| Ειδήσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | "Μας ακούνε" | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 

Τετάρτη, 00:01 - 07/06/2023

 

Περίληψη:  

Το Ιράκ ίσως να φαίνεται ήρεμο, αλλά τα φαινόμενα απατούν. Η χώρα εισέρχεται σε μια μοναδικά επικίνδυνη περίοδο: οι σύμμαχοι του Ιράν έχουν αποκτήσει πρωτοφανή έλεγχο του κοινοβουλίου, της δικαιοσύνης, και της εκτελεστικής εξουσίας του Ιράκ, και χειραγωγούν ταχύτατα το πολιτικό σύστημα προς όφελός τους και λεηλατούν το κράτος από τους πόρους του.

 

 

---------------

Επιφανειακά, το Ιράκ φαίνεται να έχει επιτύχει κάποιο μέτρο σταθερότητας. Η χώρα έχει επιτέλους μια λειτουργική κυβέρνηση μετά από ένα πολυετές πολιτικό κενό. Η τρομοκρατική βία έχει μειωθεί στο χαμηλότερο ποσοστό από την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Ακόμη και οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές της χώρας -που αποτελούσαν επί μακρόν πηγή έντασης με την Ουάσιγκτον- έχουν μειώσει σημαντικά τις επιθέσεις τους σε αμερικανικές διπλωματικές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Σε ομιλία του στις 4 Μαΐου στο Washington Institute for Near East, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν, απέδωσε τη μείωση των επιθέσεων κατά αμερικανικών συμφερόντων σε μια στρατηγική των ΗΠΑ που βασίζεται στους «δύο πυλώνες, της αποτροπής και της διπλωματίας».

Ο Qais al-Khazali, ηγέτης της Asaib Ahl al-Haq, μιλώντας στην Βαγδάτη, τον Ιανουάριο του 2022. Ahmed Saad / Reuters
 

---------------------------------------------------------

Όπως δείχνει η ομιλία του Σάλιβαν, η ομάδα εθνικής ασφάλειας του προέδρου, Τζο Μπάιντεν, βλέπει μια ήρεμη Μέση Ανατολή ως αυτοσκοπό -συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ. Αν και ο Σάλιβαν έσπευσε να προσθέσει ότι «δεν βγάζει την σημαία της νίκης στο Ιράκ» και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να έχουν «μια ευρεία ατζέντα» για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Βαγδάτης από την Τεχεράνη, το πραγματικό μέτρο της επιτυχίας του ήταν σαφώς η αποκλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των υποστηριζόμενων από το Ιράν πολιτοφυλακών που κυριαρχούν στην ιρακινή κυβέρνηση. Ο Λευκός Οίκος πιστεύει ότι η περιφερειακή αποκλιμάκωση είναι απαραίτητη για να μπορέσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να επικεντρωθούν στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα. Αλλά στο Ιράκ, αυτή η προσέγγιση υπόσχεται να έχει μακροπρόθεσμο κόστος: η επιθυμία των ΗΠΑ για ηρεμία γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους συμμάχους της Τεχεράνης για την αποσταθεροποίηση της [αμερικανικής] πολιτικής.

Το Ιράκ ίσως να φαίνεται ήρεμο, αλλά τα φαινόμενα απατούν. Η χώρα εισέρχεται σε μια μοναδικά επικίνδυνη περίοδο: οι σύμμαχοι του Ιράν έχουν αποκτήσει πρωτοφανή έλεγχο του κοινοβουλίου, της δικαιοσύνης, και της εκτελεστικής εξουσίας του Ιράκ, και χειραγωγούν ταχύτατα το πολιτικό σύστημα προς όφελός τους και λεηλατούν το κράτος από τους πόρους του. Η εφησυχαστική στάση της Ουάσινγκτον απέναντι σε αυτά τα γεγονότα το μόνο που κάνει είναι να την προετοιμάζει για [μια] δαπανηρή εμπλοκή αργότερα. Το Ιράκ είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο και μια χώρα της οποίας η κατάρρευση θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή μέσω της εξάπλωσης των προσφύγων και της τρομοκρατίας. Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων δεν αποτέλεσε ποτέ δικαιολογία για την αποσιώπηση των απειλών που αντιμετωπίζει η χώρα -και δεν θα πρέπει να αποτελέσει τώρα.

