|
Προφανώς η αρνητική
αντίδραση των αγορών
διεθνώς σε περίπτωση
στάσης πληρωμών θα είναι
άμεση όσο και… βίαιη
πυροδοτώντας ένα μαζικό
sell off που θα γραφτεί
με «μαύρα γράμματα» στην
ιστορία. Αντιστοίχως, η
επιβράδυνση της
αμερικανικής οικονομίας
ακόμη και σε επίπεδα
ύφεσης θεωρείται βέβαιη,
πυροδοτώντας παράλληλα
ένα αρνητικό ντόμινο για
την παγκόσμια οικονομία
ευρύτερα. Όμως, δύο
χώρες ειδικά εκτιμάται
πως θα υποστούν πολύ
μεγάλη, όσο και άμεση
ζημιά,
συμβάλλοντας έτσι στην
καθοδική τροχιά που θα
πάρει η παγκόσμια
οικονομία συνολικά.
Μιλάμε για την Κίνα και
την Ιαπωνία,
που είναι οι δύο
μεγαλύτεροι διεθνείς
κάτοχοι αμερικανικού
χρέους, ελέγχοντας από
κοινού περίπου 2 τρισ.
δολάρια από τα συνολικά
7,6 τρισ. δολάρια αμερικανικών
ομολόγων που
βρίσκονται σε «ξένα»
χέρια.
Με την κυριότερη
οικονομική δύναμη του
πλανήτη να έχει μπει σε
περιπέτειες και
αντιστοίχως τη δεύτερη
και τρίτη ισχυρότερη
οικονομία να βρίσκονται
αντιμέτωπες με πολύ
μεγάλες ζημιές ο
κίνδυνος για το
παγκόσμιο σύστημα είναι
εύλογος!
Βεβαίως, η σταθερή
επιδείνωση των
σινοαμερικανικών
σχέσεων, τα τελευταία
χρόνια, οδήγησε το
Πεκίνο σε μια στρατηγική
στροφή μειώνοντας
αισθητά την τοποθέτηση
του σε αμερικανικά
ομόλογα.
Εκτιμάται πως η κινεζική
τοποθέτηση σε
αμερικανικό χρέος
ξεκίνησε να αυξάνεται
περίπου το 2000, όταν οι
ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο
φως για την ένταξη της
Κίνας στον ΠΟΕ
συμβάλλοντας έτσι
καθοριστικά στην
επιτάχυνση της
εξαγωγικής της μηχανής
και έφτασε στο
ανώτατο σημείο της το
2013, στα 1,3 τρισ.
δολάρια.
Για μια δεκαετία και
πλέον η Κίνα ήταν
μακράν ο
μεγαλύτερος πιστωτής των
ΗΠΑ, όμως η
επιθετική προσέγγιση που
υιοθέτησε ο Ντόναλντ
Τραμπ έναντι της Κίνας
ξεκινώντας έναν εμπορικό
πόλεμο, το 2019, από τον
οποίο οι διμερείς
σχέσεις δεν έχουν
καταφέρει να αναρρώσει
πλήρως μέχρι και σήμερα,
με νέα εμπόδια και
αγκάθια να μπαίνουν
συνεχώς στο… δρόμο,
οδήγησε το Πεκίνο στην
στρατηγική επιλογή να
περιορίσει τις
τοποθετήσεις του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι
η Ιαπωνία ξεπέρασε για
πρώτη φορά την Κίνα ως
ο νούμερο ένα κάτοχος
αμερικανικού χρέους.
Υπολογίζεται ότι οι
Ιάπωνες κατέχουν ομόλογα ύψους
1,1 τρισ. δολαρίων με
την Κίνα να ακολουθεί
με 870
δισ. δολάρια.
Σε κάθε περίπτωση
αμφότεροι ελέγχουν από
κοινού περίπου το 25%
των αμερικανικών
ομολόγων που βρίσκονται
υπό τον έλεγχο ξένων
κρατών, βάζοντας τες σε
εξαιρετικά ευάλωτη θέση,
αν το εφιαλτικό σενάριο
μιας στάσης πληρωμών
γίνει πραγματικότητα.
