Ο Enzo Ferrari γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1898 στη Μόντενα της Ιταλίας. Ο πατέρας του τον πήγε να δει τον πρώτο του αγώνα  ταχύτητας όταν ήταν 10 ετών. Σαν παιδί, ονειρευόταν να γίνει τραγουδιστής της όπερας, αθλητικογράφος ή οδηγός αγώνων.

Τελικά, αφιέρωσε τη ζωή του στους αγώνες, ενώ επέβλεπε τις σχετικές δραστηριότητες του εργοστασίου του στο Μαρανέλο σχεδόν μέχρι τον θάνατό του, το 1988. «Οι αγώνες ταχύτητας είναι μια μεγάλη μανία, για την οποία κανείς πρέπει να θυσιάσει τα πάντα, χωρίς επιφυλακτικότητα, χωρίς δισταγμό», είχε πει. 

Αφότου υπηρέτησε στο πυροβολικό του ιταλικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ferrari έκανε αίτηση για δουλειά στην Fiat, αλλά απορρίφθηκε. Έτσι, προσελήφθη ως οδηγός δοκιμών σε μια μικρή εταιρεία αυτοκινήτου, η οποία αργότερα κυκλοφόρησε τα σκούτερ Vespa. 

Μερικά χρόνια αργότερα, έπιασε δουλειά στην Alfa Romeo ως οδηγός αγώνων και κέρδισε την πρώτη του κούρσα το 1924. Όμως, ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό του τον ιδανικό οδηγό, εν μέρει γιατί δεν ήθελε να σπρώχνει τα αυτοκίνητα στα όριά τους, προκειμένου να κερδίσει. Με τη γέννηση του γιου του, Dino, το 1932, εγκατέλειψε τους αγώνες και άρχισε να διοικεί την ομάδα της Alfa Romeo.

Την εποχή εκείνη, ο Ferrari υιοθετεί το γνωστό σήμα με το μαύρο άλογο πάνω σε κίτρινο φόντο. Το μαύρο άλογο ήταν το έμβλημα που ζωγράφιζε στα αεροπλάνα του ο διάσημος Ιταλός πιλότος Francesco Baracca, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η οικογένειά του έδωσε στον Ferrari την άδεια να το χρησιμοποιήσει και εκείνος το συνδύασε με το κίτρινο, που ήταν το χρώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Μόντενα. 

Η Ferrari, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1947. Το 1951, όταν μια  Ferrari νίκησε την Alfa Romeo για πρώτη φορά, ο επιχειρηματίας είπε: «Σκότωσα την μητέρα μου». 

Καθώς τα αυτοκίνητά του γίνονταν διάσημα για τις επιδόσεις τους, ο Ferrari προσέλκυε μερικούς από τους καλύτερους οδηγούς της εποχής του. Οι οδηγοί του πέτυχαν περισσότερες από 4.000 νίκες και η ομάδα της Ferrari κέρδισε 13 παγκόσμιους τίτλους. 

Όμως η ζωή του σημαδεύτηκε από πολλούς θανάτους και τραγωδίες. Τα αυτοκίνητά του είχαν πολλά δυστυχήματα τη δεκαετία του 1950, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν  οδηγοί αλλά και θεατές. Μάλιστα, ο ιταλικός Τύπος άρχισε να αποκαλεί τον Ferrari «Κρόνο», από τον θεό που έτρωγε τα παιδιά του. 

Όταν ο Ισπανός οδηγός της Ferrari, Alfonso de Portago, σκότωσε θεατές, βγαίνοντας από τον δρόμο σε έναν αγώνα το 1958, ο επιχειρηματίας κατηγορήθηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια, αλλά αθωώθηκε. 

Την ίδια περίοδο, έχασε τον γιο του, σε ηλικία 24 ετών από μυική δυστροφία, και χώρισε με τη γυναίκα του, Laura. 

φωτ.: AP

Στην αυτοβιογραφία του, που εκδόθηκε το 1963, ο Ferrari έγραψε: «Κανείς πρέπει να δουλεύει συνέχεια, διαφορετικά, σκέφτεται τον θάνατο». Όπως έλεγε, δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή του διακοπές, αλλά προτιμούσε να δουλεύει στο εργοστάσιό του στο Μαρανέλο ακόμα και τις πιο ζεστές ημέρες του Αυγούστου, όταν όλοι οι Ιταλοί είχαν άδεια. 

Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το να πουλά ακριβά αυτοκίνητα σε πλούσιους αγοραστές ήταν ο καλύτερος τρόπος να χρηματοδοτεί τις όλο και πιο κοστοβόρες δραστηριότητές του στις πίστες των αγώνων, ο Ferrari αποδείχθηκε γεννημένος πωλητής. Η αφρόκρεμα της εποχής, από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ έως τους πλούσιους αριστοκράτες του old money και τους playboys της νέας ευρωπαϊκής ελίτ, τον παρακαλούσαν να τους πουλήσει ένα αυτοκίνητο.

Η ιστορία του «Il Drake», του Δράκου, όπως τον αποκαλούσαν οι Ιταλοί, τελειώνει το 1988. Δυο μήνες νωρίτερα, ήταν ήδη πολύ άρρωστος για να συναντηθεί με τον Πάπα Παύλο τον Β’, ο οποίος επισκέφτηκε το Μαρανέλο. 

Τη στιγμή του θανάτου του είχε πλάι του τον δεύτερο γιο του, τον Piero, ο οποίος γεννήθηκε το 1945 από την εξωσυζυγική σχέση του με την Lina Lardi. Παρότι ο Piero δούλευε στο Μαρανέλο, πήρε το επίθετο του πατέρα του μόνο μετά το 1978, όταν πέθανε η εν διαστάσει σύζυγος του Ferrari, Laura. Σήμερα, ο Piero Ferrari διατηρεί το 10% της αυτοκινητοβιομηχανίας, το οποίο και τον έκανε δισεκατομμυριούχο όταν η εταιρεία μπήκε στο χρηματιστήριο, το 2015.

Πηγή: Money Review