|
Οι Ινδοί γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν
να βγάζουν περισσότερα χρήματα εκτρέφοντας
κόμπρες αντί να πιάνουν άγριες. Η εκτροφή ήταν
φθηνή και η αμοιβή που κατέβαλε η κυβέρνηση ήταν
πολύ υψηλότερη από το κόστος αναπαραγωγής τους.
Σύντομα, πολλοί άνθρωποι διατηρούσαν τις δικές
τους φάρμες κόμπρας, αποκομίζοντας κέρδη, ενώ η
κυβέρνηση χρηματοδοτούσε εν αγνοία της έναν
αυξανόμενο πληθυσμό φιδιών. Οταν οι αξιωματούχοι
ανακάλυψαν τι συνέβαινε, ακύρωσαν το πρόγραμμα
αμοιβής.
Εχοντας μείνει με εκατοντάδες κόμπρες, που πλέον
δεν είχαν αξία, οι εκτροφείς τις απελευθέρωσαν
στην άγρια φύση. Αντί να λύσουν το πρόβλημα, το
σχέδιο το επιδείνωσε και ο πληθυσμός της κόμπρας
αυξήθηκε. Αυτή η αποτυχία έγινε ένα κλασικό
παράδειγμα ακούσιων συνεπειών, που έγινε γνωστό
ως «το Φαινόμενο της Κόμπρας». Δείχνει πώς ακόμη
και απλές λύσεις μπορούν να γυρίσουν μπούμερανγκ
με απροσδόκητους τρόπους.
Τώρα είμαι βέβαιος ότι θα διερωτάστε πώς
σχετίζεται αυτή η ιστορία με τα υπό δημιουργία
κόμματα. Υπομονή και είμαι βέβαιος ότι θα σας
τεκμηριώσω την άμεση σχέση. Από το ίδιο ρεπορτάζ
της «Κ», σας παραθέτω ένα απόσπασμα:
«[…] Η κ. Καρυστιανού δεν έχει φθαρεί και αυτό
είναι το μεγάλο της πλεονέκτημα. Είναι
χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με τη Marc, η
πιθανότητα ψήφου («σίγουρα ναι» – «μάλλον ναι»)
που θα λάμβανε αν έφτιαχνε κόμμα προέρχεται κατά
64,3% από την Πλεύση Ελευθερίας, 47,6% από την
Ελληνική Λύση, 46,1% από άλλο κόμμα, 36,2% από
τον ΣΥΡΙΖΑ, 35,3% από το ΠΑΣΟΚ, 30,1% από το ΚΚΕ
και 10,1% από τη Νέα Δημοκρατία. Στη λεωφόρο
Αμαλίας δεν περνάει απαρατήρητη η επιρροή που
έχει στον κόσμο και ειδικότερα στην
Αριστερά.[…]».
Ακριβώς αυτό το απόσπασμα μου θύμισε την ιστορία
με τις κόμπρες. Θυμάστε ποιοι υποστήριξαν με
φανατισμό τη χαροκαμένη μάνα των Τεμπών; Η Ζωή
με τις καρδούλες και τις αγριοφωνάρες καβάλησε
το κύμα των Τεμπών και πήρε αέρα στα πανιά της.
Δεν ήταν μόνη της. Στο ίδιο κύμα ανέβηκαν η
Ελληνική Λύση, ο Σύριζα, το ΠΑΣΟΚ, κ.ά. Αν τώρα
κάνει κόμμα η χαροκαμένη μάνα, όλοι αυτοί
κινδυνεύουν να χάσουν το 64,3%, 46,1%, 35,3% και
30,1% των δικών τους ψηφοφόρων. Μήπως έχετε
παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό έχουν
αρχίσει να κρατάνε αποστάσεις από τη μάνα; Το
λέω με κάθε επιφύλαξη, αλλά έχω ακούσει ότι οι
δύο κυρίες τα έχουν τσουγκρίσει.
Δεν γνωρίζω αν το κόμμα θα λέγεται «Οξυγόνο».
