|
Τα υπόλοιπα
600 εκατ. ευρώ θα προέλθουν από την ενεργοποίηση
της ρήτρας διαφυγής, που μας δημιούργησε έναν
διόλου αμελητέο δημοσιονομικό χώρο, καθώς οι
Ευρωπαίοι μάς έκαναν τη χάρη να υπολογίσουν για
την Ελλάδα ως έτος αναφοράς των αμυντικών
δαπανών το 2024, που ήταν μειωμένες ως ποσοστό
του ΑΕΠ, σε σχέση με το 2021 που θα ισχύσει για
τους υπόλοιπους και για εμάς ήταν έτος μεγάλων
αμυντικών δαπανών και μικρότερου ΑΕΠ. Λογικά, με
τη φόρα που έχει πάρει η οικονομία και το μερικό
«άσπρισμα» της φοροδιαφυγής, τα 2 δισ. θα
ξεπεραστούν εύκολα στις ανακοινώσεις της ΔΕΘ,
λένε αυτοί που γνωρίζουν.
Το θέμα
όμως είναι τι μπορείς να κάνεις τώρα με αυτά τα
λεφτά. Και η αλήθεια είναι πάρα πολλά, που
μπορούν να πιάσουν και τόπο. Γιατί αν προχωρήσει
η κυβέρνηση, όπως αρχίζει δειλά-δειλά και
λέγεται, στη μείωση των φόρων στην εργασία, θα
δώσει μια μεγάλη ανάσα σε όλη την αγορά.
Οχι μόνο
στους εργαζομένους, οι οποίοι θα βάζουν στην
τσέπη περισσότερα από αυτά που σήμερα βγάζει η
επιχείρηση που δουλεύουν για αυτή από τα ταμεία
της. Αλλά και για να διατηρηθεί το θετικό
μομέντουμ που υπάρχει στην επιχειρηματικότητα,
το οποίο σε πολύ μεγάλο βαθμό στηρίζει τους
πολλαπλάσιους της Ευρώπης ρυθμούς ανάπτυξης της
οικονομίας.
Εχουμε
ελάχιστα αντιληφθεί ότι μια οικονομία που
στηριζόταν παλαιότερα κυρίως στην κατανάλωση και
στις δημόσιες δαπάνες, εδώ και καιρό
μετατοπίζεται προς μια ιδιωτική οικονομία που
αναπτύσσεται ταχύτατα. Αυτή η οικονομία
χρειάζεται καύσιμα, προκειμένου να διατηρήσει τη
δυναμική της. Και η ελάφρυνση του μισθολογικού
είναι αναπτυξιακό μέτρο.
Δεν ήταν
σίγουρα αναπτυξιακή – προφανώς είναι χρήσιμα
χρήματα για αυτούς που θα τα εισέπρατταν – η
επιστροφή 13ης και 14ης σύνταξης και μισθού στο
Δημόσιο, που πριν από μερικές εβδομάδες ήταν
σχεδόν αποφασισμένο γεγονός στο εσωτερικό της
κυβέρνησης. Η κυβερνητική στροφή είναι μια πρώτη
σημαντική νίκη οικονομικής «κανονικότητας» του
υπουργού Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη και
αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί.
Νίκος
Φιλιππίδης (Το Βήμα)
|
