|
Σύμφωνα
με τις προβλέψεις του
ΔΝΤ για τον Απρίλιο
2025, η οικονομική
ανάπτυξη προβλέπεται να
κινηθεί στο 0,8% το
2025, με ελαφρά
επιτάχυνση στο 1,2% το
2026. Οι εμπορικές
εντάσεις και η
γεωπολιτική αβεβαιότητα
αναμένεται να ασκήσουν
πιέσεις στην εγχώρια
ζήτηση και στις
εξαγωγές,
υπερκαλύπτοντας τα
αναμενόμενα θετικά
αποτελέσματα από τις
αυξημένες επενδύσεις σε
άμυνα και υποδομές.
Επιπλέον, το γεωπολιτικό
περιβάλλον εκτιμάται ότι
θα επηρεάσει αρνητικά το
επενδυτικό και
καταναλωτικό κλίμα, παρά
την υποστηρικτική
νομισματική πολιτική και
την ενίσχυση του
πραγματικού εισοδήματος.
Καθοδικοί Κίνδυνοι
Το ΔΝΤ
υπογραμμίζει ότι οι
κίνδυνοι για την
ανάπτυξη παραμένουν
έντονα καθοδικοί. Μια
περαιτέρω επιδείνωση
στις εμπορικές σχέσεις,
η αυξημένη πολιτική
αβεβαιότητα ή η όξυνση
γεωπολιτικών εντάσεων θα
μπορούσαν να επιβαρύνουν
σημαντικά την οικονομική
δραστηριότητα.
Παράλληλα, οι
πληθωριστικοί κίνδυνοι
είναι διττοί: από τη μία
πλευρά, η υποτονική
οικονομική
δραστηριότητα, η
συγκράτηση των μισθών,
οι χαμηλότερες τιμές μη
ενεργειακών αγαθών και η
ενίσχυση του ευρώ
ενδέχεται να επιδράσουν
αποπληθωριστικά· από την
άλλη, η αύξηση των
δημοσιονομικών δαπανών,
οι εντάσεις στις
αλυσίδες εφοδιασμού και
οι γεωπολιτικές πιέσεις
ενδέχεται να επιταχύνουν
τον πληθωρισμό μέσω των
εισαγωγών.
Δομικές
Προκλήσεις
1.
Υποτονική Παραγωγικότητα
και Αδύναμη Μεσοπρόθεσμη
Ανάπτυξη
Οι μακροπρόθεσμες
προοπτικές της Ευρωζώνης
επιβαρύνονται από
διαρθρωτικούς
περιορισμούς, όπως η
συνεχιζόμενη εμπορική
αβεβαιότητα, η αστάθεια
στις τιμές ενέργειας και
η γεωπολιτική
μεταβλητότητα.
Παράλληλα, η γήρανση του
πληθυσμού, οι ελλείψεις
δεξιοτήτων και οι
χαμηλοί ρυθμοί αύξησης
της παραγωγικότητας
περιορίζουν την
αναπτυξιακή δυναμική.
2.
Δημογραφικές Πιέσεις και
Ανεπάρκεια Δεξιοτήτων
Η δημογραφική γήρανση
δημιουργεί αυξημένες
πιέσεις στα
συνταξιοδοτικά και
κοινωνικά συστήματα, ενώ
οι ελλείψεις
εξειδικευμένου εργατικού
δυναμικού περιορίζουν
την καινοτομία και την
ανταγωνιστικότητα.
3.
Ενεργειακή Αβεβαιότητα
Η ΕΕ παραμένει
εκτεθειμένη στις
διακυμάνσεις των
παγκόσμιων ενεργειακών
αγορών. Οι υψηλές και
ασταθείς τιμές ενέργειας
πλήττουν την
ανταγωνιστικότητα και
την αγοραστική δύναμη
των καταναλωτών, ενώ η
πράσινη μετάβαση απαιτεί
μεγάλες επενδύσεις και
ενισχυμένο θεσμικό
συντονισμό.
4.
