Στη στρατηγική πολιτική που χαράσσει η
Ευρώπη και η δυτική συμμαχία ευρύτερα με στόχο
την απεξάρτηση της από τις ρωσικές ενεργειακές
ροές, η Μόσχα επιμένει
να απαντά δρομολογώντας επιλογές που ταιριάζουν
με τα δικά της σχέδια και συμφέροντα.
Στο πρώτο εντάσσεται
η αναβάθμιση της Ελλάδας
σε ενεργειακό hub για το
αμερικανικό (και όχι
μόνο) LNG με
στόχο την κάλυψη των
ενεργειακών αναγκών της
Ευρώπης με τη δημιουργία
ενός δικτύου
εναλλακτικών προμηθευτών.
Στο δεύτερο αντιστοίχως
εντάσσεται η σημερινή «βόμβα»
από τη Μόσχα και το
Russian Energy Week
Forum, στο πλαίσιο του
οποίου ο Βλαντίμιρ
Πούτιν εξέφρασε
τη βούληση του να
αναβαθμίσει την Τουρκία σε
βασικό κόμβο του ρωσικού φυσικού
αερίου προς τις
ευρωπαϊκές αγορές.
«Θα μπορούσαμε να
μεταφέρουμε τον όγκο του
φυσικού αερίου από τους
κλάδους των Nord
Streams στο βυθό της
Βαλτικής Θάλασσας, στην
περιοχή της Μαύρης
Θάλασσας και έτσι η
κύρια διαδρομή του
φυσικού αερίου μας προς
την Ευρώπη να γίνεται
μέσω της Τουρκίας,
δημιουργώντας στην
Τουρκία τον μεγαλύτερο
κόμβο αερίου της Ευρώπης, αν
φυσικά υπάρχει
ενδιαφέρον από τους
εταίρους μας γι’ αυτό»,
είπε ο Ρώσος πρόεδρος
στο συνέδριο Russian
Energy Week Forum.
Οι τουρκικοί αγωγοί
O κ. Πούτιν
υποστήριξε πως η
επισκευή στις ζημιές που
έχουν γίνει στους
αγωγούς του Nord
Stream (μετά τα σαμποτάζ)
είναι δυνατή μόνο αν
αυτό είναι οικονομικά
βιώσιμο, υπονοώντας
εμμέσως πλην σαφώς, πως
ο αγωγός δεν αξίζει να
επισκευαστεί και να
επαναλειτουργήσει
κανονικά. Όμως, η Ρωσία
έχει τρόπο για να
μεταφέρει το αέριο της
προς τις διεθνείς αγορές,
μέσω έτερων αγωγών, όπως
ο Power of Siberia (που
ουσιαστικά προμηθεύει
την Ασία και δη, την
Κίνα), ο Blue Stream και
ο TurkStream.
Αμφότεροι οι τελευταίοι
καταλήγουν στην Τουρκία,
γεγονός που «κουμπώνει»
στο ρωσικό σχέδιο για
την ανάδειξη της
Τουρκίας «στο μεγαλύτερο
hub φυσικό αερίου», όπως
τόνισε χαρακτηριστικά ο
κ. Πούτιν.
O TurkStream είναι
ένας υποθαλάσσιος αγωγός
της Μαύρης Θάλασσας, ο
οποίος μέσα από τις δύο
γραμμές που διαθέτει
έχει δυνατότητα
μεταφοράς 31,5 δισ.
κυβικών μέτρων αερίου
ετησίως -η κάθε γραμμή
από 15,75 bcm- προς την
Τουρκία και από εκεί στη
νότια και νοτιοανατολική
Ευρώπη.
Ο συγκεκριμένος
αγωγός είναι ο «διάδρομος»
του ρωσικού αερίου και
προς την Ελλάδα έχοντας
για το λόγο αυτό κομβικό
ρόλο στην ενεργειακή
ασφάλεια της χώρας μας.
Αξίζει να σημειώσουμε
πως, κατά το πρώτο εξάμηνο
του έτους, η χώρα μας
εισήγαγε μέσω Turkstream
ρωσικό αέριο 13,3
τεραβατωρών έναντι 16,9
τεραβατωρών την
αντίστοιχη περυσινή
περίοδο, μια μείωση της
τάξης του 21,3%. Στα
επίπεδα αυτά, η ελληνική
εξάρτηση από το ρωσικό
φυσικό αέριο
περιορίστηκε στο 34% (έναντι
45% το ίδιο διάστημα
πέρυσι).
