Για να βάλει εκείνο το αρκουδάκι στη βιτρίνα του μαγαζιού του, πλάι σε μία ταμπέλα που έγραφε «Teddy’s bear», ο Michtom είχε φροντίσει να ζητήσει πρώτα την άδεια του Αμερικανού προέδρου για να κάνει χρήση του ονόματός του. Ο Roosevelt, προφανώς πιστεύοντας ότι ελάχιστοι θα το πρόσεχαν, συμφώνησε με ευκολία. Όμως το προϊόν που έφερε το όνομά του έκανε τεράστια επιτυχία, με αποτέλεσμα τα αρκουδάκια σε όλο τον κόσμο να μείνουν γνωστά ως teddy bears.

Πώς, όμως, συνδέθηκε ένας πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών –και μάλιστα ένας που είχε την «μάτσο» εικόνα του καουμπόι- με τα αρκουδάκια;

Όλα ξεκίνησαν από ένα ταξίδι για κυνήγι στο Μισισίπη, που είχε κάνει ο Roosevelt λίγο πριν τα τέλη του 1902. Η πρώτη μέρα του 10ήμερου ταξιδιού πέρασε και οι περισσότεροι από τη συνοδεία του Αμερικανού προέδρου είχαν ήδη πυροβολήσει κάποιο ζώο, όμως εκείνος δεν ήταν εξίσου τυχερός. Ετσι, για να ικανοποιήσουν το αφεντικό τους, κάποιοι άνδρες της συνοδείας του χτύπησαν με ρόπαλα μία μαύρη αρκούδα και την έδεσαν σε ένα δέντρο. Όταν έφεραν τον Roosevelt στο σημείο όπου είχαν αφήσει το χτυπημένο ζώο και τον κάλεσαν να το πυροβολήσει, εκείνος, προς έκπληξή τους, αρνήθηκε. Όπως τους εξήγησε, θεωρούσε αντιαθλητικό να πυροβολήσει ένα χτυπημένο και δεμένο ζώο.

«Έχω κυνηγήσει σε όλη την Αμερική και είμαι υπερήφανος που είμαι κυνηγός. Αλλά δεν θα  μπορούσα να είμαι υπερήφανος με τον εαυτό μου εάν πυροβολούσα μια γέρικη, κουρασμένη και εξαντλημένη αρκούδα που είναι δεμένη σε ένα δέντρο», λέγεται ότι είπε.

Το περιστατικό σατίρισε ο σκιτσογράφος Clifford K. Berryman, με ένα πολιτικό καρτούν το οποίο δημοσιεύτηκε στην Washington Post στις 17 Νοεμβρίου του 1902.

Ο Roosevelt, με πλήρη αμφίεση κυνηγού και κρατώντας το όπλο του, γυρίζει την πλάτη σε ένα δεμένο, τρομαγμένο μωρό αρκουδάκι, αρνούμενος να το πυροβολήσει. Η λεζάντα «τραβώντας μια γραμμή στον Μισισιπή» που συνόδευε το σκίτσο πιστεύεται ότι ήταν «καρφί» για την αναποφασιστικότητα του Roosevelt σε μία διαφωνία για τα σύνορα στην περιοχή. Το καρτούν έκανε τεράστια επιτυχία.

Κάπως έτσι έμαθαν τα νέα για αυτό το κυνηγετικό ταξίδι ο Morris Michtom και η σύζυγός του, Rose, που διατηρούσαν ένα μικρό κατάστημα το οποίο πουλούσε ζαχαρωτά και άλλα μικροπράγματα.

Εκείνο το βράδυ, η Rose έραψε ένα κομμάτι από μαλακό βελούδο σε σχήμα αρκούδας, του έβαλε μάτια και την επόμενη ημέρα, έβαλε το «Teddy’s bear» στη βιτρίνα του μαγαζιού τους.

Τη  μέρα αυτή, πάνω από δέκα άτομα ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν το αρκουδάκι. Πιστεύοντας ότι ίσως να χρειάζονταν άδεια από τον Λευκό  Οίκο για να πουλάνε αυτά τα παιχνίδια, οι Michtom έστειλαν το πρωτότυπο αρκουδάκι τους στον πρόεδρο, σαν δώρο για τα παιδιά του, ρωτώντας εάν θα τον πείραζε να χρησιμοποιήσουν το όνομά του.

Εκείνος δέχθηκε. Και αμέσως, το Teddy’s bear των Michtom έγινε τόσο περιζήτητο, ώστε το ζευγάρι σταμάτησε να πουλά άλλα είδη στο μαγαζί του και εστίασε στην παραγωγή αυτών των λούτρινων ζώων.

Ο Roosevelt υιοθέτησε το αρκουδάκι σαν σύμβολο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στις εκλογές του 1904 και οι Michtom έβγαλαν μια περιουσία, ως ιδιοκτήτες της εταιρείας που πήρε το όνομα Ideal Novelty and Toy Company.

Έως το 1908, το αρκουδάκι είχε γίνει τόσο δημοφιλές ώστε ένας ιερέας από το Μίσιγκαν προειδοποίησε πως εάν τα λούτρινα αυτά παιχνίδια αντικαταστήσουν τις κούκλες, θα καταστραφεί το μητρικό ένστικτο των μικρών κοριτσιών.

Το 1963, με αφορμή τα 60 χρόνια του teddy bear, η Ideal Novelty and Toy Company δώρισε ένα από τα αυθεντικά αρκουδάκια στο Smithsonian Institution, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα να εκτίθεται στο τμήμα του National Museum of American History που είναι αφιερωμένο στους Αμερικανούς προέδρους.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Σήμερα, ένα αρκουδάκι είναι πιθανότατα ένα από τα πρώτα δώρα που δέχεται ένα μωρό μετά τη γέννησή του. Και βέβαια, υπάρχουν πλέον αρκουδάκια που είναι διάσημα, όπως ο Winnie the Pooh ή ο Paddington.

Οσο για την Ideal Novelty and Toy Company, οι επιτυχίες της δεν σταμάτησαν στο Teddy’s bear. Η ίδια εταιρεία ευθύνεται για τη μανία με τον κύβο του Ρούμπικ που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Πηγή: Money Review