Μετά το «spam», που καθιερώθηκε για να περιγράψει τα ανεπιθύμητα μηνύματα, το «slop» κατακλύζει το διαδίκτυο με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Το κακής ποιότητας και ανεπιθύμητο περιεχόμενο AI βρίσκεται πλέον παντού γύρω μας: Στα social media, στην τέχνη, στα βιβλία και όλο και περισσότερο στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης. 

Όταν η Google συνέστησε σε κάποιον χρήστη να προσθέσει μη τοξική κόλλα στην πίτσα του για να κολλήσει το τυρί; Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα «slop». 

«Slop» είναι και τα φθηνά ψηφιακά βιβλία που μοιάζουν με τα αυθεντικά, αλλά δεν είναι ίδια. 

Όπως και κάποια posts στο Facebook feed που μοιάζουν να έρχονται από το πουθενά. 

Ο όρος «slop» άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως στα φόρουμ του ίντερνετ τον περασμένο μήνα, όταν η Google ενσωμάτωσε το μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης της Gemini στα αποτελέσματα των αναζητήσεών της στις ΗΠΑ. Έτσι, αντί να «σερβίρει» στους χρήστες links για να βρουν τις πληροφορίες που ζητούν, η Google επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημά τους απευθείας με το AI Overview. Πρόκειται για ένα κομμάτι κειμένου που εμφανίζεται στην κορυφή της σελίδας αποτελεσμάτων, μέσω του οποίου το Gemini προσπαθεί να «μαντέψει» τι ακριβώς ψάχνει ο χρήστης. 

Η Google έκανε την αλλαγή αυτή σαν απάντηση της αντίστοιχη κίνηση της Microsoft, η οποία ενσωμάτωσε την τεχνητή νοημοσύνη στα δικά της αποτελέσματα αναζήτησης στο Bing. Όμως, η αλλαγή προκάλεσε διάφορα προβλήματα, με αποτέλεσμα η Google να πάρει πίσω κάποιες από τις λειτουργίες της, μέχρι να μπορέσει να τα αντιμετωπίσει. 

Το βέβαιο είναι ότι οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης κάνουν την τεχνητή νοημοσύνη βασική προτεραιότητά τους, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες πληροφοριών που έχουν παραχθεί από μηχανές και δεν έχουν περάσει από ανθρώπινα ματιά, να γίνονται πλέον σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας στο διαδίκτυο, σημειώνουν οι New York Times. 

Όπως εξηγεί ο Kristian Hammond, διευθυντής του Center for Advancing Safety of Machine Intelligence στο Northwestern University το πρόβλημα είναι ότι οι πληροφορίες του AI Overview παρουσιάζονται στον χρήστη σαν μια οριστική απάντηση και όχι σαν ένα σημείο από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει την έρευνά του για το θέμα που τον απασχολεί. 

«Όταν κάνεις μια αναζήτηση, παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι προκειμένου να σκεφτείς και αυτό ουσιαστικά ενθαρρύνει τη σκέψη. Αυτό που αλλάζει με την ενσωμάτωση των γλωσσικών μοντέλων είναι ότι δεν σε ενθαρρύνουν να σκεφτείς. Σε ενθαρρύνουν να αποδεχθείς. Και πιστεύω ότι αυτό είναι επικίνδυνο», λέει στους New York Times. 

Πηγή: New York Times