Σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, αυτή η διατύπωση στη γλώσσα του Κρεμλίνου σημαίνει πως η Ρωσία απέχει πολύ από το να αποδεχθεί μια τέτοια συνάντηση – κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη.

Ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο αναγνωρίζοντας μονομερώς τμήματα ουκρανικού εδάφους – τις λεγόμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» Ντονέτσκ και Λουχάνσκ – ως ανεξάρτητες οντότητες. Έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι η Ουκρανία αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι της ρωσικής ιστορίας, του πολιτισμού και του πνευματικού χώρου» και ότι ο διαχωρισμός της από τη Ρωσία ήταν ιστορικό σφάλμα.

Όπως εξηγεί στο CNN η Ορύσια Λούτσεβιτς, επικεφαλής του προγράμματος Ρωσίας και Ευρασίας στο Chatham House, αν ο Πούτιν δεχόταν να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Ζελένσκι, «θα παραδεχόταν μια τεράστια αποτυχία: ότι συνομιλεί με έναν πρόεδρο τον οποίο θεωρεί γελοίο, εκπρόσωπο μιας χώρας που, κατά τον ίδιο, δεν υφίσταται».

Μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε επίσης ριζική μεταστροφή στο αφήγημα του Κρεμλίνου, δύσκολη να εξηγηθεί στον ρωσικό λαό. «Έχει πείσει τους Ρώσους μέσω της κρατικής τηλεόρασης ότι ο Ζελένσκι είναι ναζί, ότι το Κίεβο είναι μαριονέτα της Δύσης, ότι ο Ζελένσκι είναι παράνομος. Γιατί λοιπόν ξαφνικά να διαπραγματευτεί μαζί του;» σχολιάζει η Λούτσεβιτς.

Η Μόσχα αμφισβητεί συστηματικά τη νομιμότητα του Ουκρανού προέδρου, επικαλούμενη την αναβολή των εκλογών λόγω του στρατιωτικού νόμου. Στο τελευταίο «ειρηνευτικό μνημόνιο» της, ζητά από την Ουκρανία να προχωρήσει σε εκλογές πριν από οποιαδήποτε οριστική συμφωνία. Ο Πούτιν και άλλοι αξιωματούχοι σπανίως αναφέρουν τον Ζελένσκι ονομαστικά, χρησιμοποιώντας τον απαξιωτικό όρο «καθεστώς του Κιέβου».

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις πρώτες απευθείας συνομιλίες των δύο πλευρών, που πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία τον Μάιο, ο Ζελένσκι παρευρέθηκε προσωπικά, ενώ ο Πούτιν επέλεξε να στείλει αντιπροσωπεία με επικεφαλής έναν συγγραφέα ιστορικών εγχειριδίων.