Η απομείωση της αξίας
των αμερικανικών
ομολόγων θα οδηγήσει σε
μια κάθετη
πτώση της αξίας των
αποθεμάτων τους σε
ξένο συνάλλαγμα. Αυτό
αντιστοίχως θα σημαίνει
περιορισμό της
δυνατότητας τους να
καλύψουν τις υποχρεώσεις
τους για εισαγωγές και
υπηρεσίες σε ξένο
νόμισμα, κυρίως δολάριο.
Παράλληλα, δεδομένου ότι
αμφότερες και κυρίως η
Κίνα στηρίζουν
την οικονομική ευημερία
τους στις εξαγωγές, είναι
εύλογο ότι η επιβράδυνση
της αμερικανικής
οικονομίας και ευρύτερα
της παγκόσμιας
οικονομίας που θα
οδηγήσει σε πτώση της
κατανάλωσης και των
δαπανών, θα επιφέρει ένα
ακόμη πλήγμα. Ειδικά δε,
σε ένα διάστημα που η
κινεζική οικονομία είναι
ευάλωτη και έχει μόλις
καταφέρει να επανέλθει
σε τροχιά ανάκαμψης.
Μετά το αναιμικό 2022, η
άρση των σκληρών
περιοριστικών μέτρων
κατά του κορωνοϊού επανέφερε
σε λειτουργία την
παραγωγική μηχανή της
χώρας και τους ρυθμούς
ανάπτυξης σε ανοδική
τροχιά. Αν και σίγουρα
πολύ μακριά από τους
υψηλούς ρυθμούς
ανάπτυξης των ετών προ
της πανδημίας.
Για το πρώτο τρίμηνο, η
ανάπτυξη ανέκαμψε στο
4,5%, όμως οι
προβλέψεις για το σύνολο
της χρονιάς δεν είναι
τόσο υψηλές. Η UBS κάνει
λόγο για 5,7% το 2023, η Goldman
Sachs προβλέπει
6%, ενώ πρόσφατα κάποιοι
οίκοι προχώρησαν σε επί
τα χείρω αναθεώρηση των
εκτιμήσεων τους.
Ενδεικτικά η Nomura στο
5,5% και η Barclays στο
5,3%.
Αντιστοίχως η ιαπωνική
οικονομία έχει μόλις
αρχίσει να παρουσιάζει
σημάδια ανάκαμψης μετά
από μια μακρά περίοδο
χαμηλής ανάπτυξης σε
ένα περιβάλλον χαμηλού
πληθωρισμού.
Παρά την ένταση στις
διμερείς σχέσεις οι ΗΠΑ
παραμένουν ο κυριότερος
εμπορικός εταίρος της
Κίνας, αλλά και ο
δεύτερος μεγαλύτερος της
Ιαπωνίας, αφήνοντας έτσι
το Πεκίνο και το Τόκιο
να παρακολουθούν από
μακριά τις εξελίξεις
στην Ουάσιγκτον και να
ελπίζουν πως τα
χειρότερα θα αποφευχθούν
για… όλους!
Δεν είναι τυχαίο,
πάντως, ότι υπάρχουν
πολλές φωνές στην
Ουάσιγκτον που
υποστηρίζουν ότι, αν τα
διαθέσιμα συνεχίσουν να
μειώνονται φτάνοντας σε
οριακά επίπεδα, όσο οι
διαπραγματεύσεις
συνεχίζονται, η
προτεραιότητα του
κράτους θα πρέπει να
παραμείνει στην
κάλυψη των υποχρεώσεων
του προς τους μεγάλους
ομολογιούχους και
όχι προς τις ντόπιες
ανάγκες σε μισθούς και
συντάξεις (που είναι η
εύλογη πολιτική
επιλογή), τόσο για να
προστατευτεί η
αξιοπιστία του
αμερικανικού αξιόχρεου
και το γόητρο της χώρας
όσο και να αποφευχθεί
ένα ντόμινο που θα
κλονίσει το παγκόσμιο
σύστημα.
Πηγή: New Money |
