|
Και μαζί
του θα διοχετευτεί δυστυχώς μπόλικο τοξικό
στοιχείο( αντιδραστική ρητορική μίσους και
εμφυλιοπολεμική διάθεση) ώστε να επικρατήσει
τεχνητή διχόνοια και φυσικά να διαρραγεί η
κοινωνική συνοχή.
Μερικοί
φυσικά, αυτές τις λέξεις-σημαίνοντα τις θεωρούν
ξεπερασμένες και «αριστερές». Τις θεωρούν
απόμακρες και αδιάφορες για αυτούς έννοιες.
Είναι
ορολογία έξω από τα άγχη τους και τον μικρόκοσμό
τους (βολεμένοι ή χρεωμένοι μέσα στην γενικότερη
φαινομενική ευημερία της τουριστικής Ελλάδα)
Κοιτάξτε
όμως : έχει ντυθεί με μάσκα η Δημοκρατία και
εμείς όλοι ως πολίτες απάθειας και αποδοχής,
κινδυνεύουμε να γίνουμε μασκοφόροι της μίμησης
με το απόκρυφο και της ταύτισης με το παράλογο.
Και λέω
παράλογο διότι εδώ ζούμε το εξής οξύμωρο : να
πυροβολούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα (επειδή τους
πιάσανε οι Βρυξέλλες με τη γίδα στην πλάτη)
άνθρωποι που υποδύονται δεκαετίες τώρα, τους
φιλελεύθερους ευρωπαϊστές.
Και αυτό να
μην κάνει την μάζα να αντιδρά ενώ απολαμβάνει
τον καύσωνα με ένα μαζοχιστικό μάλλον τρόπο :
κρυφοκοιτάζει τα δρώμενα στο smartphone, όχι για
να προβληματιστεί αλλά για να μην μυρίσει την
ανυπόφορη πλέον μπόχα του καιροσκοπισμού και την
ατμόσφαιρα κατάχρησης εξουσίας.
Μερικοί ενώ
ξέρουν τι εστί καθεστωτική αντίληψη της παρούσας
προσωποπαγούς εξουσίας, πέφτουν δήθεν από τα
σύννεφα ή κάνουν τους ανήξερους επειδή ο
«μεγάλος τιμονιέρης» βλέπουν να χάνει το (δήθεν)
πλεονέκτημα του : τον «έλεγχο» της διακυβέρνησης
και να παρασύρει σε σουρεαλιστικές απολογίες
τους συνεργάτες του.
Αυτός όμως
ήταν πάντα ο σκοπός τους : με την αστική
ευγένεια και τη μάσκα του ηθικιστικού
συντηρητισμού φόρεσαν κοστούμι τεχνοκρατικής
ικανότητας, υπευθυνότητας, εντιμότητας αλλά και
«ευρωπαϊκού υπερπατριωτισμού», όλα στοιβαγμένα
σε μια (νεο) φιλελεύθερη εκδοχή τους.
Άκου φίλε
αναγνώστη : μπορεί σε αυτό τον τόπο να μην έχει
τελικά σχεδόν κανείς το ηθικό πλεονέκτημα(καμία
ιδεολογία, κανένα κόμμα, κανένας μεσσίας) αλλά
ας ξυπνήσουμε : ας δούμε το «ανήθικο
μειονέκτημα» τούτων εδώ που συνεχίζουν να
υποδύονται τους ευρωπαϊστές τεχνοκράτες ενώ στην
πραγματικότητα έγιναν τροχονόμοι πόρων και
οδοδείκτες πρόσβασης στο κοινοτικό χρήμα για
κολλητούς και συγκεντρωσιάρχες.
Φθάνει πια με την βολική σιωπή μας. Όποιος δεν
θέλει να «καρφωθεί», ας κατανοήσει ότι κάποιοι
καρφώνουν σε επικίνδυνα κάδρα «κανονικότητας» το
βίο και το μέλλον των παιδιών του…
Πρώτη
δημοσίευση στο New Ideas
|
