Το μεγάλο αγκάθι για τον Ζελένσκι είναι ότι ο Τραμπ εμφανίζεται δεκτικός στις απαιτήσεις του Πούτιν για παραχώρηση πέντε ουκρανικών περιφερειών. Ο Αμερικανός πρόεδρος μάλιστα μίλησε για πιθανό «σχέδιο ανταλλαγής εδαφών», υποσχόμενος ως αντάλλαγμα μια μορφή εγγύησης ασφαλείας αντίστοιχης με το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, χωρίς όμως να δώσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες.

Ο Ζελένσκι, από την πλευρά του, τονίζει ότι «δεν θα υπάρξει παραχώρηση ή ανταλλαγή εδαφών», επιμένοντας πως το θέμα μπορεί να τεθεί μόνο σε τριμερή διαπραγμάτευση με τη συμμετοχή Πούτιν και Τραμπ. Ωστόσο, η Μόσχα μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει καμία διάθεση να αποδεχθεί αυτό το σχήμα.

Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω, καθώς η Ρωσία εντείνει τις επιθέσεις της. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, οι μήνες Ιούνιος και Ιούλιος κατέγραψαν τον υψηλότερο αριθμό απωλειών αμάχων από την αρχή του πολέμου. Παράλληλα, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εκφράζουν ανησυχία ότι μια συμφωνία ευνοϊκή για τον Πούτιν θα ενθαρρύνει νέες επιθετικές κινήσεις.

Ο Ουκρανός πρόεδρος αντιμετωπίζει και εσωτερικές πιέσεις. Τον Ιούλιο, μαζικές διαδηλώσεις κατά των παρεμβάσεών του στις ανεξάρτητες αρχές κατά της διαφθοράς τον ανάγκασαν σε αναδίπλωση. Παράλληλα, οι αυξανόμενες απώλειες στο μέτωπο και η περιορισμένη αποτελεσματικότητα των αντεπιθέσεων αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική του θέση.

Η Ουάσινγκτον, οι Βρυξέλλες και το Κίεβο εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με το είδος και την έκταση των εγγυήσεων που μπορούν να προσφερθούν στην Ουκρανία. Ο Ζελένσκι ζητά σαφή κατανομή ρόλων ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ουκρανία, αλλά μέχρι στιγμής απουσιάζουν συγκεκριμένες προτάσεις.

Ο κίνδυνος για τον ίδιο είναι διπλός: τυχόν παραχώρηση μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για νέες ρωσικές επιθέσεις τα επόμενα χρόνια, ενώ η άρνηση συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις Τραμπ ενδέχεται να υπονομεύσει την αμερικανική υποστήριξη. Έτσι, ο Ζελένσκι βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο χωρίς εύκολη διέξοδο.