|
Πολλοί θα
επιχειρηματολογήσουν ότι τα θέματα αυτά δεν ανήκουν
στον πυρήνα των θεμάτων που ‘κερδίζουν’ εκλογές
και ότι θέματα ‘τεχνοκρατικού’ χαρακτήρα δύσκολα
φέρνουν ψήφους. Με το σημείωμα αυτό θα
υποστηρίξω το ακριβώς αντίθετο: ότι η αξιοποίηση
και ο ελέγχος της χρήσης των τεχνολογιών του
καιρού μας είναι μια βαθιά πολιτική διαδικασία
με έντονη κοινωνική διάσταση που δίνει την
δυνατότητα στους πολιτικούς φορείς να αναδείξουν
τις προτεραιότητες τους και το πολιτικό τους
στίγμα.
Πρώτον, η χώρα μας
υποφέρει από τις επιπτώσεις ενός ταχέως
διερευνόμενου ψηφιακού χάσματος
που περιθωριοποιεί και αποξενώνει μεγάλα τμήματα
του πληθυσμού. Αυτή η ψηφιακή φτώχεια εγείρει
ζητήματα προσβασιμότητας και ανάγκης διατήρησης
μη-ψηφιακών επιλογών για όσους δεν έχουν την
δυνατότητα συνδεσιμότητας. Με ποιο τρόπο θα
αντιμετωπιστεί ο ψηφιακός αναλφαβητισμός;
Δεύτερον, η
ελληνική επαρχία πέρα από ότι ερημώνει και
φτωχοποιείται σε ένα μεγάλο ποσοστό φαίνεται ότι
δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που
της προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες για να
μειώσουν την απόσταση από τα μητροπολιτικά
κέντρα. Θα μπορούσε να καταρτιστεί ένα Εθνικό
Σχέδιο αξιοποίησης αυτών των τεχνολογιών ειδικά
για την ελληνική περιφέρεια;
Τρίτον, ο εθισμός
των ελληνόπουλων στα ψηφιακά μέσα δικτύωσης και
η χωρίς επίβλεψη περιήγηση τους στην σκοτεινή
πλευρά του διαδικτύου αποτελεί πλέον ένα έντονο
σημείο προβληματισμού πανευρωπαϊκά καθώς ο
ηλεκτρονικός εκφοβισμος και η έκθεση σε
κυκλώματα παιδικής
πορνείας οδηγούν καθημερινά σε πολλαπλά
κοινωνικά αδιέξοδα. Υπάρχει τρόπος περιορισμού
και ελέγχου των δράσεων αυτών;
Τέταρτον, τα
επίπεδα κυβερνοασφαλεια στην χώρα παραμένουν
χαμηλά με αποτέλεσμα τόσο ιδιώτες και εταιρείες
όσο και κομβικοί κρατικοί
οργανισμοί να παραμένουν ευάλωτοι σε επιθέσεις
κάθε είδους με αποτέλεσμα να υπομονεύεται η
ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων και όχι μόνο.
Θα μπορούσαμε να θέσουμε σε προτεραιότητα την
ασφάλεια των πιο ευάλωτων χρηστών του ελληνικού
διαδικτύου;
Η ένταση και
η φύση των ερωτημάτων που εγείρει η νέα
τεχνολογική εποχή απαιτεί να τεθούν τα ζητήματα
αυτά στη δημόσια βάσανο και τα κόμματα να
κριθούν για τις θέσεις τους επ’αυτών. Οι
τεχνολογίες οι οποίες αυτήν την στιγμή
βρίσκονται στο προσκήνιο είναι όχι απλά
επιδραστικές αλλά απειλούν να ανατρέψουν βασικά
πρότυπα λειτουργίας στην εκπαίδευση, την
ιατρική, τις μεταφορές και τον τρόπο που
καλύπτουμε τις διατροφικές μας ανάγκες.
Όσο περισσότερο
σπρώχνουμε τις προκλήσεις που επιφέρει η ψηφιακή
επανάσταση κάτω από το πολιτικό
χαλί, τόσο περισσότερο αυτά θα αποσυνθέτουν τον
κοινωνικό ιστό με πολλαπλούς τρόπους. Παράλληλα
όσο οι πολιτικές ηγεσίες αντιμετωπίζουν την
υπεύθυνη χρήση και τον έλεγχο των νέων
τεχνολογιών αποκλειστικά ως ένα καθαρά τεχνικό
ζήτημα που δεν έχει θέση στην πολιτική ατζέντα,
η χώρα μας θα εξακολουθεί να παραμένει
καθηλωμένη στις χαμηλές θέσεις όλων των σχετικών
πανευρωπαϊκών δεικτών. Οι εκλογές που ακολουθούν
προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία δημόσιου
διαλόγου και επι των ζητημάτων αυτών, ας μην την
χάσουμε.
*
O
Δρ. Μιχάλης
Kρητικός
είναι ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ και Επίκουρος
Καθηγητής σε θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης και
Ψηφιακής Μετάβασης στη Σχολή Διακυβέρνησης του
Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών.
Πρώτη
δημοσίευση στο
Money Review |
