|
Γιατί
αποτυγχάνει η
Maritime
Tech
τόσο συχνά?
Τα
περισσότερα ψηφιακά εργαλεία για πληρώματα,
προγραμματισμούς λιμένων ή ψομπλιανψε
dashboards αποτυγχάνουν.
Γιατί;
Χάσμα
υιοθέτησης. Τα πληρώματα και οι χρήστες στο
γραφείο δεν έχουν χρόνο ούτε χωρητικότητα για
εργαλεία που προσθέτουν
clicks
αλλά δεν εξοικονομούν ώρες.
Πολιτισμική
αναντιστοιχία. Η
Silicon
Valley
χτίζει για περιβάλλοντα απρόσκοπτης
συνδεσιμότητας· η ναυτιλία λειτουργεί με ατσάλι,
κακοκαιρίες και έλλειψεις συνδεσιμότητας.
Ασυμβατότητα κινήτρων. Τα
startups
κυνηγούν
metrics
ανάπτυξης
VC,
όχι τις αργές αλλά ουσιαστικές βελτιώσεις
ασφάλειας και αποδοτικότητας που εκτιμούν οι
operators.
Παράλληλα
συστήματα. Χαρτί,
Excel
και
legacy
διαδικασίες συνεχίζουν να τρέχουν στο
παρασκήνιο. Τα νέα εργαλεία προστίθενται ως
βάρος, όχι ως αντικατάσταση.
Γι’ αυτό
τόσες “έξυπνες εφαρμογές” εξαφανίζονται σιωπηλά
μετά το πιλοτικό στάδιο. Δεν ενσωματώνονται στην
πραγματικότητα — απλώς κάθονται από πάνω της.
Πού γίνεται
η πραγματική τεχνολογική αλλαγή
Η σιωπηλή
μεταμόρφωση δεν βρίσκεται στο
deck
αλλά
upstream.
Προσομοιωτές σχεδίασης πλοίων που μειώνουν την
τριβή πριν κοπεί το πρώτο φύλλο χάλυβα.
Συστήματα
ελέγχου καυσίμου ενσωματωμένα στις μηχανές, όχι
στις εφαρμογές.
Μοντέλα
ασφάλισης που τιμολογούν ρίσκο πριν καν αρχίσει
το ταξίδι.
Εργαλεία
χωροθέτησης που αποφασίζουν πού θα
προσαιγιαλωθούν υποθαλάσσια καλώδια και
υπεράκτια πάρκα.
Εδώ, η
τεχνολογία είναι αόρατη — δεν την “υιοθετείς”.
Ζεις μέσα της. Αυτό είναι το πραγματικό σύνορο·
κι εδώ είναι που παράγεται αληθινή χειροπιαστή
αξία.
Η αποβολή
της μεσαίας τάξης εργαζομένων
Το
ανησυχητικό είναι αυτό που συμβαίνει στο
ενδιάμεσο επίπεδο.
Operators
και συντονιστές — κάποτε η ραχοκοκαλιά της
ναυτιλιακής εκτέλεσης — σιγά σιγά χάνουν την
επιρροή που είχαν κάποτε.
Πολλοί
γίνονται ελεύθεροι επαγγελματίες, ζουν με
βραχυπρόθεσμα συμβόλαια αλλά χάνουν επιρροή στη
χάραξη στρατηγικής.
Οι
αποφάσεις μεταφέρονται
upstream,
στον κώδικα, στα συμβόλαια, στη ρύθμιση. Τα
πληρώματα παραμένουν υπόλογα, αλλά με λιγότερη
ισχύ.
Αν το
σκεφτείς, θυμίζει πολιτική. Η μεσαία τάξη
φορτώνεται την ευθύνη αλλά δεν συμβάλλει πια στη
δημιουργία κανονισμών.
