Κάθε cookie περιλαμβάνει πληροφορίες που αποστέλλονται ξανά στον server όταν επισκεπτόμαστε έναν ιστότοπο. Το πιο κρίσιμο στοιχείο είναι το αναγνωριστικό συνεδρίας (session ID), ένας μοναδικός κωδικός που λειτουργεί σαν «ψηφιακή κάρτα πρόσβασης». Εάν ένας χάκερ καταφέρει να το υποκλέψει, αποκτά τη δυνατότητα να παρουσιαστεί ως ο νόμιμος κάτοχος του λογαριασμού και να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα.

Η πρακτική αυτή, γνωστή ως κατάληψη συνεδρίας (session hijacking), έχει ήδη προκαλέσει σοβαρά περιστατικά. Ενδεικτικά, το 2023 χάκερς κατέλαβαν τρία κανάλια YouTube του γνωστού blogger Linus Sebastian, αξιοποιώντας κλεμμένα cookies για να παρακάμψουν τον έλεγχο ταυτότητας. Άλλες μέθοδοι περιλαμβάνουν το session sniffing (υποκλοπή δεδομένων σε μη ασφαλή δίκτυα HTTP), το cross-site scripting (XSS), το cross-site request forgery (CSRF), αλλά και επιθέσεις man-in-the-middle, ιδιαίτερα σε δημόσια Wi-Fi.

Τα cookies διαφέρουν μεταξύ τους: προσωρινά (διαγράφονται με το κλείσιμο του browser), μόνιμα (παραμένουν για μήνες), first-party (δημιουργούνται από τον ιστότοπο) και third-party (προέρχονται από εξωτερικές πλατφόρμες, συνήθως για διαφημιστικούς σκοπούς). Υπάρχουν επίσης πιο «ανθεκτικές» εκδοχές, όπως τα supercookies και τα evercookies, που μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και μετά από διαγραφή.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι δεν χρειάζεται πανικός, αλλά υιοθέτηση απλών μέτρων: χρήση ιστοσελίδων με HTTPS, τακτική ενημέρωση browser, διαγραφή cookies και cache, ενεργοποίηση ελέγχου ταυτότητας δύο παραγόντων (2FA), περιορισμός αποδοχής μόνο στα απολύτως απαραίτητα cookies και αποφυγή ευαίσθητων συναλλαγών μέσω δημόσιων Wi-Fi.

Με λίγη προσοχή, οι χρήστες μπορούν να απολαμβάνουν την άνεση που προσφέρουν τα cookies χωρίς να γίνονται εύκολος στόχος για χάκερς.