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΩΝ

Το Ιράκ έχει περάσει πολλές σκοτεινές στιγμές από το 2003, αλλά καμία δεν στερήθηκε ελπίδας όσο σήμερα. Ναι, το Ιράκ έχει μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Mohammed Shia al-Sudani, και το Πλαίσιο Συντονισμού (Coordination Framework), ένα πολιτικό μπλοκ στενά συνδεδεμένο με το Ιράν. Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ο πραγματικός νικητής των εκλογών του Οκτωβρίου 2021, το λαϊκιστικό κίνημα του Σιίτη κληρικού Muqtada al-Sadr, εγκατέλειψε το κοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2022. Οι Σαντριστές προχώρησαν σε αυτό το βήμα αφού το δικαστικό σώμα, το οποίο ελέγχεται από τους ηγέτες των υποστηριζόμενων από το Ιράν πολιτοφυλακών, άλλαξε τους κανόνες σχηματισμού κυβέρνησης προς όφελος των συμμάχων της Τεχεράνης. Ως αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα των εκλογών κατέστη άσχετο και οι ηττημένοι ανταμείφθηκαν με νίκη -ακόμη και αφού εξεγέρθηκαν για να ανατρέψουν τα αποτελέσματα και ανατίναξαν επανδρωμένα αεροσκάφη στο σπίτι του πρωθυπουργού.

Η επακόλουθη μονοπώληση όλων των κλάδων της ιρακινής κυβέρνησης από το Πλαίσιο Συντονισμού είναι πρωτοφανής στην ιστορία της χώρας μετά το 2003. Κυβερνά με ένα επίπεδο ανεξέλεγκτης εξουσίας που το Ιράκ έχει να δει από τις ημέρες του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Sudani είναι μια μαριονέτα: ενώ ο πρωθυπουργός είναι ένας έμπειρος διαχειριστής του δημόσιου τομέα και σκληρά εργαζόμενος, ηγείται του Ιράκ μόνο κατ' όνομα και υποτιμάται ανοιχτά από τους συμμάχους της Τεχεράνης στην Βαγδάτη. Οι πραγματικές δυνάμεις είναι τρεις πολέμαρχοι, ο καθένας στενά συνδεδεμένος με το Ιράν, στην κορυφή του Πλαισίου Συντονισμού: ο Qais al-Khazali, επικεφαλής της πολιτοφυλακής Asaib Ahl al-Haq που εκπαιδεύτηκε από το Ιράν, ο πρώην πρωθυπουργός Nouri al-Maliki, και ο ηγέτης της οργάνωσης Badr που ιδρύθηκε από το Ιράν, ο Hadi al-Amiri.

Για πολλά χρόνια, αυτοί οι τρεις πολιτικοί συγκρατούνταν εν μέρει από ένα συνονθύλευμα αντιπάλων. Κατά την διάρκεια της αμερικανικής κατοχής από το 2003 έως το 2011 και ξανά κατά την διάρκεια του πολέμου κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) από το 2014 έως το 2019, η Ουάσινγκτον εργάστηκε επιμελώς για να εμποδίσει τις πολιτοφυλακές να αποκτήσουν τον έλεγχο πάρα πολλών μοχλών της κρατικής εξουσίας. Οι Ιρακινοί διαδηλωτές λειτούργησαν επίσης ως έλεγχος της εξουσίας των ομάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν -οι μαζικές διαδηλώσεις τους το 2019 έριξαν τον ελεγχόμενο από πολιτοφυλακές πρωθυπουργό Adel Abdul-Mahdi. Και κατά την διάρκεια των πιο πρόσφατων εκλογών στο Ιράκ, ο Sadr προσπάθησε να συσπειρώσει μια διαθρησκευτική και πολυεθνική πλειοψηφία για να σχηματίσει ένα υπουργικό συμβούλιο που απέκλειε το Πλαίσιο Συντονισμού.

