρα. Η Ντόρα
Μπακογιάννη, που βιώνει την ιδιότυπη πολιτική
εξορία της στον νομό Χανίων και δεν
συγκαταλέγεται στον κύκλο των πιστών του
Μαξίμου, προφανώς και εξακολουθεί να συνομιλεί
με πρόσωπα που και ξέρουν και βλέπουν.
Άλλωστε
ο νομός Χανίων εσχάτως αναδεικνύεται σε μείζονος
σημασίας πολιτικό θερμοκήπιο με επίμονους
κηπουρούς, όπως τον κ. Κασσελάκη, τον κ. Πολάκη,
την κα Μπακογιάννη και αρκετούς άλλους λιγότερο
γνωστούς αλλά όχι λιγότερο ενδιαφέροντες τύπους.
Με άλλα
λόγια, ενώ έχει ενσκήψει πολιτικός καύσωνας στην
κεντροαριστερή πτέρυγα, έχει φθινοπωριάσει
πρόωρα στη Νέα Δημοκρατία. Την ίδια στιγμή
επικρατεί μια ιδιότυπη ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα
στην ακροδεξιά, η οποία μάλιστα εντείνεται μετά
την αναμενόμενη εδώ και καιρό διαγραφή του
Μάριου Σαλμά, ο οποίος γλίτωσε από το σκάνδαλο
Novartis όταν επιχείρησε να έρθει σε επαφή με
τους Αμερικανούς για να τους «καρφώσει» όσα
ήξερε για την υπόθεση. Φαίνεται πως ο Πάιατ, ο
τότε Αμερικανός πρέσβης, είχε εντελώς
διαφορετική γνώμη για την αξιοπιστία του κ.
Σαλμά.
Τελικά
τον κ. Σαλμά «φλερτάρει» η κυρία Λατινοπούλου η
οποία, μετά τα τρία αλλεπάλληλα 4,4% που της
δίνουν οι μετρήσεις, έχει πειστεί πως το
ζητούμενο «θαύμα» συνετελέσθη. Αμ δε. Έχουν
γνώση οι φύλακες, οι οποίοι προετοιμάζουν το
σκηνικό για τις μελλοντικές συμμαχίες που θα
βγάλουν τον ζητούμενο «λαγό», αν χρειαστεί, από
μία καλά «γκαστρωμένη» κάλπη, κατά τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Αν
λοιπόν η μεγάλη εικόνα καταδεικνύει με αρκετή
σαφήνεια πως οι αντοχές του παρόντος πολιτικού
σκηνικού είναι μάλλον και πάντως πρόωρα
εξαντλημένες, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής πληρώνει
το τίμημα των επιλογών του. Έχει μεγάλο
ενδιαφέρον ένα πολύ σύντομο αλλά γραμμένο με
αρκετή φρεσκάδα κείμενο του συναδέλφου Γιώργου
Λακόπουλου με τίτλο «Ντόρα Μπακογιάννη: Νάρκη»,
στο οποίο ευστόχως απαριθμούνται τα εγχειρήματα
του σημερινού πρωθυπουργού ώστε να προκαλέσει
εξελίξεις σε αντιπολιτευτικά σχήματα. Κατά τον
αρθρογράφο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πληρώνει τώρα
το τίμημα αυτών των… «ενασχολήσεών του».
Είναι
προφανές πως από τη στιγμή που εμφανίζονται
συμπτώματα «ανυπακοής» στη Νέα Δημοκρατία και
επιβεβαιώνεται η εικόνα κατάρρευσης στον
ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ ψάχνει για αρχηγό
με ομιχλώδη προοπτική για την επόμενη ημέρα, το
παρόν πολιτικό σκηνικό είναι πολύ δύσκολο να
αντέξει μία ακόμη τριετία χωρίς έντονους
κλυδωνισμούς, και γιατί όχι και ανατροπές που θα
οδηγήσουν σε αμφίρροπες, πιθανόν, αναμετρήσεις.
Είναι, βλέπετε, και αυτή η «γειτονιά» που
φρενάρει κάθε αισιόδοξη προοπτική, ακόμη και
σκέψη.
Νίκος
Γεωργιάδης (Athens Voice) |