Παρά ταύτα, η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σε Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς και η απόφασή του να άρει κυρώσεις κατά της Συρίας, άφηναν ελπίδες για ένα πιο προβλέψιμο μέλλον. Μια ενδεχόμενη συμφωνία για τον περιορισμό της ιρανικής πυρηνικής δραστηριότητας θα μπορούσε να εδραιώσει την περιφερειακή ειρήνη, διευκολύνοντας την προσέλκυση επενδύσεων στις οικονομίες του Κόλπου που επιδιώκουν απεξάρτηση από το πετρέλαιο. Για τον πρίγκιπα διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, αυτή η οικονομική προοπτική έχει μεγαλύτερη σημασία από την αναμέτρηση με την Τεχεράνη.

Το πώς θα αντιδράσει το Ιράν παραμένει καθοριστικής σημασίας. Μια πιθανότητα είναι να περιορίσει την απάντησή του, όπως έκανε τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, όταν ανταπέδωσε στοχευμένα σε επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον ηγετικών μορφών συμμάχων του, όπως η Χεζμπολάχ.

Αυτό φαίνεται να αναμένουν και οι αγορές ενέργειας: η τιμή του brent, αν και αρχικά ξεπέρασε τα 78 δολάρια το βαρέλι, υποχώρησε τελικά στα 74 δολάρια – επίπεδο παρόμοιο με αυτό του Μαρτίου και του περασμένου φθινοπώρου, και πολύ χαμηλότερο από τα 120 δολάρια στα οποία είχε εκτοξευθεί μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.

Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα διαθέτουν συνολικά πλεονάζουσα παραγωγική δυνατότητα 4 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως, την οποία μπορούν να αξιοποιήσουν αν χρειαστεί, ενώ η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας προβλέπει φέτος αύξηση της παγκόσμιας προσφοράς κατά 1,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως – πάνω από το διπλάσιο της αύξησης της ζήτησης. Αυτό προσφέρει στην παγκόσμια οικονομία ένα σημαντικό περιθώριο αποφυγής ενεργειακού σοκ.

Ωστόσο, υπάρχει και το σενάριο το Ιράν να εκλάβει τις ισραηλινές επιθέσεις ως προέκταση της γεωπολιτικής πίεσης από τον Τραμπ και να απαντήσει με χτυπήματα σε αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ και το Μπαχρέιν. Μια τέτοια κλιμάκωση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη ροή πετρελαίου από τα Στενά του Ορμούζ – μέσω των οποίων διέρχεται περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας προσφοράς – να περιορίσει τις εξαγωγές του Ιράν που φτάνουν τα 1,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως και να αποθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις στον Κόλπο.

Ο κίνδυνος η τρέχουσα κρίση στη Μέση Ανατολή να εξελιχθεί σε μια παρατεταμένη και βαθύτερη αναταραχή, με σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, είναι υπαρκτός – και ίσως υποτιμημένος.