Σύγκρουση ή
σύνθεση;
Θα καταπιεί
η
Big
Tech
τη ναυτιλία; Όχι ολοκληρωτικά. Η ναυτιλία είναι
υπερβολικά κεφαλαιουχική, δεμένη με την ασφάλεια
και την κυριαρχία. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις
τη νοοτροπία της
Tech
βιομηχανίας “move
fast
and
break
things/just
ship
it”
με πλοίο μισού δισεκατομμυρίου που περνά ζώνες
κυρώσεων.
Όμως η
σύνθεση έχει ήδη αρχίσει. Η
Big
Tech
θέτει τα
defaults
— χρηματοδοτικά μοντέλα,
compliance
frameworks, απολογισμούς
εκπομπών. Η ναυτιλία εκτελεί — πλοία, πληρώματα,
ναυπηγεία. Δεν είναι ισότιμος γάμος.
O
ένας γράφει τον κώδικα και ο άλλος τον
ακολουθεί.
Οι ΜμΕ στην
πρώτη γραμμή (η κρυφή ιστορία)
Σκέψου μια
μικρή ναυτιλιακή εταιρεία υπηρεσιών. Πριν δέκα
χρόνια πάλευε με φαξ/email,
ντοσιέ πληρωμάτων και προσφορές έργων. Μετά ήρθε
το
GDPR.
Μετά οι στόχοι του
Paris
Agreement.
Μετά τα
AI
dashboards που υπόσχονταν
να αυτοματοποιήσουν “τα πάντα”.
Αντί για
ανακούφιση, κάθε κύμα έφερνε κόστος. Άδειες
χρήσης, παράλληλα συστήματα, βάρος συμμόρφωσης.
Το κρυφό κόστος της μετάβασης πέφτει πιο βαριά
σε ΜμΕ και πληρώματα — ενώ οι μεγάλοι όμιλοι
μπορούν και το απορροφούν κλιμακωτά.
Κι όμως εδώ
κρύβονται ακόμη ευκαιρίες για ευέλικτες,
πειθαρχημένες ΜμΕ που ενσωματώνουν τεχνολογία
προσεκτικά — αφαιρώντας σπατάλες αντί να
προσθέτουν στρώσεις πολυπλοκότητας — μπορούν να
κερδίσουν έδαφος καθώς οι διογκωμένες δομές
καταρρέουν.
Για πόσο
ακόμη θα ανρωτηθεί κάποιος? Εξαρτάται από το πώς
γράφονται οι πολιτικές και πόσο γρήγορα
εφαρμόζονται οι αλλαγές. Ίσως είναι υπόθεση για
τον επόμενο αιώνα.
Το μήνυμα
Η
Maritime
Tech
δεν αποτυγχάνει επειδή τα πληρώματα είναι
“παλιομοδίτικα”. Αποτυγχάνει επειδή κυνηγά “disruption”
και αγνοεί την ανάγκη για ευθύνη και πειθαρχία.
Επειδή ψηφιοποιεί τα συμπτώματα αντί να
ενσωματώνει λύσεις
upstream.
Η σύγκρουση
με τη
Big
Tech
είναι πραγματική, αλλά όχι μοιραία. Ο κλάδος δεν
θα “καταποθεί”· θα ανασχηματιστεί — με τα
ενδιάμεσα επίπεδα να πιέζονται περισσότερο.
Το μάθημα;
Σταματήστε να φτιάχνετε
dashboards που δεν
χρησιμοποιεί κανείς. Φτιάξτε συστήματα μέσα στα
οποία μπορούν να ζήσουν τα πληρώματα. Σταματήστε
να κυνηγάτε
disruption. Παραδώστε
ευθύνη και πειθαρχία.
Γιατί η
ναυτιλία δεν είναι παιδική χαρά για
hypes.
Είναι η ραχοκοκαλιά του εμπορίου — και δεν θα
υποκύψει σε εργαλεία που δεν σέβονται την
πραγματικότητα.
*Ο Δημήτρης
Γαλαντής είναι ιδρυτής και διευθυντής της
Intoolecta
Πρώτη
δημοσίευση στο New Ideas
|
