Παρά τα παραπάνω, η Capital Economics υπογραμμίζει ότι οι συνθήκες δεν παραπέμπουν σε ανάγκη εξωτερικής διάσωσης. Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων παραμένουν κοντά στο 4,75%, ενώ οι μεταβολές στις μακροπρόθεσμες αποδόσεις αντανακλούν κυρίως διεθνείς τάσεις. Το πιο κρίσιμο στοιχείο είναι ότι το χρέος είναι εκφρασμένο σε λίρες, πράγμα που σημαίνει πως η Τράπεζα της Αγγλίας λειτουργεί ως έσχατος εγγυητής, όπως φάνηκε και το 2022 στην κρίση που προκάλεσε ο «mini-budget».

Η ανάλυση τονίζει ότι περιπτώσεις ανεπτυγμένων χωρών που κατέφυγαν στο ΔΝΤ είναι εξαιρετικά περιορισμένες στη μεταπολεμική περίοδο, ιδιαίτερα μετά την καθιέρωση κυμαινόμενων ισοτιμιών. Εξαιρέσεις αποτελούν η Βρετανία το 1976 και ορισμένα κράτη της Ευρωζώνης (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) κατά την κρίση χρέους.

Η περίπτωση της Γαλλίας

Περισσότερες ανησυχίες προκαλεί η κατάσταση στη Γαλλία. Ο υπουργός Οικονομίας Eric Lombard μίλησε πρόσφατα για «υπαρκτό κίνδυνο» προσφυγής στο ΔΝΤ, αν και η Capital Economics εκτιμά ότι η τοποθέτηση αυτή είχε περισσότερο προειδοποιητικό χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα αντιμετωπίζει πιεστικότερα δημοσιονομικά προβλήματα σε σχέση με τη Βρετανία: το έλλειμμα του προϋπολογισμού άγγιξε το 6% του ΑΕΠ το 2023, ενώ το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 113% του ΑΕΠ.

Η πολιτική αβεβαιότητα –με πιο πρόσφατη την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε ο πρωθυπουργός François Bayrou– δυσκολεύει την εφαρμογή ενός συνεκτικού σχεδίου προσαρμογής. Παρ’ όλα αυτά, οι χρηματοπιστωτικές συνθήκες δεν παραπέμπουν σε κρίση: οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων κινούνται γύρω στο 3,5% και η έκθεση των τραπεζών στο κρατικό χρέος παραμένει διαχειρίσιμη.

Σε περίπτωση κλιμάκωσης, η στήριξη θα προέλθει πρωτίστως από την Ευρώπη και όχι από το ΔΝΤ. Τα διαθέσιμα εργαλεία περιλαμβάνουν τη χρηματοδότηση μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), με όρους δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ μέσω αγορών ομολόγων. Κατά την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, άλλωστε, μόνο μικρότερες οικονομίες στράφηκαν στο ΔΝΤ, ενώ οι μεγάλες (Ισπανία, Ιταλία) καλύφθηκαν με ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.