Γιατί οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύονται τόσο σύνθετες

Σε αντίθεση με άλλους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως ο Καναδάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Πεκίνου χαρακτηρίζονται από ανταγωνισμό και όχι συμμαχία.

Τα εμπόδια που δυσχεραίνουν τις διαπραγματεύσεις δεν είναι αποκλειστικά οικονομικά. Οι δύο χώρες διαθέτουν στρατηγικής σημασίας φυσικούς πόρους και τεχνολογίες που θεωρούνται κρίσιμες για την εθνική τους ασφάλεια. Ενδεικτικά, η Κίνα διαθέτει σημαντικά αποθέματα σπάνιων γαιών — υλικών ζωτικής σημασίας για τη βιομηχανία των ΗΠΑ στους τομείς της ηλεκτρονικής, του φωτισμού και των ηλεκτρικών οχημάτων.

Η κυριαρχία της Κίνας στη βιομηχανική παραγωγή έχει ήδη επηρεάσει τους Αμερικανούς καταναλωτές, με αποτέλεσμα υψηλότερες τιμές και περιορισμένη διαθεσιμότητα προϊόντων, ως συνέπεια των υφιστάμενων αμερικανικών δασμών.

Αντίστοιχα, αμερικανικές εταιρείες όπως η Nvidia κατέχουν τεχνολογίες αιχμής στον τομέα των μικροτσίπ, απαραίτητες για εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης — τομείς που ενισχύουν την τεχνολογική υπεροχή των ΗΠΑ.

Πέρα από τα καθαρά οικονομικά ζητήματα, σημαντικό ρόλο παίζουν και πολιτικές και προσωπικές παράμετροι. Ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, διαχειρίζεται μια εύθραυστη εσωτερική οικονομία και δεν μπορεί να εμφανιστεί ως υποχωρητικός απέναντι στον Τραμπ. Από την άλλη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από απρόβλεπτη συμπεριφορά — κάτι που επιβεβαιώθηκε και πρόσφατα, όταν αντέδρασε έντονα στην ανακοίνωση του Καναδά περί αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους.

Παρόλα αυτά, και οι δύο ηγέτες φαίνεται να επιθυμούν μια προσωπική συνάντηση. Ο τρόπος με τον οποίο θα προσεγγίσουν τις βαθιές τους διαφωνίες στο εμπόριο, ενδέχεται να επηρεάσει καθοριστικά τη δομή του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος στο προσεχές διάστημα.