|
Στην Ελλάδα, ο πολιτικός
φόβος του ΣΥΡΙΖΑ
υποσκάπτει την εκτίμηση
στη φιλελεύθερη
δημοκρατία. Υπήρξε σιωπή
στο σκάνδαλο των
υποκλοπών που πλήττει
βασικά πολιτικά
δικαιώματα, στους
λογοκριτικούς νόμους
περί Τύπου και άλλα που
δεν περιποιούν τιμή στη
Δημοκρατία. Οπως είπε
και κάποιος γνωστός μου,
στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, «αν
τα κάναμε εμείς όλα αυτά
(σ.σ. «απόρρητο» έναντι
της Βουλής, γνωμοδότηση
Ντογιάκου κ.ά.) θα
ήσασταν κάθε μέρα στο
Σύνταγμα». Υπάρχει όμως
ο φόβος που εκφράζεται
διά της σιωπής και ο
φόβος που εκδηλώνεται με
φωνασκίες. Πρώην
αριστεροί (πρωτίστως του
παλιού ΚΚΕ Εσωτερικού)
έχουν γίνει
κυβερνητικότεροι της
κυβέρνησης· σίγουρα των
περισσότερων υπουργών
της. Αυτό φυσικά θα ήταν
καθ’ όλα θεμιτό αν δεν
χρησιμοποιούσαν τις
παλιές τακτικές του
ΣΥΡΙΖΑ για να διαβάλουν
οποιονδήποτε κάνει
κριτική στην προσφιλή
τους κυβέρνηση. Βεβαίως
και ευτυχώς δεν γίνονται
«δυναμικές παρεμβάσεις»
σε ομιλίες, παρουσιάσεις
βιβλίων κ.λπ. από
«προοδευτικά τάγματα»,
ούτε ακούσαμε
(τουλάχιστον ακόμη) για
«πουλημένες πένες στο
σύστημα», όπως έλεγαν
παλιά οι διάφοροι
«προοδευτικάριοι» και
για τον γράφοντα.
Ομως, οι συριζαΐζοντες
αντισύριζα κρατούν
ανέπαφο το ασπρόμαυρο
της νιότης τους κι έχουν
απλώς αντιστρέψει τους
πόλους. Το «πάει αυτός,
έγινε ΣΥΡΙΖΑ»
εξαπολύθηκε ακόμη και
εναντίον του κ.
Ευάγγελου Βενιζέλου. Κι
επειδή αυτό δεν αρκεί,
τώρα προβλέπουν για
κάποιους ότι
«ετοιμάζονται να μπουν
στο Επικρατείας του
ΣΥΡΙΖΑ» ή «ράβουν
κουστούμι για να
υπουργοποιηθούν από τον
Τσίπρα». Ο φανατικός
είναι άρρωστος σαν
τοξικομανής. Χρειάζεται
όλο και ισχυρότερες
δόσεις…
Το θέμα βεβαίως δεν
είναι το «επιβαρυμένο
κλίμα» που έτσι κι
αλλιώς θα έχουμε κατά
την προεκλογική περίοδο.
Είναι ότι μετά τις
εκλογές η Ν.Δ. θα
χρειαστεί ευρύτερες
συγκλίσεις για να κάνει
όσα έχει υποσχεθεί και
να κρατήσει το κεφάλι
της χώρας έξω από το
νερό. Μπορεί τα ποσοστά
να είναι τέτοια ώστε
κάποιοι από εκείνους που
«ετοιμάζονται να μπουν
στο Επικρατείας του
ΣΥΡΙΖΑ» ή «ράβουν
κουστούμι για να
υπουργοποιηθούν από τον
Τσίπρα» να πρέπει να
γίνουν υπουργοί του
Μητσοτάκη. Γι’ αυτό,
όπως είπε κάποιος, «τα
λόγια που λες σήμερα
πρέπει να είναι απαλά
και γλυκά γιατί αύριο
μπορεί να χρειαστεί να
τα φας».
Πάσχος Μανδραβέλης
(Καθημερινή) |
