Τονίζει ότι ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να «λύσει» αρκετά θέματα τα οποία αφορούν τόσο γεωπολιτικά ζητήματα όσο και θέματα οικονομίας. Στον πρώτο τομέα εντάσσεται η αναζήτηση κάποιας εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων με την Τουρκία (όπου διεξήχθησαν εκλογές τον Μάιο) θα αποτελέσει πιθανότατα κορυφαία προτεραιότητα. Στο οικονομικό μέτωπο, θα πρέπει να προσπαθήσει να εκπληρώσει τις προεκλογικές υποσχέσεις (αυξήσεις μισθών και συντάξεων) σε ένα μεταβαλλόμενο εξωτερικό περιβάλλον, όπου η διαθεσιμότητα των πόρων θα περιοριστεί πιθανότατα από την επαναφορά των δημοσιονομικών κανόνων.

Η συνέχιση της στήριξης από τους ψηφοφόρους ενδέχεται να μην είναι εύκολο να κατακτηθεί. Σίγουρα, κάποια στήριξη θα μπορούσε να προέλθει από τον οικονομικό αντίκτυπο μιας πιθανής αναβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας (η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει επενδυτική βαθμίδα), αλλά, για να υλοποιηθεί αυτό, θα πρέπει να αναζωογονηθεί το σχέδιο μεταρρυθμίσεων, το οποίο καθυστέρησε τα τελευταία χρόνια της κρίσης. 

Βραχυπρόθεσμα, η ελληνική οικονομία δεν θα είναι απρόσβλητη από τον αντίκτυπο της αύξησης των επιτοκίων στην εγχώρια ζήτηση, αλλά η ανθεκτική αγορά εργασίας και οι θετικές τουριστικές εισροές θα βοηθήσουν τη χώρα να σημειώσει θετικούς, αν και μη θεαματικούς, τριμηνιαίους ρυθμούς ανάπτυξης κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Εάν αυτό συμβεί, η Ελλάδα είναι πιθανό να επιβεβαιωθεί, τουλάχιστον προσωρινά, ως η χώρα με τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης.