Πρόκειται για την πρώτη φορά που εκπρόσωπος της Ελλάδας αναλαμβάνει τόσο κορυφαία θέση στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η επικράτηση του Πιερρακάκη έναντι του Βέλγου αντιπάλου του ερμηνεύεται ως συμβολική αποκατάσταση για την Αθήνα. Το 2015, στο απόγειο της κρίσης χρέους και μέσα σε εξαιρετικά φορτισμένες συνεδριάσεις του Eurogroup, η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είχε εξεταστεί πολύ σοβαρά.

Η Ελλάδα είχε μάλιστα αποκλειστεί από τη συνεδρίαση της 27ης Ιουνίου 2015 – για πρώτη φορά στην ιστορία του οργάνου από το 1997 – λόγω της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος. Η Ευρωομάδα, που συνέρχεται μηνιαία για να συζητήσει θέματα του ενιαίου νομίσματος, συνήθως λειτουργούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά τότε βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Δέκα χρόνια μετά, η αιφνίδια αποχώρηση του Ντόναχιου άνοιξε τον δρόμο για μια μη αναμενόμενη υποψηφιότητα και τελικά εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη, με τη σημαντική στήριξη της Γερμανίας. Στέλεχος με αυξανόμενη επιρροή στη Νέα Δημοκρατία και μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών διεξήγαγε την καμπάνια του προτάσσοντας την ανθεκτικότητα της χώρας του και τη θεαματική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών. Το δημόσιο χρέος έχει υποχωρήσει από το 210% του ΑΕΠ το 2020 σε 146,7% σήμερα, παρά τη συνεχιζόμενη κοινωνική πίεση.

«Πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή αναγνώριση της θετικής πορείας της πατρίδας μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Η προεδρία του Eurogroup συνοδεύεται από ουσιαστική επιρροή: καθορισμό της ατζέντας, εκπροσώπηση της ευρωζώνης σε διεθνή φόρα – από το G7 και το G20 έως το ΔΝΤ. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, μόλις τέσσερις προσωπικότητες έχουν καταλάβει αυτή την εξέχουσα θέση: Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, Γιερούν Ντάισελμπλουμ, Μάριο Σεντένο και Πασκάλ Ντόναχιου.

Το έργο που έχει μπροστά του ο Πιερρακάκης χαρακτηρίζεται κολοσσιαίο. Η Ευρώπη πασχίζει να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της έναντι της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών υπό τον Ντόναλντ Τραμπ. Τα κράτη μέλη καλούνται να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να συμμορφώνονται με τα κριτήρια του Μάαστριχτ – ένα εξαιρετικά δύσκολο δημοσιονομικό παζλ.

Στην ατζέντα παραμένουν επίσης: η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, η δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής ένωσης αποταμιεύσεων και επενδύσεων, η ενίσχυση της διεθνούς θέσης του ευρώ έναντι ενός δολαρίου που αποσταθεροποιείται από την πολιτική Τραμπ, καθώς και η προετοιμασία της ψηφιακής του μορφής σε ένα περιβάλλον όπου τα κρυπτονομίσματα ενισχύουν την παρουσία τους. Σε μια εποχή γεωπολιτικών και εμπορικών αναταράξεων, η ευρωζώνη, τονίζει η εφημερίδα, έχει ανάγκη από έναν στιβαρό «καπετάνιο».