Σήμερα, όλες αυτές οι πηγές αντίστασης έχουν εξαλειφθεί. Το εκλογικό κόλπο του Sadr απέτυχε λόγω της παρέμβασης της δικαιοσύνης, και το κίνημά του είναι τώρα εκτός εξουσίας και [εκείνος] γλείφει τις πληγές του. Οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές δεν έχουν επίσης τίποτα να φοβηθούν από τους πτοημένους και απελπισμένους νεαρούς διαδηλωτές. Εν τω μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποσπαστεί από την γεωπολιτική τους διαμάχη με την Κίνα και έχουν μειώσει τους στόχους τους στην απλή αποκλιμάκωση των εντάσεων σε όλη τη Μέση Ανατολή -ανεξάρτητα από το μακροπρόθεσμο κόστος για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή.

ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Οι επιπτώσεις της ανάληψης της ιρακινής κυβέρνησης από το Πλαίσιο Συντονισμού είναι ήδη σαφείς. Το μπλοκ έχει πλέον το ελεύθερο να εδραιώσει τον σαρωτικό έλεγχο επί της χώρας, να λεηλατήσει τους κρατικούς πόρους του Ιράκ, και να καταστείλει τις αντίθετες φωνές. Και η άνοδός του δεν δείχνει σημάδια εξασθένισης: το Πλαίσιο Συντονισμού κυριαρχεί πλέον στο υπουργικό συμβούλιο της χώρας και ελέγχει το κοινοβούλιο μέχρι τις επόμενες προγραμματισμένες εκλογές, τον Οκτώβριο του 2025.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η ομάδα κατευθύνει τις ενέργειες της δικαστικής εξουσίας σε βαθμό που δεν έχει παρατηρηθεί από την πτώση του Σαντάμ. Ο αρχαιότερος δικαστής του Ιράκ, ο Faiq Zaydan, είναι στενός σύμμαχος των πολέμαρχων που βρίσκονται στην κορυφή του Πλαισίου Συντονισμού. Υπό την ηγεσία του, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ιράκ έχει παρέμβει αποφασιστικά στην πολιτική της χώρας για να διαιωνίσει την εξουσία των πολιτοφυλακών. Ακριβώς την στιγμή που το Πλαίσιο Συντονισμού χρειαζόταν να εμποδίσει την εκλογική νίκη του Sadr το 2021, το δικαστήριο άλλαξε τους κανόνες σχηματισμού κυβέρνησης -αποφασίζοντας ότι ο Sadr χρειαζόταν υπερπλειοψηφία δύο τρίτων στο κοινοβούλιο, αντί για απλή πλειοψηφία, για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Το Πλαίσιο Συντονισμού χρησιμοποιεί επίσης την ανεξέλεγκτη εξουσία του για να ενσωματωθεί σε άλλους κρατικούς θεσμούς του Ιράκ. Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών του Ιράκ, το αεροδρόμιο της Βαγδάτης, τα όργανα καταπολέμησης της διαφθοράς, και τα τελωνεία έχουν τεθεί υπό τον έλεγχο της ομάδας από τον Οκτώβριο του 2022. Ιρακινοί κρατικοί θεσμοί όπως αυτοί είχαν ήδη κλονιστεί, και αυτές οι ενέργειες απειλούν να τους διαβρώσουν περαιτέρω.

