Η λέξη αφθονία, ωστόσο, πληροί ορισμένα κριτήρια για πολιτικό σύνθημα. Είναι ευρέως κατανοητή αλλά ταυτόχρονα ξεχωριστή, φέρει θετικές συνδηλώσεις και είναι συνοπτική για χρήση σε διαφημιστικά υλικά ή αυτοκόλλητα. Υιοθετώντας τη, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν ακόμη και να αναγνωρίσουν προηγούμενα λάθη, κάτι που θα ενίσχυε την αξιοπιστία τους.

Το βασικό επιχείρημα του βιβλίου – ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει την ικανότητα να κατασκευάζουν τα έργα που χρειάζονται οι πολίτες – είναι βάσιμο. Είναι παράλογο ότι μεγάλα έργα δημόσιου συμφέροντος, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή η κατασκευή κατοικιών, απαιτούν δεκαετίες για να ολοκληρωθούν στις ΗΠΑ. Στην Καλιφόρνια, για παράδειγμα, έχουν δαπανηθεί περίπου 14,4 δισ. δολάρια σε 17 χρόνια για ένα σιδηροδρομικό σύστημα υψηλής ταχύτητας, με μόλις 60 μίλια γραμμών να έχουν κατασκευαστεί. Την ίδια περίοδο, η Κίνα έχει ολοκληρώσει πάνω από 23.000 μίλια σιδηροδρομικών γραμμών υψηλής ταχύτητας.

Ένα μέρος του προβλήματος εντοπίζεται στις μακροχρόνιες διαδικασίες αδειοδότησης. Όπως επισημαίνουν οι Klein και Thompson, η ευθύνη για αυτό βαραίνει και τους προοδευτικούς, οι οποίοι συχνά υποστηρίζουν δυσκίνητους, αν και καλά θεσπισμένους κανονισμούς. Ένα παράδειγμα είναι η ψήφιση νομοσχεδίου από τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Gavin Newsom, στις 10 Οκτωβρίου, που διευκολύνει την αδειοδότηση κατοικιών υψηλής πυκνότητας κοντά σε μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς.

Φυσικά, ορισμένοι περιορισμοί είναι απαραίτητοι, όπως η προστασία των εθνικών πάρκων ή οι κανόνες χωροταξίας των δήμων που εμποδίζουν την ανέγερση εργοστασίων ή πολυώροφων κτιρίων δίπλα σε υπάρχουσες κατοικίες. Οι περιορισμοί αυτοί δεν πρέπει όμως να μετατρέπονται σε γενικά βέτο, ούτε οι δεκαετείς δικαστικές διαμάχες να γίνονται το κύριο εργαλείο επίλυσης διαφορών.

Σε αυτό το σημείο, οι Klein και Thompson έχουν δίκιο: το σύστημα είναι υπερβολικά γραφειοκρατικό. Το ίδιο πρόβλημα επεκτείνεται σε άλλους τομείς, όπως οι αεροπορικές μεταφορές, η ασφάλιση υγείας, η διαχείριση ύδατος, το τραπεζικό σύστημα και άλλες μικροοικονομικές πολιτικές. Υπάρχουν καλύτεροι κανόνες και θεσμοί που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των πολιτών, αλλά παραμένουν ανεκμετάλλευτοι.

Η πρόκληση για τις ΗΠΑ είναι να επιτύχουν ισορροπία μεταξύ ανταγωνιστικών στόχων, καθορίζοντας όχι μόνο το μέγεθος αλλά και τον τύπο ρύθμισης που διορθώνει τις αποτυχίες της αγοράς, αποφεύγοντας παράλληλα τις αποτυχίες της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, δεν αρκεί η κατάργηση των κανονισμών· απαιτείται καλύτερος σχεδιασμός.

Οποιαδήποτε πολιτική που αγνοεί τη σπανιότητα των πόρων είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Η γη είναι περιορισμένη και σε ορισμένες περιοχές πυκνοκατοικημένη. Η αφθονία δεν αντικαθιστά την αναγκαία θεσμική ικανότητα. Αντί να προβάλλουμε μια ψευδή εικόνα αφθονίας, πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε περιορισμένους πόρους με τον βέλτιστο τρόπο.

Οι Klein και Thompson επισημαίνουν σωστά ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται ικανότητα να σχεδιάζουν, να εγκρίνουν και να υλοποιούν έργα αποτελεσματικά. Η αφθονία, αν και ρητορικά ελκυστική, δεν αποτελεί σαφή ή πρακτικό οδηγό πολιτικής. Η οικονομική λογική, η σαφήνεια στη σκέψη σχετικά με το κόστος ευκαιρίας, η αποτελεσματικότητα και η ευημερία παραμένουν η καλύτερη πυξίδα για τη χάραξη πολιτικής.

Η πρόοδος εξαρτάται από τη συμφιλίωση αντικρουόμενων συμφερόντων μέσα από σωστούς κανόνες και προβλέψιμη διακυβέρνηση. Οι Klein και Thompson έχουν δίκιο ότι οι ΗΠΑ έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Αντί να επιδιώκουμε την αφθονία ως σύνθημα, πρέπει να εστιάσουμε στην αποκατάσταση της θεσμικής ικανότητας, βασιζόμενοι στην καθιερωμένη οικονομική λογική.