Παρασκευή, 00:01 - 02/05/2025

Μικρός εντυπωσιασμός προκλήθηκε από τις οικονομικές εξαγγελίες που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός εκφώνησε, κερδίζοντας τη δημοσιογραφική προσοχή και δίνοντας αφορμή σε μια επαναλαμβανόμενη επιχειρηματολογία μιας αντιπαράθεσης κουραστικής, χωρίς καμία πρωτοτυπία ή έμπνευση στην αντιπολιτευτική κριτική των αιφνίδιων παροχών.

Κενός λίγο ο μεταπασχαλινός χρόνος από εσωτερικά πολιτικά θέματα, το ζήτημα θα τροφοδοτεί εύκολα συζητήσεις, που δεν θα τις ανακόψει το άγονο του περιεχομένου τους.

Δεν πρέπει να περιμένει κανείς εκπλήξεις από την πολιτική περίοδο στην οποία έχουμε εισέλθει. Ο χρόνος ως τις εκλογές θα είναι, αν κάτι απρόοπτο δεν ανατρέψει τη συνθήκη, ένα μεσοδιάστημα αναμονής. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να βελτιώσει τη δημοσκοπική θέση της, το κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης να προστατεύσει τον εαυτό του μέσα στον κατακερματισμό που έχει εγκατασταθεί και δεν υπάρχει δύναμη να τον αλλάξει.

Οι εκλογές είναι ο ορίζοντας και το τέλος αυτού του μεσοδιαστήματος. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ο πολιτικός ανταγωνισμός θα πάρει συντηρητικά χαρακτηριστικά και η αυτοπροστασία κάθε συντελεστή θα γίνει το πρώτο του μέλημα. Το μεσοδιάστημα θα αποδειχθεί χαμένος για την κοινωνία χρόνος, αλλά αυτό δεν αποτελεί και πηγή ιδιαίτερου προβληματισμού ούτε για τις κομματικές γραφειοκρατικές δυνάμεις ούτε για μερίδα του κοινωνικού σώματος που μοιάζει – πιστεύουν ακόμη πολλοί – διαθέσιμο στην επιρροή των παροχών και ακόμη πιο διαθέσιμο στην καλλιέργεια προσδοκιών για μεγαλύτερες γενναίες και σωτήριες παροχές στο μέλλον.

Μικρή θα είναι η σημασία της παρέμβασης της αντιπολίτευσης σε αυτόν τον βραδύ χρόνο. Το ΠαΣοΚ επιμένει στην αυτόνομη πορεία του, με δεδομένη την οριακή απήχηση αυτής της επιλογής, ο ΣΥΡΙΖΑ στη μάταιη προσπάθειά του να βαρύνει στις εξελίξεις με προτάσεις που φέρουν το αδιέξοδό τους. Το μεσοδιάστημα της αναμονής θα σφραγιστεί από την προσπάθεια της κυβέρνησης να ανακτήσει διά του κράτους τη χαμένη επιρροή της. Οχι να αποκαταστήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη, αλλά την περιορισμένη έστω αριθμητική της ανάκαμψη.

Ο στόχος είναι αναμενόμενος και λογικός. Η σημερινή της κατάσταση είναι δύσκολη. Το χάσμα που έχει εγκατασταθεί μεταξύ κοινωνικού σώματος και κυβερνητικού σχήματος είναι βαθύ. Σκάφτηκε στη διάρκεια της διακυβέρνησης, το διεύρυνε η απόσταση από τον καθημερινό άνθρωπο, η αδυναμία συνομιλίας μαζί του για το μικρό και το καθημερινό, η αποστροφή του κυβερνητικού προσώπου από τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής στη σύγχρονη Ελλάδα. Η εμπιστοσύνη χάθηκε μέσα του. Αυτή η ποιοτική απώλεια βάθους δεν μπορεί να ανακτηθεί από την κυβέρνηση. Στο μέτωπο αυτό οριστικά ηττήθηκε.

Της απομένει η καταφυγή στα γνωστά εκλογικά στερεότυπα. Οι παροχές είναι η πρώτη λέξη που στις περιπτώσεις αυτές έρχεται στα χείλη των εμπνευστών της μεθόδου. Πρόκειται για τη χρήση των ανθρώπινων αναγκών από μια εξουσία που προτεραιότητα έχει ο εαυτός της, αλλά δεν θα αντέξει ποτέ μια τέτοια περιγραφή.

Η ελπίδα είναι ότι στην κάλπη – αρχές του 2027 το πιθανότερο – οι παροχές θα μετρήσουν στην απόφαση και το κυβερνητικό σχήμα θα αποτιμηθεί θετικά από ένα ποσοστό περί το 30%, το οποίο θα επιτρέψει μια αντοχή και μια προσδοκία σε ένα οριακά καλύτερο αποτέλεσμα στις επαναληπτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Ως τότε, το μεσοδιάστημα μηχανικά θα περιμένει και αυτό το τέλος του.

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.

Πρώτη δημοσίευση στο Βήμα

Greek Finance Forum Team

Σχόλια Αναγνωστών