Οι ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν χρησιμοποιούν την αυξανόμενη επιρροή τους σε αυτά τα θεσμικά όργανα για να κλιμακώσουν τις προσπάθειες να φιμώσουν τους εγχώριους αντιπάλους τους. Για παράδειγμα, αφού απέκτησαν τον έλεγχο της ρυθμιστικής Αρχής του Ιράκ για τα μέσα ενημέρωσης, της Επιτροπής Επικοινωνιών και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τον Ιανουάριο, ανέπτυξαν σχέδια για την εισαγωγή δρακόντειων κανονισμών για το ψηφιακό περιεχόμενο που υπόσχονται να καταπνίξουν την ελευθερία έκφρασης των Ιρακινών. Οι κανονισμοί, οι οποίοι θα απαιτούν από τους φορείς επιρροής (influencers) των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να μετακομίσουν σε ιρακινούς κυβερνητικούς [διαδικτυακούς] τομείς (domains) και περιλαμβάνουν ασαφείς ορισμούς του ακατάλληλου περιεχομένου που θα χρησιμεύσουν για να δικαιολογήσουν την λογοκρισία, έχουν προκαλέσει επικρίσεις από διεθνείς οργανισμούς για παραβίαση του ιρακινού συντάγματος.

Τέλος, το Πλαίσιο Συντονισμού λεηλατεί τους κρατικούς πόρους του Ιράκ για το δικό του πολιτικό όφελος. Οι ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν έχουν ιδρύσει μια κρατική εταιρεία [1] που ενοποιεί ενεργά τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία, χρησιμοποιώντας σχεδόν την ίδια προσέγγιση με το Σώμα Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (Islamic Revolutionary Guard Corps -IRGC) του Ιράν. Επιπλέον, αυτές οι ομάδες έχουν επιβλέψει τη μαζική επέκταση του προϋπολογισμού του Ιράκ σε μια προσπάθεια να εξαγοράσουν την υποστήριξη του πληθυσμού καθώς εδραιώνουν την εξουσία.

ΛΕΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Οι πολιτικοί των πολιτοφυλακών του Συντονιστικού Πλαισίου επιδιώκουν εδώ και καιρό να ελέγξουν μια εταιρεία που μπορεί να συγκεντρώσει κρατική γη και άλλα δημόσια περιουσιακά στοιχεία. Πρότυπό τους για την προσπάθειά τους αυτή είναι ο όμιλος Khatam al-Anbiya του IRGC, ο οποίος έχει αποκτήσει τεράστια οικονομική και πολιτική επιρροή στο Ιράν, καθώς του έχουν ανατεθεί περισσότερα από 1.200 κατασκευαστικά συμβόλαια, αξίας άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από την ίδρυσή του, το 1990. Ο Khatam al-Anbiya έχει υποστεί κυρώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα Ηνωμένα Έθνη, και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως εμπορική προέκταση του IRGC.

Κάθε φορά που ερχόταν η ώρα να επιλεγεί νέος πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια, οι πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν ρωτούσαν κάθε έναν από τους υποψήφιους που είχαν επιλεγεί αν θα υποστήριζαν την δημιουργία μιας εταιρείας με αυτές τις κατευθύνσεις. Το 2018, ο πρωθυπουργός, Adel Abdel-Mahdi, είπε ναι και έλαβε την υποστήριξη της πολιτοφυλακής για τον διορισμό του ως πρωθυπουργού, αλλά η κυβέρνηση των ΗΠΑ εμπόδισε την δημιουργία της εταιρείας. Όταν ο πρωθυπουργός, Mustafa al-Kadhimi, ανέλαβε ως αντικαταστάτης του στα μέσα της πρωθυπουργικής θητείας το 2020, είχε την πολιτική υποστήριξη για να αρνηθεί να επιτρέψει την σύσταση της εταιρείας -και στην συνέχεια αρνήθηκε και πάλι το 2022, όταν οι σύμμαχοι της Τεχεράνης την πρότειναν ως τίμημα για να λάβει μια τετραετή δεύτερη θητεία. Οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές έκαναν τελικά το δικό τους με τον αντικαταστάτη του Kadhimi, τον πρωθυπουργό Mohammed Shia al-Sudani, ο οποίος ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 2022 την σύσταση της «Γενικής Εταιρείας Muhandis για Κατασκευές, Μηχανική, και Μηχανολογικές, Γεωργικές, και Βιομηχανικές συμβάσεις». Η εταιρεία πήρε το όνομά της από τον χαρακτηρισμένο από τις ΗΠΑ ως τρομοκράτη Abu Mahdi al-Muhandis, ο οποίος σκοτώθηκε από αμερικανική αεροπορική επιδρομή τον Ιανουάριο του 2020. Αυτήν την φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έκαναν τίποτα.

