Για τη Marina Kausar, μια τρίμηνη περίοδος εκτός εργασίας αποτέλεσε ευκαιρία να επανασυνδεθεί με τον εαυτό της. «Είχα περισσότερο χρόνο να φροντίσω την υγεία μου και να χαλαρώσω», ανέφερε στους New York Times.

Αυτή η νέα τάση εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: ορισμένοι κάνουν παύση μετά από απόλυση, άλλοι ζητούν άδεια άνευ αποδοχών, ενώ κάποιοι επιλέγουν να καθυστερήσουν σκόπιμα την επόμενη επαγγελματική τους κίνηση.

Η Sandra De La Cruz, μόλις 25 ετών, αποφάσισε να εγκαταλείψει προσωρινά τα πάντα για να ταξιδέψει στη Νότια Αμερική. «Ξυπνάς και αφήνεις τη μέρα να κυλήσει χωρίς σχέδιο», περιγράφει. Επιστρέφοντας, αισθανόταν πιο σίγουρη για τον εαυτό της και μέσα σε έναν μήνα είχε βρει νέα εργασία.

Η Isabel Falls, με σχέδιο αποταμίευσης και τη στήριξη της οικογένειάς της, άφησε τη Νέα Υόρκη και μετακόμισε στο Μεξικό για μια νέα αρχή. Εκεί, εργάζεται με μεγαλύτερη διαύγεια και καλύτερα καθορισμένους στόχους, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.

Η στροφή αυτή αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη αλλαγή στη στάση των νέων απέναντι στην εργασία, ιδιαίτερα μετά την πανδημία. Η σταθερή απασχόληση στον ίδιο εργοδότη δεν θεωρείται πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για επαγγελματική επιτυχία. Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ευεξία αποκτά προτεραιότητα.

Παρά την ανασφάλεια που συνοδεύει τέτοιες αποφάσεις, πολλοί, όπως η Kausar, νιώθουν ενδυναμωμένοι από την εμπειρία. «Δεν κουβαλώ πια το ίδιο βάρος, και πιστεύω πως αυτό οφείλεται στον χρόνο που αφιέρωσα στον εαυτό μου», δηλώνει χαρακτηριστικά.