Μετά από πρόσφατα
φαινόμενα προσπάθειας να
ξεπλυθεί χρήμα μέσω
αγοραπωλησιών έργων
τέχνης τόσο στις ΗΠΑ όσο
και στην Ευρώπη, τώρα οι
προσπάθειες των αρχών
για την αντιμετώπιση
παράνομων ντιλς τέχνης
και αρχαιοτήτων
αυξάνεται.
Τεράστιος τζίρος
Τα ποσά είναι ήδη
τεράστια. Ο τζίρος στη
νόμιμη αγορά τέχνης
εκτιμάται ότι φτάνει σε
ετήσια βάση τα 70 δισ.
δολάρια περίπου. Σύμφωνα
με το ειδικό Γραφείο των
Ηνωμένων Εθνών για τα
Ναρκωτικά και το Έγκλημα
(United Nations Office
on Drugs and Crime), η
αδιαφανής αγορά ειδών
τέχνης, η οποία
περιλαμβάνει και κλοπές,
απομιμήσεις, παράνομες
εισαγωγές και οργανωμένη
λεηλασία από χώρες που
συχνά βρίσκονται σε
εμπόλεμη κατάσταση,
μπορεί να φτάσει έως και
τα 6 δισεκατομμύρια
δολάρια ετησίως,
αναφέρει ο Μάσμπεργκ. Το
μερίδιο που αποδίδεται
σε ξέπλυμα βρώμικου
χρήματος και άλλα
οικονομικά εγκλήματα
είναι της τάξης των 3
δισεκατομμυρίων
δολαρίων, δείχνουν τα
ίδια στοιχεία.
Η σύνδεση ορισμένων
συναλλαγών τέχνης με
ξέπλυμα χρήματος είναι
αναπόφευκτη εδώ και
αρκετά χρόνια. Οι
συνθήκες άλλωστε ευνοούν
τέτοιες κινήσεις. Ο
κόσμος της τέχνης
συνήθως φιλοξενεί όσους
θέλουν να αγοράσουν
ανώνυμα πολύ ακριβούς
και επιπλέον ο κλάδος
επιτρέπει να
υποβάλλονται μεγάλες
προσφορές σε μετρητά.
Για όσους θέλουν να
ξεπλύνουν χρήματα, είναι
δύσκολο να βρουν ένα πιο
ελκυστικό σύνολο
περιστάσεων από αυτές,
σχολιάζει σχετικά σε
ανάλυσή του ο ιστότοπος
Artandobject (Τέχνη και
Αντικείμενο). Ενδεικτικό
είναι το παράδειγμα που
αναφέρεται από την ίδια
πηγή, και αφορά την
κυβέρνηση του Μεξικό η
οποία όταν ψήφισε νόμο
στις αρχές της δεκαετίας
του 2010 για να
απαιτούνται περισσότερες
πληροφορίες σχετικά με
τους αγοραστές και πόσα
μετρητά θα μπορούσαν να
δαπανηθούν σε ένα μόνο
έργο τέχνης, ο τζίρος
της εν λόγω αγοράς
βούλιαξε καθώς οι
πωλήσεις μειώθηκαν κατά
70% σε λιγότερο από ένα
χρόνο.
Η διαδικασία
Πώς λοιπόν πλένει κανείς
χρήματα στον κόσμο της
τέχνης; Η Globe and Mail
αναφέρει ότι ορισμένες
από τις περιπτώσεις
είναι πολύ απλές. Για
παράδειγμα κάποιος
αγοράζει έναν πίνακα του
Πικάσσο σε μια
δημοπρασία στη Γενεύη,
για παράδειγμα. Στη
συνέχεια βάζει άμεσα το
έργο σε αποθήκευση σε
ειδικό αποθηκευτικό χώρο
υψηλής ασφάλειας που
υπάρχει κοντά στο
αεροδρόμιο της πόλης.
Τέτοιο χώροι ονομάζονται
“Freeports” ή «ελευθέρα
λιμάνια» και υπάρχουν σε
κάποιες χώρες για να
φυλάσσονται αντικείμενα
αξίας ώστε να μην
χρειαστεί να εξάγονται
για να μην πληρώνουν
φόρους οι ιδιοκτήτες εάν
χρειαστεί να
ξαναεισαχθούν.
Στη συνέχεια ένα έργο
τέχνης που είναι
αποθηκευμένο εκεί μπορεί
να ξαναπουληθεί χωρίς να
μετακινηθεί ούτε ένα
μέτρο και ο νέος
αγοραστής να το
παραλάβει από το
“Freeport”. Ο πρώτος
αγοραστής έχει γίνει
τώρα πωλητής και έχει
στο χέρι τα χρήματα του
δεύτερου αγοραστή,
αναφέρει το δημοσίευμα
ως παράδειγμα.
Επίσης ο ιστότοπος
Artandobject αναφέρεται
σε πιο σύνθετες
περιπτώσεις. Για
παράδειγμα γίνεται λόγος
για πίνακα που εκτιμάτο
ότι αξίζει περίπου 8
εκατ. δολάρια, ο οποίος
είχε μεταφερθεί λαθραία
στις ΗΠΑ από τη
Βραζιλία, μέσω
Ολλανδίας, με πλαστά
τιμολόγια αποστολής που
δήλωναν ότι το
περιεχόμενο της
αποστολής ήταν αξίας 100
δολαρίων. Ο διακινητής
πήγαινε στις ΗΠΑ για να
πουλήσει εκεί τον πίνακα
αλλά το σχέδιό του
αποκαλύφθηκε από τις
αρχές.
Πηγή:
Οικονομικός Ταχυδρόμος
|