Πιθανό ακούγεται, γιατί η όλη καμπάνια της
χαροκαμένης μάνας βασίζεται στο σύνθημα «Δεν έχω
οξυγόνο». Αλλο ένα παραπλανητικό σύνθημα. Στο
δυστύχημα των Τεμπών σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι.
Σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΣΜ, 5-7
άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί. Οι υπόλοιποι
σκοτώθηκαν από τη σύγκρουση. Πόσο
αντιπροσωπευτικό είναι το σύνθημα; Τίποτα δεν
είναι τυχαίο στην ιστορία των Τεμπών και της
πολιτικής εκμετάλλευσης που γίνεται για το
δυστύχημα.
Πάμε τώρα στην «Πυξίδα». Δεν μου φαίνεται πολύ
κατάλληλο το όνομα αυτό για το κόμμα που σίγουρα
θα κάνει ο άχαστος Τσίπρας. Είναι ολοφάνερο ότι
ο Τσίπρας, όπως και ο Οδυσσέας, ταξίδευαν προς
την Ιθάκη τους χωρίς πυξίδα. Ο Οδυσσέας
ταλαιπωρήθηκε και στον δρόμο έχασε και όλους
τους συντρόφους του. Αντίθετα, ο Τσίπρας, στη
δική του διαδρομή, ταλαιπώρησε τον ελληνικό λαό
και του φόρτωσε αχρείαστα καινούργια βάρη. Πριν
πάμε στο κόμμα, αξίζει να συζητήσουμε για το
βιβλίο το οποίο σίγουρα είναι μέρος του
rebranding και έγινε με σκοπό να εμφανιστεί ο
άχαστος με άλλο προσωπείο.
Επιγραμματικά, η άποψή μου είναι ότι η «Ιθάκη»
θα του αποδώσει οικονομικά, αλλά πολιτικά θα τον
καταστρέψει. Ηδη είναι πολλοί από τους
συντρόφους του που έχουν διαψεύσει πολλούς από
τους ισχυρισμούς του. Ακόμα, πρόσωπα από το
περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου
Ψυχάρη έχουν διαψεύσει τα λεγόμενά του για τους
νεκρούς ανθρώπους τους. Το σημαντικότερο όμως
λάθος του είναι η έλλειψη αυτοκριτικής και η
μεταβίβαση όλων των ευθυνών για τα στραβά της
διακυβέρνησής του στους τότε συνεργάτες του. Εδώ
φαίνεται ολοκάθαρα ότι δεν κάνει για ηγέτης.
Ενας ηγέτης, όπως απολαμβάνει τη δόξα της
επιτυχίας, έτσι πρέπει και να αναλαμβάνει την
ευθύνη της αποτυχίας.
Ο Niccolo Machiavelli το διατύπωσε ξεκάθαρα: «Η
αξία του ηγέτη κρίνεται από την επιλογή των
συνεργατών του». Τελεία και παύλα. Ο άχαστος
τους επέλεξε, τους ανέθεσε ρόλους και υπουργεία
και τώρα μας λέει ότι αυτός προήδρευε! Ολοι όμως
θυμόμαστε ότι αποκαλούσε τον ανεκδιήγητο
νάρκισσο «asset» και τον έστελνε στην Ευρώπη να
διαπραγματευτεί τις τύχες του ελληνικού λαού,
αλλά αυτός κατέγραφε μυστικά τις συνεδριάσεις.
Ακόμα κι αυτός τον διέψευσε, λέγοντας ότι για το
σχέδιό του για τα κουπόνια είχαν όλοι ενημερωθεί
από τον Νοέμβριο 2014.
Ας δεχτούμε ότι έκανε λάθος στις επιλογές του.
Γιατί να πιστέψουμε ότι δεν θα κάνει ξανά τα
ίδια λάθη και θα διαλέξει και πάλι «κακούς»
συνεργάτες; Η έλλειψη αυτοκριτικής και
μεταμέλειας είναι ολοφάνερη από τα αποσπάσματα
που είδαν το φως της δημοσιότητας.