Καμία οργάνωση όπως η Γενική Εταιρεία Muhandis δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν στο Ιράκ. Όπως φαίνεται στο καταστατικό της, η εταιρεία ανήκει επίσημα στις Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης (PMF), τον εφεδρικό στρατό του Ιράκ που προέκυψε κατά την διάρκεια του αγώνα κατά του ISIS και ηγείται του Πλαισίου Συντονισμού και άλλων τρομοκρατών οι οποίοι υποστηρίζονται από το Ιράν. Η αρμοδιότητά της είναι ουσιαστικά απεριόριστη: μπορεί να εργαστεί σε οποιονδήποτε τομέα, όπως υποδηλώνει το πλήρες όνομά της, και είναι ουσιαστικά ένα κενό δοχείο μέσω του οποίου οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές μπορούν να εδραιώσουν τον έλεγχό τους στην ιρακινή οικονομία. Μοναδικά για μια ιρακινή κρατική εταιρεία, η νέα εταιρεία μπορεί να λάβει δωρεάν γη, κρατικό κεφάλαιο, και κρατικές επιχειρήσεις, και μπορεί να αναλάβει κατασκευές και κατεδαφίσεις χωρίς την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου ή του κοινοβουλίου.

Τον Δεκέμβριο του 2022, αμέσως μετά την δημιουργία της, η Γενική Εταιρεία Muhandis έλαβε 1,2 εκατομμύρια στρέμματα κυβερνητικής γης κατά μήκος των συνόρων Ιράκ-Σαουδικής Αραβίας χωρίς κόστος. Η απόκτηση ανακοινώθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά δεν πέρασε από καμία από τις συνήθεις γραφειοκρατικές διαδικασίες ή την γραφειοκρατία που συνήθως συνοδεύουν τέτοια έργα. Το έργο υποτίθεται ότι προορίζεται για δενδροφύτευση και γεωργία -αλλά για να δώσουμε μια αίσθηση της κλίμακας, η έκταση που καλύπτει είναι η μισή έκταση του Λιβάνου και πάνω από 50 φορές μεγαλύτερη από το μεγαλύτερο προγραμματισμένο γεωργικό έργο στην ιστορία του Ιράκ. Η έκταση βρίσκεται επίσης σε στρατηγική θέση σε μια περιοχή όπου ιρακινοί πολιτοφύλακες έχουν εκτοξεύσει μη επανδρωμένα αεροσκάφη προς την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε πολλές περιπτώσεις από το 2019. Και σε αυτό που μπορεί να είναι το πρώτο παράδειγμα οικειοποίησης αστικής γης στο Ιράκ, μια δύναμη της PMF απαλλοτρίωσε επίσης παράνομα ένα μεγάλο κομμάτι προνομιακής ακίνητης περιουσίας στην δυτική Βαγδάτη για λογαριασμό της Γενικής Εταιρείας Muhandis στις 24 Απριλίου, αρπάζοντας απλώς ένα κομμάτι του ιστορικού κέντρου της Βαγδάτης στο μέγεθος 20 οικοδομικών τετραγώνων της Νέας Υόρκης, ολόκληρου του χώρου του παλατιού του Μπάκιγχαμ, ή του Καπιτωλίου των ΗΠΑ.

Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη της Γενικής Εταιρείας Muhandis θα αποτελούσε σοβαρό πλήγμα για το Ιράκ. Θα ματαίωνε επίσης τις ελπίδες των ΗΠΑ για το οικονομικό μέλλον της χώρας. Στις 31 Μαΐου, η ανώτερη αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη Μέση Ανατολή, πρέσβειρα Barbara Leaf, δήλωσε στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας ότι «η οικονομική ζωτικότητα για πρώτη φορά είναι πραγματικά εμφανής» στο σημερινό Ιράκ. Αυτή η δυναμική θα στραγγαλιστεί εν τη γενέσει της, αν ισχυρές πολιτοφυλακές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη νέα οικονομική τους δύναμη για να καταλάβουν κάθε πολλά υποσχόμενη βιομηχανία, να επιβληθούν σε κυβερνητικές συμβάσεις, και να εκφοβίσουν τους ξένους επενδυτές.

ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΑΛΟΓΙΣΤΑ

Οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές χρησιμοποιούν επίσης τα κρατικά έσοδα για να εδραιώσουν την εξουσία τους. Το πρώτο σχέδιο προϋπολογισμού της κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Συντονιστικού Πλαισίου είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία του Ιράκ: προτείνει δαπάνες ύψους 152 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μια αύξηση περίπου 50% από τον τελευταίο εγκεκριμένο ιρακινό προϋπολογισμό του 2021. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να διατηρήσει αυτό το επίπεδο δαπανών για τρία συνεχή έτη -δηλαδή μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2025.

Αυτό το αλόγιστο επίπεδο δαπανών αγνοεί τις προειδοποιήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), και της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι οποίες κάλεσαν το Ιράκ να μειώσει τον διογκωμένο δημόσιο τομέα του. Το Πλαίσιο Συντονισμού προσπαθεί να εξαγοράσει την καλή θέληση των πολιτικών παρατάξεων του Ιράκ και του πληθυσμού του μέσω μη βιώσιμων δαπανών, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας τουλάχιστον 701.000 νέων κυβερνητικών θέσεων εργασίας -μια αύξηση κατά 17% των κυβερνητικών υπαλλήλων σε ένα μόνο έτος. Για παράδειγμα, η PMF πρόκειται να αυξηθεί από 122.000 σε 238.000 αμειβόμενα μέλη, μια αύξηση 95% στον αριθμό των χρηματοδοτούμενων από το κράτος πολιτοφυλάκων σε μια χώρα που βιώνει τα χαμηλότερα επίπεδα βίας εδώ και δύο δεκαετίες.

Με την υπερφόρτωση του κράτους με μισθολογικές υποχρεώσεις, το Πλαίσιο Συντονισμού θέτει τις βάσεις για μελλοντική αστάθεια. Ακόμη και με τις σημερινές τιμές του πετρελαίου, οι οποίες είναι περίπου 75 δολάρια ανά βαρέλι, αυτό το επίπεδο δαπανών θα εξανεμίσει το μεγαλύτερο μέρος των αποθεματικών του Ιράκ ύψους 115 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μισή δεκαετία. Αν οι τιμές του πετρελαίου πέσουν, η Βαγδάτη θα χρεοκοπήσει ακόμη πιο γρήγορα. Όταν η Βαγδάτη βρέθηκε για τελευταία φορά σε δεινή οικονομική κατάσταση το 2014, ο κόσμος έσπευσε να συνδράμει το Ιράκ επειδή η χώρα ήταν ζωτικής σημασίας για τη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αλλά η ιρακινή κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογίζει σε τέτοια γενναιοδωρία στο μέλλον. Στις 31 Μαΐου, το ΔΝΤ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου προβλέποντας ότι το Ιράκ θα αντιμετωπίσει «κρίσιμους κινδύνους μακροοικονομικής σταθερότητας» τα επόμενα χρόνια. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει αθέτηση πληρωμών προς τους πολίτες και τους επενδυτές, πληθωρισμό και διαμαρτυρίες, αστάθεια και εκροές προσφύγων προς την Ευρώπη.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η φαινομενική ηρεμία στο Ιράκ θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί η ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ουάσινγκτον πιστεύει ότι βρίσκεται στον δρόμο προς την σταθερότητα στο Ιράκ: μετά τις εκλογές του 2010 που είδαν τον Μαλίκι να επαναδιορίζεται για μια καταστροφική δεύτερη θητεία, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να νίψουν τας χείρας τους από την χώρα. Τότε, όπως και τώρα, τα υποστηριζόμενα από το Ιράν κόμματα κατάφεραν να νοθεύσουν την διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης υπέρ τους, και στην συνέχεια αποδυνάμωσαν την εξουσία της Βαγδάτης μέσω της διαφθοράς, της επιρροής των πολιτοφυλακών, και του νεποτισμού στην πολιτική. Μετά την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού τον Δεκέμβριο του 2011, το Ιράκ φαινόταν ήσυχο -αλλά τα πολιτικά και κοινωνικά του θεμέλια σάπιζαν εκ των έσω. Δυόμισι χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες τραβήχτηκαν ξανά στο Ιράκ για να πολεμήσουν έναν αιματηρό πόλεμο αφού το ISIS κατέλαβε το ένα τρίτο της χώρας. Η Ουάσινγκτον δεν έχει την πολυτέλεια να επιτρέψει στην ιστορία να επαναληφθεί.