Ο Blue Stream είναι
μικρότερος και πιο
στοχευμένος υποθαλάσσιος
αγωγός της Μαύρης
Θάλασσας που
κατασκευάστηκε ειδικά
για την απευθείας
προμήθεια της Τουρκίας
με ρωσικό αέριο. Η
χωρητικότητα του
κυμαίνεται στα 16 δισ.
κυβικά μέτρα ετησίως.
Επιπλέον γραμμές
Αν το project
προχωρήσει, όπως
προφανώς έχει ήδη στο…
μυαλό του ο Βλαντιμίρ
Πούτιν, η Μόσχα σκοπεύει να
κατασκευάσει επιπλέον
γραμμές στον TurkStream, όπως
εξήγησε στο φόρουμ, ο
αντιπρόεδρος της ρωσικής
κυβέρνησης και υπεύθυνος
για ενεργειακά ζητήματα,
Αλεξάντερ Νόβακ.
Στο σχέδιο
αναφέρθηκε, πάντως, και
ο ισχυρός άντρας της
Gazprom, ακολουθώντας
την… προεδρική γραμμή. Ο
Αλεξέι Μίλερ είχε
συνάντηση με τον Τούρκο
υπουργό Ενέργειας, Φατίχ
Ντονμέζ, στο περιθώριο
του φόρουμ, στην οποία
συζητήθηκε η πιθανή
μεταφορά μέσω του
TurkStream των ροών
φυσικού αερίου που έχουν
σταματήσει μέσω του Nord
Stream. Με τη συνάντηση
αυτή η Gazprom έστειλε
το μήνυμα πως βάζει ήδη
στις… ράγες το σχέδιο
του Κρεμλίνου.
«Τεχνικά είμαστε
έτοιμοι να
κατασκευάσουμε
εγκαταστάσεις μεταφοράς
αερίου. Όσον αφορά το
ζήτημα δημιουργίας hub
στα σύνορα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης με την
Τουρκία, δίχως αμφιβολία,
είναι κάτι που πρέπει να
εξεταστεί» σχολίασε ο
Μίλερ.
Σύμφωνα με το
τουρκικό δίκτυο TRT
Haber, η πιθανή
αναβάθμιση του
ενεργειακού ρόλου της
Τουρκίας και του
TurkStream θα συζητηθεί
εκτενώς στην
αυριανή συνάντηση που θα
έχει ο Βλαντιμίρ Πούτιν
και ο Ρετζέπ Ταγίπ
Ερντογάν.
Αμφότεροι οι ηγέτες ήταν
προγραμματισμένο να
βρεθούν στο Καζακστάν,
για τη διήμερη σύνοδο
του CICA (Conference on
Interaction and
Confidence-Building
Measures in Asia).
Ο στόχος του
Κρεμλίνου μέσα από το
σχέδιο που προωθεί σε
ένα διάστημα συνολικής
ανακατάταξης του
ενεργειακού χάρτη της
Ευρώπης και όχι μόνο
είναι προφανώς να
διατηρήσει τον κυρίαρχο
ρόλο που παίζει. Και σε
αυτό προφανώς θα
βασιστεί στη σύμμαχο και
«φίλη» Τουρκία, που από
την πλευρά της θα
πριμοδοτηθεί με τον
καλύτερο τρόπο (πολιτικά
και οικονομικά) για την
«ουδέτερη» στάση που
κράτησε έναντι της
ρωσικής εισβολής στην
Ουκρανία.
Το αφήγημα των ασφαλών
υποδομών
Το δε, timing
μοιάζει επίσης… βολικό.
Τα σαμποτάζ στον Nord
Stream έχουν φέρει ψηλά
στη δημοσιότητα το θέμα
της ασφάλειας των
ενεργειακών υποδομών της
Ευρώπης. Είναι κάτι που
θα συζητήσουν και οι
υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ,
κατά την τρέχουσα
διήμερη συνάντηση τους,
αναζητώντας λύσεις για
την προστασία
ενεργειακών υποδομών
κρίσιμης σημασίας.
