Όπως περιγράφει ο βιογράφος του, Stephen Witt, ο Huang κινείται από ένα σύμπλεγμα άγχους, ενοχών και έντονης –σχεδόν εμμονικής– αφοσίωσης στην αποτροπή της αποτυχίας. «Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι σχεδόν όλα του τα κίνητρα προέρχονται από αρνητικά συναισθήματα», σημειώνει ο Witt. Φόβος μήπως απογοητεύσει, διαρκής ανησυχία για τον ανταγωνισμό και μια αίσθηση ότι βρίσκεται πάντα σε κατάσταση επιφυλακής, σαν να ισορροπεί συνεχώς στην άκρη του γκρεμού.

Ο ίδιος δεν αποκρύπτει αυτή την πραγματικότητα: αναγνωρίζει πως είναι απαιτητικός και δύσκολος εργοδότης, και ότι εργάζεται ακατάπαυστα, όχι λόγω πάθους, αλλά επειδή αισθάνεται την ανάγκη να αποτρέψει την καταστροφή. «Αν δεν είσαι πρόθυμος να αποτύχεις, δεν θα τολμήσεις να πειραματιστείς. Και χωρίς πειραματισμό, δεν υπάρχει καινοτομία», δηλώνει χαρακτηριστικά. Για τον λόγο αυτό, δηλώνει πως νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά όταν σκέφτεται τον εαυτό του σαν επικεφαλής μιας startup που μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, το άγχος –όταν εκφράζεται δημιουργικά– μπορεί να λειτουργήσει ως εσωτερικός μηχανισμός προστασίας. Ο Huang φαίνεται να έχει αξιοποιήσει αυτό το ένστικτο ως στρατηγικό εργαλείο: προβλέπει απειλές, προετοιμάζεται συνεχώς για τα χειρότερα και καλλιεργεί ανθεκτικότητα μέσα από τη μόνιμη αίσθηση επισφάλειας.

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η Nvidia, παρά την κυρίαρχη θέση της στην αγορά, εξακολουθεί να καινοτομεί με την ενέργεια μιας νεοφυούς επιχείρησης. Διότι, για τον Huang, κάθε μέρα είναι ταυτόχρονα η πρώτη — και η τελευταία.