Η προσωρινή μείωση της συχνότητας των ελαφρώς ενοχλητικών επιθέσεων κατά των βαριά θωρακισμένων διπλωματικών εγκαταστάσεων των ΗΠΑ δεν θα πρέπει να είναι το κύριο μέτρο επιτυχίας της Ουάσινγκτον στο Ιράκ. Οι βαριά οχυρωμένες διπλωματικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ κατασκευάστηκαν με τεράστιο κόστος ακριβώς για να επιτρέψουν στους Αμερικανούς διπλωμάτες να υπερασπιστούν τα συμφέροντα και τις αξίες των ΗΠΑ ανεξάρτητα από την παρενόχληση του εχθρού.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζεται να στείλουν στρατεύματα ή δισεκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσουν στην αναστροφή των επικίνδυνων τάσεων στο Ιράκ. Οι οικονομικές και πληροφοριακές δυνατότητες των ΗΠΑ μπορούν ακόμη να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις ενέργειες των Ιρακινών αξιωματούχων -πολλοί από τους οποίους έχουν υψηλότερες πολιτικές φιλοδοξίες και συμφέροντα στο διεθνές εμπόριο και τις τράπεζες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με αμερικανικές διπλωματικές πηγές, ο Faiq Zaydan στεναχωρήθηκε βαθιά όταν τρία μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου έστειλαν επιστολή στον Μπάιντεν τον Φεβρουάριο, στην οποία ο Zaydan ονομαζόταν ως πιθανός στόχος κυρώσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να χρησιμοποιήσουν μόχλευση όπως αυτή -ιδιωτικά στην αρχή- για να σηματοδοτήσουν την ανησυχία τους για την κατάσταση του δικαστικού συστήματος του Ιράκ και της βασικής ηγεσίας του.

Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος το Ιράκ να μετατραπεί σε ένα είδος δικαστικής δικτατορίας, όπου οι κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν, αλλά το δικαστικό σώμα αποτελεί μόνιμο όπλο διαχειριζόμενο από υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι διαθέτουν απαράμιλλες πληροφορίες σχετικά με τις επικοινωνίες και τα οικονομικά συμφέροντα των διεφθαρμένων αξιωματούχων στο Ιράκ και θα πρέπει να χρησιμοποιούν συχνότερα αυτές τις πληροφορίες για να απευθύνουν αιχμηρές ιδιωτικές προειδοποιήσεις στους αξιωματούχους στην Βαγδάτη ώστε να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να τηρήσουν την υπόσχεσή τους να υποστηρίξουν τις αμερικανικές αξίες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράκ. Στην ομιλία του τον Μάιο, ο Σάλιβαν τόνισε ότι η υποστήριξη των αμερικανικών αξιών είναι ένας από τους πέντε πυλώνες της πολιτικής της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη Μέση Ανατολή. Στο Ιράκ σήμερα, αυτό σημαίνει αντίδραση στους δρακόντειους περιορισμούς της Βαγδάτης στην χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στην ερευνητική δημοσιογραφία, και στην πολιτική σάτιρα -όλα χαρακτηριστικά μιας δικτατορίας εν τη γενέσει της.