Ο ίδιος ο Πούτιν
είχε κατηγορήσει
πρόσφατα την Ουκρανία
πως αποπειράθηκε να
προχωρήσει σε δολιοφθορά
και σε τμήμα του
TurkStream, την οποία
ωστόσο απέτρεψαν με
επιτυχία οι ρωσικές
δυνάμεις ασφαλείας. Ο
έλεγχος των αγωγών που
διασχίζουν φιλικό έδαφος
θα είναι πιο εύκολος (τουλάχιστον
θεωρητικά) και θα
επιτρέπει στη Μόσχα να
μην αφήνει «τέτοιου
είδους εγκλήματα
αναπάντητα», όπως είχε
σχολιάσει ο Ρώσος ηγέτης.
Επομένως το αφήγημα
της αναβάθμισης ενός…
ασφαλέστερου δικτύου
έχει σίγουρα λογική για
τη Μόσχα και προφανώς
βολεύει εξίσου την
Τουρκία που με τη σειρά
της θα προβάλει το ίδιο
αφήγημα προς τη Δύση και
δη, προς την Ευρώπη.
Τι θα κάνει η Δύση;
Το αν βεβαίως η Δύση
και κυρίως οι Αμερικανοί
αποδεχτούν μια τέτοια
προοπτική, αυτό είναι
κάτι τελείως διαφορετικό!
Θα ήταν, εξάλλου, αστείο
να θεωρήσουμε πως η
Ουάσιγκτον θα μείνει με...
σταυρωμένα τα χέρια στην
εφαρμογή ενός σχεδίου
που, όχι μόνο
παρεμβαίνει στα δικά της
σχέδια, αλλά διατηρεί
τον ισχυρό γεωστρατηγικό
και ενεργειακό ρόλο της
Ρωσίας.
Αναφορικά με την
ίδια την Τουρκία έχει
γίνει προφανές πως,
ειδικά τις τελευταίες
εβδομάδες, η Ουάσιγκτον
έχει αρχίσει να αυξάνει
κάθετα την πίεση που
ασκεί προς την Άγκυρα
για το παιχνίδι που «παίζει»
με τους Ρώσους. Η…
ουδετερότητα που
προσπαθεί να υιοθετήσει
ο Ερντογάν έχει και τα
όρια της, από τη στιγμή
που προσφέρει στους
Ρώσους τα εργαλεία για
την παράκαμψη των
κυρώσεων.
Δεν είναι τυχαίο ότι
τελικά οι τουρκικές
τράπεζες αναγκάστηκαν,
τον περασμένο μήνα, να
διακόψουν τη χρήση του
ρωσικού συστήματος
πληρωμών MIR, παρά τα
τεράστια έσοδα που
διασφάλιζαν, βλέποντας
πως οι αμερικανικές
κυρώσεις, αυτή τη φορά
εναντίον τους,
βρίσκονταν προ των πυλών!
Αναλόγως η χρήση της
Τουρκίας ως hub του
ρωσικού φυσικού αερίου
προσφέρει επίσης διέξοδο
στη Μόσχα σε περίπτωση
που η παράταση ή η
επιδείνωση(!) του
πολέμου οδηγήσει σε
ακόμη σκληρότερες
κυρώσεις εναντίον της.
Το ευρωπαϊκό εμπάργκο
κατά του ρωσικού αργού
τίθεται σε ισχύ από το
Δεκέμβριο και παρά το
γεγονός ότι δεν γίνεται
λόγος για ανάλογο μπλόκο
για το φυσικό αέριο, η
συζήτηση περί πλαφόν και
μείωσης της ευρωπαϊκής
εξάρτησης από το ρωσικό
αέριο προμηνύει αλλαγές
του ενεργειακού χάρτη
για τις οποίες η Μόσχα
θέλει να είναι έτοιμη.
Το ερώτημα είναι τι
θα κάνουν οι ΗΠΑ και
κυρίως τι θα κάνει η (δυστυχώς,
συνήθως αναποφάσιστη και
αργοκίνητη) Ευρώπη και
μαζί της η Ελλάδα!