Παρά τις φιλοδοξίες του Κρεμλίνου, η Ρωσία ενδέχεται αργά ή γρήγορα να εξαναγκαστεί σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις, καθώς περισσότερα από ένα εκατομμύριο νέοι Ρώσοι έχουν σκοτωθεί, τραυματιστεί ή εγκαταλείψει τη χώρα για να αποφύγουν την επιστράτευση.

Για να επιτύχει ουσιαστικές παραχωρήσεις από τη Μόσχα, ο Τραμπ —κατά τον αρθρογράφο— θα πρέπει να αλλάξει τακτική: να προμηθεύσει την Ουκρανία με όπλα μακράς εμβέλειας, όπως πυραύλους Tomahawk, να ενισχύσει τις δευτερογενείς κυρώσεις κατά όσων συναλλάσσονται με τη Ρωσία και να πιέσει την Ευρώπη να δεσμεύσει τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, που ανέρχονται σε περίπου 300 δισ. δολάρια.

Ωστόσο, πέρα από τα άμεσα μέτρα, μια βιώσιμη ειρηνευτική συμφωνία προϋποθέτει σταθερές εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία. Η Δύση πρέπει, σύμφωνα με τον Stavridis, να σχεδιάσει εκ των προτέρων ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο ασφάλειας, αντλώντας διδάγματα από την εμπειρία του Κοσόβου τη δεκαετία του 1990.

Το σχέδιο για την Ουκρανία θα πρέπει να στηριχθεί σε τρεις βασικούς πυλώνες: ασφάλεια στη θάλασσα, στον αέρα, στη ξηρά και συμπληρωματικά στον κυβερνοχώρο.

1. Ασφάλεια στη θάλασσα
Η Ουκρανία χρειάζεται εγγυήσεις ότι ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας δεν θα μπορεί να αποκλείσει τα λιμάνια της και να εμποδίσει το εμπόριό της. Μια μόνιμη ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ, με αντιτορπιλικά, φρεγάτες, ναρκαλιευτικά και αεροσκάφη ναυτικής επιτήρησης P-8 Poseidon, θα μπορούσε να δρα από βάσεις σε Ρουμανία, Βουλγαρία και Τουρκία, διασφαλίζοντας τις ουκρανικές εξαγωγές —ιδίως αγροτικών προϊόντων— μέσω της Οδησσού.

2. Ασφάλεια στον αέρα
Η εγκαθίδρυση μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων (no-fly zone) πάνω από την Ουκρανία, με συμμετοχή των μαχητικών F-16 που μεταβιβάζονται από Ευρωπαίους συμμάχους, θα μπορούσε να αποτρέψει ρωσικούς βομβαρδισμούς. Η αεροπορική βάση Ράμσταϊν στη Γερμανία θα μπορούσε να αποτελέσει το κέντρο επιχειρήσεων, με 40–50 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ και αεροσκάφη AWACS για συντονισμό και επιτήρηση.

3. Ασφάλεια στην ξηρά
Παρότι η Μόσχα αντιτίθεται κατηγορηματικά σε οποιαδήποτε παρουσία του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό έδαφος, ο Stavridis εκτιμά ότι θα χρειαστεί μια «συμμαχία των πρόθυμων», αποτελούμενη από 10.000 στρατιώτες κρατών-μελών όπως η Πολωνία, οι χώρες της Βαλτικής, η Φινλανδία και η Σουηδία. Αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν να επιχειρούν υπό ευρωπαϊκή διοίκηση, σε πέντε κρίσιμες περιοχές κατά μήκος των νέων συνόρων Ουκρανίας–Ρωσίας.

Επιπλέον, το Κίεβο θα πρέπει να διασφαλίσει μόνιμη πρόσβαση σε δυτικά οπλικά συστήματα, όπως πυροβολικό, άρματα μάχης και πυρομαχικά, υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ (EUCOM) με έδρα τη Στουτγάρδη.

4. Κυβερνοασφάλεια και διάστημα
Η Ουκρανία χρειάζεται συνεχή προστασία από ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις. Ο Stavridis προτείνει τη δημιουργία μιας δύναμης κυβερνοάμυνας των ΗΠΑ, υπό την US Cyber Command, για την ενίσχυση της άμυνας και τη διασφάλιση της συνδεσιμότητας με δορυφορικά δίκτυα όπως το Starlink.

Σύμφωνα με το Bloomberg, μόνο ένα τέτοιο ολοκληρωμένο πλαίσιο ασφάλειας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ρεαλιστική ειρηνευτική συμφωνία, ακόμη κι αν αυτή συνεπάγεται ότι η Ρωσία θα διατηρήσει τον έλεγχο ενός μέρους της ουκρανικής επικράτειας. Παρότι αυτό είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό, οι συνθήκες στο πεδίο το καθιστούν πιθανό.

Η Δύση, καταλήγει ο Stavridis, πρέπει να αρχίσει να σχεδιάζει από τώρα ένα συνεκτικό και εφαρμόσιμο πλαίσιο ειρήνης —ώστε, όταν έρθει η ώρα των διαπραγματεύσεων, μια σύνοδος ΗΠΑ–Ρωσίας να έχει πραγματικό νόημα και προοπτική σταθερότητας για την Ουκρανία.