Μια σοφή ξένη παροιμία λέει: «Δεν είναι ανάγκη
να πιεις όλη τη θάλασσα για να καταλάβεις ότι
είναι αλμυρή. Μια γουλιά φτάνει». Ακριβώς για
τον λόγο αυτό δεν πρόκειται να διαβάσω το
βιβλίο. Τα ψέματα που διάβασα από τα αποσπάσματα
μου φτάνουν.
Λίγα λόγια για το κόμμα. Η εκτίμησή μου είναι
ότι αν κάνει κόμμα, στις εκλογές το ποσοστό του
θα είναι 10%-12%. Δεν φοβάμαι να κάνω
προβλέψεις, έστω κι αν κάνω λάθος. Στη ζωή όλοι
μας κάνουμε λάθη. Η πρόοδος όμως επιτυγχάνεται
αν το ισοζύγιο σωστά – λάθη είναι θετικό. Μετά
τις εκλογές του 2019, όταν ο Σύριζα σημείωνε
31,5%, είχα πει σε συνέντευξη στον φίλο Δημήτρη
Δανίκα για «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» ότι θα πάει στο 6%
και όλοι με έλεγαν τρελό. Να όμως που έχω
επαληθευτεί πλήρως.
Για το κόμμα Σαμαρά δεν έχω να πω πολλά,
σεβόμενος την τραγωδία που περνά ο ίδιος και η
οικογένειά του. Αν κάνει κόμμα, σίγουρα δεν θα
το πει «Ανοιξη». Η «Πολιτική Ανοιξη» δεν πήγε
καθόλου καλά. Στις εκλογές του 1993 σημείωσε
5,9%. Αυτό θα πρέπει να τον προβληματίσει πολύ
στην οποιαδήποτε απόφαση. Τότε ήταν νέος και
πολύ δυναμικός. Σήμερα, έχει κυβερνήσει και έχει
κάνει λάθη. Γιατί οι ψηφοφόροι να του δώσουν
περισσότερα; Εύχομαι και ελπίζω να ακούσει
ορισμένους ειλικρινείς φίλους του, που
προσπαθούν να τον αποτρέψουν και όχι τους
κόλακες που τον περιτριγυρίζουν. Ως πρωθυπουργός
έχασε και παραιτήθηκε. Τι θα κερδίσει αν κατέβει
στις εκλογές και πάρει 3%-5%;
ΥΓ. Ενα απόφθεγμα που αποδίδεται στον Arthur
Schopenhauer λέει: «To forgive and forget means
to throw away dearly bought experience».
«Η συγχώρεση μαζί με τη λήθη ισοδυναμεί με την
απεμπόληση μιας εμπειρίας που αποκτήθηκε με
μεγάλο κόστος». Καλό είναι να το θυμόμαστε για
τα κόμματα Τσίπρα και Σαμαρά.
*Εχουν μανία οι Αγγλοι με τα κομμένα κεφάλια.
Λέγεται ότι στην Κένυα, την περίοδο 1952-1956,
στην εξέγερση των Μάου Μάου, οι Αγγλοι πλήρωναν
5 σελίνια (1/4 της λίρας) για κάθε κομμένο
κεφάλι Μάου Μάου. Πρωτεργάτης της σφαγής ο John
Harting, ο οποίος αργότερα ήλθε στην Κύπρο για
να αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ. Ομολογώ, ότι την
ιστορία αυτή την άκουσα στην Κύπρο την περίοδο
της ΕΟΚΑ, γι’ αυτό δεν είμαι βέβαιος αν
αληθεύει. Πάντως, το 2013 η βρετανική κυβέρνηση
παραδέχτηκε επίσημα τα εγκλήματα στην Κένυα,
ζήτησε δημόσια συγγνώμη και πλήρωσε αποζημιώσεις
σε πάνω από 5.000 επιζώντα θύματα βασανιστηρίων,
πράγμα που δεν έκανε ποτέ για την Κύπρο! Ακόμα,
στην Τανζανία, παραδέχτηκαν ότι πλήρωναν για
νεκρούς ιθαγενείς.
*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος
επιχειρήσεων.
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στην Καθημερινή
της Κυριακής.
|
