Όπως αναφέρει ο ΣΚΑΙ. Ο αντίκτυπος που θα έχει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα η λύση που προωθείται, θεωρείται πως είναι διαχειρίσιμος. 

Θα τους επιτρέπει να προσφύγουν στον εξωδικαστικό μηχανισμό που θα είναι «ανοιχτός» για όσους έχουν λάβει δάνεια σε ελβετικό φράγκο και ο οποίος ως γνωστόν δίνει τη δυνατότητα για ρύθμιση του χρέους σε έως 420 δόσεις και υπό προϋποθέσεις διαγραφή του 80% της οφειλής και του 100% των τόκων. 

Επιπλέον, θα διαμορφωθεί και «φόρμουλα» η οποία θα προβλέπει επίσης «κούρεμα», ανάλογα με το εισόδημα του κάθε δανειολήπτη. 

Τι θα προβλέπει η «αυτόνομη» ρύθμιση 

Η εν λόγω ρύθμιση θα έχει προκαθορισμένα χαρακτηριστικά, θα είναι ανεξάρτητη από τον εξωδικαστικό και θα έχει εθελοντικό χαρακτήρα. 

Θα προβλέπει σε γενικές γραμμές τα εξής:

Τη μετατροπή του επιτοκίου του δανείου από το ελβετικό φράγκο σε ευρώ.

Κλιμακούμενο ποσό δόσης, δηλαδή δεν θα είναι σταθερό, αλλά θα αλλάζει χρόνο με τον χρόνο.

Το κούρεμα που θα προκύψει με τη μετατροπή του επιτοκίου θα ξεκινά από 10% και θα φθάνει έως το 25%. Όσο πιο αδύναμος είναι εισοδηματικά και περιουσιακά ο δανειολήπτης τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κούρεμα των προσαυξήσεων.

Η «φόρμουλα» που θα υιοθετηθεί θα διαχωρίζει τους δανειολήπτες σε κατηγορίες ανάλογα με τα εισοδηματικά και περιουσιακά τους στοιχεία (πχ ευάλωτοι, μικρομεσαίοι).

Από τα περίπου 37.000 εναπομείναντα δάνεια, τα 20.000 βρίσκονται στις τράπεζες, ενώ τα 17.000 είναι επισφαλή δάνεια, τα οποία διαχειρίζονται οι servicers.

Η συνολική αξία των δανείων αποτιμάται σε περίπου 5 δισ. ευρώ.

Πως «παγιδεύτηκαν» όσοι δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο 

Τι συνέβη ακριβώς όμως και «παγιδεύτηκαν» όσοι δανείστηκαν σε ελβετικό φράγκο; Κατά την περίοδο των ετών 2006-2008 που οι περισσότεροι μπήκαν στον «πειρασμό» να λάβουν τα συγκεκριμένου τύπου δάνεια, η ισοτιμία φράγκου – ευρώ διαμορφωνόταν στο 1,6, δηλαδή με 1 ευρώ αγόραζες 1,6 ελβετικά φράγκα. 

Η ισοτιμία αυτή όμως το 2009 άρχισε να πέφτει και να ακολουθεί συνεχή πτωτική πορεία, μέχρι και το 2011, οπότε σταθεροποιήθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας στο 1,20. 

Εντούτοις από 15.1.2015 η ισοτιμία «ξεκλείδωσε» εκ νέου με αποτέλεσμα σήμερα να διαμορφώνεται σχεδόν στο 1 προς 1. 

Όσο λοιπόν, το ευρώ υποτιμούνταν έναντι του ελβετικού φράγκου τόσα περισσότερα ευρώ χρειαζόταν μηνιαία ο δανειολήπτης για να αγοράζει τα ελβετικά φράγκα της κάθε μηνιαίας δόσης. 

Ταυτόχρονα αυξάνεται και η συνολική οφειλή του άληκτου κεφαλαίου του δανείου, διότι παρότι αυτό μειώνεται με τις καταβολές των δόσεων αντίστοιχα το ποσό αυτό όπως αντιστοιχεί σε ευρώ αυξάνεται. 

Για παράδειγμα, ένα δάνειο 150.000 ελβετικών φράγκων το έτος 2007 αντιστοιχούσε σε 93.750 ευρώ με την ισοτιμία των δύο νομισμάτων τότε στο 1,6. Το ίδιο δάνειο σήμερα αντιστοιχεί σε 150.000 ευρώ, καθώς η ισοτιμία των δύο νομισμάτων ανέρχεται σε σχεδόν 1 προς 1. 

Η συγκεκριμένη συνθήκη είχε ως συνέπεια οι οφειλές όσων είχαν λάβει δάνεια σε ελβετικό φράγκο να αυξάνονται διαρκώς, ενώ πολλοί από τους δανειολήπτες έφτασαν να χρωστούν 70% περισσότερο από το αρχικό κεφάλαιο του δανείου.