Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν τη φθορά της μεταπολεμικής διεθνούς τάξης και περιγράφουν τρία σενάρια για την περίοδο 2030-2035:

Κατάρρευση της διεθνούς συνεργασίας, με παγκόσμια αναταραχή και προστατευτισμό.

Διχασμένος κόσμος, κυριαρχούμενος από ΗΠΑ, Κίνα και ανεξάρτητα «μπλοκ» κρατών, με περιορισμένη συνεργασία.

Κόσμος πολλαπλών παικτών που συνεργάζονται για κοινές προκλήσεις (π.χ. κλιματική αλλαγή, εμπόριο) – το πιο επιθυμητό αλλά και πιο δύσκολο σενάριο.

Κεντρικές προτεραιότητες της ΕΕ

Αμυντική αυτονομία: Δημιουργία ενιαίας αγοράς στρατιωτικού εξοπλισμού και κοινών συστημάτων (π.χ. δορυφορικό δίκτυο πληροφοριών και παρακολούθησης) που θα περιλαμβάνει και χώρες εκτός Ε.Ε. όπως Βρετανία, Νορβηγία, Ουκρανία, Καναδά, Ελβετία και ενδεχομένως Τουρκία.

Τεχνολογική αυτονομία: Ανάπτυξη παραγωγής προηγμένων τσιπ και τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης, μειώνοντας την εξάρτηση από ΗΠΑ και Κίνα και ενισχύοντας τις «ανατρεπτικές καινοτομίες».

Χρηματοοικονομική αυτονομία: Μείωση εξάρτησης από τα αμερικανικά συστήματα πληρωμών, προώθηση ευρωπαϊκών stablecoins και επιτάχυνση της δημιουργίας του ψηφιακού ευρώ.

Ενεργειακή αυτονομία: Δημιουργία ενιαίας αγοράς ενέργειας και ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγής.

Πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες: Διαχείριση αποθεμάτων σπάνιων γαιών και προώθηση της έρευνας για «καινοτόμο υποκατάσταση» υλικών.

Γεωπολιτικοί και εσωτερικοί κίνδυνοι

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον «οικονομικό εξαναγκασμό» από ΗΠΑ και Κίνα, τη ρωσική επιθετικότητα, πιθανές αναταράξεις στις αγορές ομολόγων, κρίσεις στο παγκόσμιο εμπόριο και στρατιωτικές εντάσεις. Εσωτερικά, κίνδυνοι προκύπτουν από λαϊκιστικές κυβερνήσεις, την άνοδο ακροδεξιών δυνάμεων και τη φθορά των βιομηχανιών, ενώ τα υψηλά δημόσια χρέη περιορίζουν τη δημοσιονομική ευελιξία.

Η έκθεση του Bruegel τονίζει ότι η Ευρώπη χρειάζεται στρατηγική αυτονομία και συντονισμό σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο για να παραμείνει ενεργός παίκτης στον παγκόσμιο χάρτη και να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε μακροχρόνιο ορίζοντα.