Αύξηση Αμυντικών Δαπανών
Η επιδείνωση του
γεωπολιτικού
περιβάλλοντος οδηγεί σε
αύξηση των αμυντικών
δαπανών, οι οποίες
εντείνουν τις πιέσεις
στους προϋπολογισμούς,
ιδιαίτερα των χωρών με
περιορισμένο
δημοσιονομικό περιθώριο.
5.
Δημοσιονομική
Βιωσιμότητα
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι οι
πιέσεις από τη γήρανση,
την ενεργειακή ασφάλεια,
την πράσινη μετάβαση και
την άμυνα θα αυξήσουν
τις δαπάνες κατά 4,4%
του ΑΕΠ έως το 2050,
γεγονός που καθιστά
αναγκαίες τις
μεταρρυθμίσεις, τη
διαφάνεια και τη
λογοδοσία στη διαχείριση
των δημόσιων
οικονομικών.
6.
Κατακερματισμός της
Ενιαίας Αγοράς και της
Τραπεζικής Ένωσης
Παρά την πρόοδο,
παραμένουν σημαντικοί
φραγμοί στην ενιαία
αγορά, που ισοδυναμούν,
σύμφωνα με το ΔΝΤ, με
μέσους δασμούς 44% στα
αγαθά και 110% στις
υπηρεσίες. Η ατελής
τραπεζική ένωση –και
ιδιαίτερα η απουσία
κοινού συστήματος
ασφάλισης καταθέσεων–
υπονομεύει την
ανθεκτικότητα του
χρηματοπιστωτικού τομέα.
7.
Χρηματοπιστωτικοί
Κίνδυνοι εκτός
Τραπεζικού Τομέα
Παρότι οι τράπεζες
εμφανίζουν ικανοποιητικά
επίπεδα κεφαλαίων και
ρευστότητας, η
αυξανόμενη σημασία του
μη τραπεζικού
χρηματοπιστωτικού τομέα
(NBFI) ενέχει κινδύνους.
Η επιδείνωση του
οικονομικού
περιβάλλοντος, ιδίως για
επιχειρήσεις με έκθεση
στις ΗΠΑ, ενδέχεται να
αποδυναμώσει τους
ισολογισμούς των
τραπεζών.
Πολιτικές Προτεραιότητες
Για την
αποτελεσματική
αντιμετώπιση των
παραπάνω προκλήσεων, το
ΔΝΤ εισηγείται μια
συνολική και
συντονισμένη στρατηγική:
1.
Εμβάθυνση της Ενιαίας
Αγοράς
Προτείνεται η άρση των
ρυθμιστικών εμποδίων, η
ολοκλήρωση της Ένωσης
Κεφαλαιαγορών (CMU), η
προώθηση της
διασυνοριακής
κινητικότητας του
εργατικού δυναμικού και
η πλήρης ενοποίηση της
ενεργειακής αγοράς ως
καταλύτες για την αύξηση
της παραγωγικότητας και
των επενδύσεων.
2.
Δημοσιονομική Προσαρμογή
και Ευρωπαϊκός
Συντονισμός
Το ΔΝΤ συνιστά
στοχευμένες
δημοσιονομικές
προσαρμογές,
προσαρμοσμένες στα
χαρακτηριστικά και τους
κινδύνους κάθε χώρας, με
έμφαση σε επενδύσεις σε
δημόσια αγαθά, όπως η
καινοτομία, η καθαρή
ενέργεια και η κοινή
άμυνα.
3.
Νομισματική και
Χρηματοπιστωτική
Σταθερότητα
Η νομισματική πολιτική
θα πρέπει να παραμείνει
κοντά στο ουδέτερο
επίπεδο, διατηρώντας τη
σταθερότητα των τιμών.
Παράλληλα, οι εποπτικές
αρχές οφείλουν να
ενισχύσουν την
παρακολούθηση του μη
τραπεζικού τομέα και να
ενθαρρύνουν την
ανταλλαγή δεδομένων για
τη διαχείριση συστημικών
κινδύνων.
|
