Η Μέρκελ ανέφερε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση τότε δεν είχε τον θεσμικό μηχανισμό να στηρίξει άμεσα μια χώρα-μέλος σε κρίση, κάτι που χαρακτήρισε «κενό ασφαλείας». Εξήγησε ότι προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και των περιορισμών που έθεταν οι κανόνες και οι αντιστάσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Ερωτώμενη αν θα ζητούσε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, απάντησε αρνητικά: «Δεν θα ζητούσα συγγνώμη. Εξήγησα τις προθέσεις μου. Χαίρομαι που η Ελλάδα ξεπέρασε την κρίση και συνεχίζει την πορεία της». Αναγνώρισε, ωστόσο, ότι υπάρχουν ακόμη κοινωνικά προβλήματα, ειδικά στους νέους και στις πόλεις, λόγω της βραχυχρόνιας μίσθωσης και της στενότητας στέγης.

Για την αρχική της επαφή με τον Τσίπρα, θυμήθηκε πως εκείνος προτίμησε να χαιρετήσει πρώτα τους διαδηλωτές στο Βερολίνο και άκουσε μαζί τους τη «Διεθνή», εντυπωσιάζοντάς την με την απάντηση ότι «οφείλει να δείχνει προσοχή και στους υποστηρικτές του». Παρά τη δύσκολη αρχή, η συνεργασία τους – είπε – εξελίχθηκε σε σχέση αμοιβαίου σεβασμού.

Η πρώην καγκελάριος εξέφρασε επίσης την επιθυμία της να αποφευχθεί το Grexit με κάθε τρόπο, σε αντίθεση με τον τότε υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος ήταν υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Σημείωσε ότι μια τέτοια απόφαση θα έπρεπε να ανήκει στον ελληνικό λαό, όχι στους εταίρους. Ανάλογες αμφιβολίες είχε και για την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα το 2011, την οποία χαρακτήρισε «ιδιαίτερα προβληματική».

Σχολίασε και την έντονη κριτική που δέχτηκε: «Φαινόταν ότι ήμουν η “κακιά” που αρνιόταν να δώσει χρήματα. Όμως το ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν το επέτρεπε».

Η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι η ίδια, μαζί με τον Σόιμπλε, υποστήριξε το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, παρότι συνάντησε ισχυρές αντιδράσεις από Ευρωπαίους ηγέτες όπως ο Τρισέ και ο Σαρκοζί. Τόνισε πως, παρά τις αντιστάσεις, η απομείωση χρέους ήταν αναγκαία και τελικά έγινε σε εθελοντική βάση.

Αναφέρθηκε και στην πίεση που δέχτηκε στις διεθνείς συνόδους, όπου ένιωσε πως η Γερμανία αντιμετωπιζόταν με καχυποψία – ακόμη και σαν «άρρωστο άλογο». Μοιράστηκε μάλιστα ότι κάποια στιγμή ξέσπασε σε κλάματα από την ένταση.

Αναγνώρισε, τέλος, τη συμβολή του Μάριο Ντράγκι και της φράσης του «whatever it takes» για τη διάσωση του ευρώ.

Για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, η Μέρκελ ήταν απολύτως σαφής: «Δεν έχουμε καμία σχέση, διαφέρουμε πλήρως σε αξίες και κοσμοθεωρίες. Με εξαπάτησε δύο φορές». Περιέγραψε, μάλιστα, πώς στην πρώτη τους συνάντηση εκείνος την υποδέχθηκε με ένα σκυλόσχημο παιχνίδι, παρά τον γνωστό φόβο της για τα σκυλιά – μια πράξη που ερμήνευσε ως σκόπιμη ψυχολογική πίεση.