Το κλείσιμο της Δευτέρας ήταν στο υψηλότερο επίπεδο από τον Αύγουστο του 2010, λίγο μετά την προσφυγή στο πρώτο πρόγραμμα διάσωσης. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι σπάει τα ρεκόρ με καλούς τζίρους, άνω των 200 εκατ. ευρώ ημερησίως, που τους πετύχαινε πριν από 16 χρόνια όταν στο χρηματιστήριο διαπραγματεύονταν 70 εταιρείες περισσότερες. Και όλα αυτά με μια ικανότητα να απορροφά την προσφορά μετοχών εκατοντάδων εκατομμυρίων, όπως την πρόσφατη μετοχική αποχώρηση του αμερικανού πολυεκατομμυριούχου Πόλσεν από την Ελλάδα, που έχουμε χρόνια να δούμε.

Οι συναλλαγές στο χρηματιστήριο έχουν επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα του 2008 και του 2009, η αποτίμησή του κινείται επίσης σε υψηλά 15ετίας (κοντά στα 120 δισ. με αύξηση 15 δισ. από τις αρχές του έτους) και όλα αυτά γίνονται με υγιή τρόπο, με «καύσιμα» από τις εξαιρετικές επιδόσεις των ίδιων των εισηγμένων εταιρειών που καταγράφουν σημαντική αύξηση της κερδοφορίας και εδώ και λίγα χρόνια δίνουν και ικανοποιητικά μερίσματα (άνω των 5 δισ. ετησίως).

Προφανώς δεν έχουμε λύσει όλα μας τα προβλήματα. Ούτε το εν λόγω άρθρο προτρέπει κάποιον ή κάποια να ανοίξει κωδικούς και να αρχίσει να παίζει στο χρηματιστήριο. Αυτές είναι δουλειές για ειδικούς. Το σημαντικό στον καπιταλισμό είναι να έχει μια χώρα ισχυρό χρηματιστήριο ως εργαλείο άντλησης κεφαλαίων των επιχειρήσεων. Να εισέρχονται σε αυτό νέες εταιρείες, όπως γίνεται το τελευταίο διάστημα, οι οποίες δίνοντας ένα ποσοστό των μετοχών τους στο ευρύ επενδυτικό κοινό, να αντλούν κεφάλαια από αυτό που λέμε αγορές. Μακράν από τον δεύτερο ο πιο υγιής τρόπος χρηματοδότησης της ανάπτυξης μιας εταιρείας.

Το χρηματιστήριο όμως σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες είναι και μια αντανάκλαση της οικονομίας μιας χώρας. Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη. Η χώρα έχει προκαλέσει ξανά το ενδιαφέρον των ξένων ισχυρών επενδυτών, καθώς μετά από 13 χρόνια έχει επιστρέψει από όλους τους οίκους αξιολόγησης στην επενδυτική βαθμίδα. Το ότι μέσα στην «αντάρα» η κυβέρνηση επιμένει να επαναλαμβάνει την ανάγκη τήρησης δημοσιονομικής πειθαρχίας βοηθάει στην επίτευξη αυτού που θέλει περισσότερο ο επενδυτής αυτή την εποχή, που είναι η σταθερότητα. Ολα αυτά συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα που πολλοί εγκλωβισμένοι στην πολιτικοοικονομική μιζέρια και την εσωστρέφεια επιλέγουν να μη δουν.