Η δυναμική αυτή οδηγεί όλο και περισσότερους πενηντάρηδες να επανεξετάζουν τα σχέδιά τους, εκτιμώντας πως θα εργαστούν για περισσότερα χρόνια προτού συνταξιοδοτηθούν. Η αναμενόμενη ηλικία εξόδου από την εργασία για τους άνδρες έχει πλέον ανέλθει στα 67 έτη — 2,2 χρόνια υψηλότερα σε σύγκριση με την περίοδο 2014–2015. Για τις γυναίκες, ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι 65,3 έτη, αυξημένος κατά 1,1 χρόνο.

Το παράδοξο είναι ότι αυτή η εξέλιξη καταγράφεται ενώ το αυστραλιανό συνταξιοδοτικό ταμείο διαθέτει αποθεματικά ύψους 4,3 τρισ. δολαρίων Αυστραλίας (περίπου 2,9 τρισ. δολάρια ΗΠΑ). Πρόκειται για το ταχύτερα αναπτυσσόμενο συνταξιοδοτικό σύστημα στον κόσμο και ένα από τα ισχυρότερα διεθνώς. Ωστόσο, οι Αυστραλοί εξακολουθούν να εκφράζουν έντονες ανησυχίες για το αν θα έχουν επαρκείς πόρους στην τρίτη ηλικία, σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου κόστους ζωής.

Ο Rawnsley υπογραμμίζει ότι η επέκταση του φαινομένου δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τις πληθωριστικές πιέσεις, αλλά συνιστά μια βαθύτερη «διαρθρωτική αλλαγή». Οι λιγότερο απαιτητικές, κυρίως γραφειακές θέσεις, επιτρέπουν σε μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους να παραμένουν ενεργοί για περισσότερο καιρό. Επιπλέον, η εξάπλωση της τηλεργασίας έχει δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς να υιοθετήσουν μια «ημι-συνταξιοδότηση», συνδυάζοντας μερική απασχόληση με μεγαλύτερη ευελιξία.

Η τάση αυτή δεν αφορά μόνο την Αυστραλία. Σε περισσότερες από τις μισές χώρες–μέλη του ΟΟΣΑ, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης προβλέπεται να αυξηθούν τα επόμενα χρόνια, αναδιαμορφώνοντας τον τρόπο που οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν την εργασία και τη γήρανση του πληθυσμού.