Η Ουάσινγκτον πρέπει να στηρίξει την ερευνητική δημοσιογραφία και να συμβάλει στην προστασία αυτών των προσπαθειών με τις καλές υπηρεσίες της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τις ικανότητές τους στον τομέα των οικονομικών πληροφοριών για να βρουν χρήματα που κρύβονται στο εξωτερικό από διεφθαρμένους αξιωματούχους και να τα επιστρέψουν στο Ιράκ. Για παράδειγμα, μπορούν επίσης να βοηθήσουν τις ιρακινές Αρχές να συλλάβουν τους πραγματικούς ενόχους πίσω από την «ληστεία του αιώνα» ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κατά την οποία αξιωματούχοι που συνδέονται με το Πλαίσιο Συντονισμού άδειασαν έναν φορολογικό λογαριασμό της ιρακινής κυβέρνησης κλέβοντας ένα μπλοκ επιταγών και γράφοντας οι ίδιοι εκατοντάδες επιταγές. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν πραγματικά ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο, και οικονομικά λειτουργικό ιρακινό κράτος, θα πρέπει να ηγηθούν και να υποστηρίξουν τις έρευνες για τον εντοπισμό των κλεμμένων χρημάτων και την ανάκτησή τους για το Ιράκ -και όχι απλώς να μαθαίνουν για υποθέσεις όπως αυτές όταν βγαίνουν στις ειδήσεις.

Πιο επειγόντως, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εργαστούν για την απομόνωση της Γενικής Εταιρείας Muhandis από την ιρακινή οικονομία πριν μολύνει το επενδυτικό τοπίο της χώρας. Η εταιρεία αντιπροσωπεύει μια απόπειρα απογύμνωσης των περιουσιακών στοιχείων ενός σημαντικού βιομηχανικού έθνους προς οικονομικό όφελος των χαρακτηρισμένων από τις ΗΠΑ ως τρομοκρατών και καταπατητών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι είναι οι κύριοι δικαιούχοι της εταιρείας. Προς τιμήν της αμερικανικής κυβέρνησης, η Γενική Εταιρεία Muhandis αποτελεί ήδη αντικείμενο σημαντικού ελέγχου από το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και το Γραφείο του Συντονιστή των ΗΠΑ για την Παγκόσμια Καταπολέμηση της Διαφθοράς, αλλά αυτό πρέπει να μεταφραστεί σε ορισμούς κυρώσεων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να τοποθετηθούν στην σωστή πλευρά της ιστορίας στο Ιράκ αν συνεχίσουν να αντιδρούν δυναμικά στις χειρότερες υπερβολές των πολιτοφυλακών που βρίσκονται πίσω από τη σημερινή κυβέρνηση. Ακόμη και εν μέσω του ανταγωνισμού της με την Κίνα και του πολέμου στην Ουκρανία, η Ουάσινγκτον μπορεί ακόμη να χρησιμοποιήσει την φωνή της και τις απαράμιλλες οικονομικές και πληροφοριακές δυνατότητές της για να αποδυναμώσει τις αντιδημοκρατικές δυνάμεις και να δώσει στη νεολαία του Ιράκ, στους μεταρρυθμιστές, και στους ερευνητές κατά της διαφθοράς την ευκαιρία να υπερασπιστούν την εύθραυστη δημοκρατία που υπάρχει ακόμη -με το ζόρι- στο Ιράκ.

Ο MICHAEL KNIGHTS είναι συνιδρυτής του Militia Spotlight, ενός ερευνητικού ιστολογίου του Washington Institute for Near East Policy.

Foreign Affairs

https://foreignaffairs.gr/articles/74184/michael-knights/to-irak-dialyetai-isyxos?page=show

https://www.foreignaffairs.com/iran/iraq-quietly-falling-apart

 

Greek Finance Forum Team

 

 

Σχόλια Αναγνωστών

 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 
   

   

Αποποίηση Ευθύνης.... 

© 2016-2023 Greek Finance Forum